Κάτω στη Γη εφέτος ήταν διαφορετικά. Δεν υπήρχε ο συνωστισμός των περασμένων καλοκαιριών και η διάθεση για ρομαντσάδα είχε παραχωρήσει τη θέση της στην ανησυχία για την έξαρση των κρουσμάτων του κορονοϊού –θα τον βγάλουμε τον Αύγουστο; Πώς να το απολαύσεις φορώντας μάσκα; Ομως όταν σήκωνες το κεφάλι σου ψηλά στον νυχτερινό ουρανό της Ελλάδας, όλα ήταν ίδια και απαράλλαχτα. Η αυγουστιάτικη Πανσέληνος ήταν και πάλι εδώ να σε μαγέψει, είτε ήσουν από τους τυχερούς που πήγαν στο Σούνιο, είτε από αυτούς που βγήκαν απλώς στο μπαλκόνι τους και κοίταξαν επάνω