Μια φορά κι έναν καιρό o εσπρέσο είχε σεβαστά ονόματα, που από τόπο σε τόπο οι διάλεκτοι τα καρύκευαν κιόλας. Και αυτός, o μαύρος, αλλιώς σου «μιλούσε» στο μπαρ του Τονίτο, αλλιώς στου Πούπο και αλλιώς στου σταθμού. Ομως ο κορονοϊός ήπιε τον στρέτο, τον ντόπ(π)ιο, τον σεκεράτο (ελληνιστί: freddo), τον μακιάτο, τον κορέτο, και μας άφησε το κατακάθι του, τον μασκεράτο (μασκοφόρο). Και ευχαριστημένοι να ‘μαστε… Ο κόσμος αρχίζει να κυκλοφορεί παντού επειδή –τουλάχιστον– καλοκαίριασε