Εγραψε η φωτογράφος: «Η Lohu Ella είναι μία από τις ειδικές στην χειροτεχνία στο νησί Kihnu. Πάντα χρήσιμη, φιλική και ευγενική, με μεγάλη καρδιά και υπέροχο χαμόγελο, είναι μία από τις γυναίκες με τις οποίες έχω περάσει περισσότερο χρόνο και έχω φωτογραφίσει περισσότερο. Από αυτήν έμαθα για την κουλτούρα των γυναικών: πώς κάνουν την κόμμωση τους, πώς φορούν τη μοναδική φούστα τους, τι φορούν όταν κοιμούνται και πώς διατηρούν τους θησαυρούς τους ασφαλείς. Η Lohu Ella είναι πάντα δημιουργική. Μου χάρισε ακόμη και ένα όμορφο παραδοσιακό κοστούμι»

Η Järsumäe Virve εμφανίζεται τακτικά στην τηλεόραση και στις εφημερίδες. Σε ηλικία 81 ετών εκπλήρωσε το όνειρο της ζωής της να κάνει ελεύθερη πτώση από αλεξίπτωτο. Και επειδή είναι τόσο γλυκιά και ζεστή γυναίκα, όλοι θέλουν λίγο χρόνο μαζί της. Συχνά ταξιδιώτες περνούν από το νησί Kihnu αναζητώντας το σπίτι της Virve και αρκετά συχνά, για να προστατεύσουν την φίλη τους, οι άλλοι νησιώτες στέλνουν τους επισκέπτες σε λάθος κατεύθυνση

Εγραψε η φωτογράφος: «Την παρατήρησα σχεδόν να διαλογίζεται πάνω από τον τάφο της οικογένειας της. “Σύντομα κι εγώ θα είμαι εδώ” μου είπε. Μέσω διερμηνέα ρώτησα αν μπορούσα να την ακολουθήσω στο σπίτι της και σαν ένα νεαρό κορίτσι έτρεξε στα χωράφια και στο δάσος. Μόνοι στη μικρή αγροικία της, επικοινωνήσαμε κυρίως με χειρονομίες. Η βαθιά θλίψη από μια πολύ σκληρή ζωή την είχε σημαδέψει. Αργότερα έμαθα για τον αγώνα της ζωής της. Ως νεαρή γυναίκα στη Ρωσία, διατάχθηκε να εργαστεί στο δάσος. Έπρεπε να πάρει το μικρό της γιο μαζί της και ένα δέντρο έπεσε πάνω του. Το τελευταίο πορτραίτο της έγινε η υπογραφή του έργου

Εγραψε η φωτογράφος: «Η Järsumäe Virve αγαπούσε πάντα τα ζώα. Δεν ξέρει πόσες γάτες έχει τώρα ενώ ακόμη και οι γάτες των γειτόνων έρχονται σε αυτήν για να φάνε. Έχει δύο σκυλιά και ένα άλογο που τρέχει ελεύθερα στην ιδιοκτησία της τους καλοκαιρινούς μήνες. Όταν γίναμε για πρώτη φορά φίλοι, είχε και δύο κατσίκες και της άρεσε να πίνει γάλα κατευθείαν από την κούπα αμέσως μετά το άρμεγμα. Μου εξήγησε πόσο υγιεινό ήταν αυτό και μοιράστηκε ευγενικά το ζεστό γάλα μαζί μου»

Η Neeme Mari στο σπίτι της

Μέσα από τις συνεντεύξεις των γυναικών που μίλησαν για τη ζωή τους, τους αγώνες, τις απώλειές τους και τις σκέψεις τους για το μέλλον, μαθαίνουμε για την ανάπτυξη αυτής της μοναδικής κοινωνίας, τις σκληρές συνθήκες που έχουν υποστεί οι περιοχές επί πολλές δεκαετίες ως κομμάτια της Σοβιετικής Ένωσης, καθώς και τον πολιτισμό τους και τα λαϊκά τους έθιμα. Αυτές είναι οι σιωπηλές φωνές των φορέων του πολιτισμού που πρέπει να ακουστούν, γιατί αυτή είναι μια μικρή κοινωνία που κινείται γρήγορα προς τα δυτικά πρότυπα και που ο παραδοσιακός πολιτισμός και η ταυτότητα αναπόφευκτα χάνεται

Εγραψε η φωτογράφος: «Είδα την Koksi Leida λίγες ώρες αφότου πέθανε στο δωμάτιό της. Οι γείτονές της με έντυσαν με μπλε ρούχα πένθους και με κάλεσαν να φωτογραφήσω την ιδιωτική τελετή στην κουζίνα. Οι γυναίκες του χωριού συγκεντρώθηκαν γύρω από το φέρετρο για να προσευχηθούν, να πενθήσουν και να τραγουδήσουν. Μετά από λίγο καιρό, οι άντρες ήρθαν και αυτοί να την αποχαιρετήσουν. Στη συνέχεια, το φέρετρο έκλεισε και η Κόκσι Λέιδα άφησε το σπίτι της για τελευταία φορά. Στη συνέχεια οι γυναίκες τακτοποίησαν το τραπέζι στην κουζίνα για ένα παραδοσιακό γεύμα»

Ο Gjelstad φωτογράφισε την καθημερινή ζωή και τις δραστηριότητες των γυναικών, τα ρούχα τους, τα υπνοδωμάτια, τις κουζίνες και τις αγροικίες, καθώς και το γύρω τοπίο

Ενας χρωματιστός κόκορας μπήκε και αυτός στην φωτογραφική συλλογή

Η θάλασσα και ο ουρανός στο νησί Kihnu