Ο επιθεωρητής Μεγκρέ επανακάμπτει στην ενεργό δράση «φορώντας» την μορφή του Ζεράρ Ντεπαρντιέ.

Ενενήντα ακριβώς χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση σε ένα μυθιστόρημα του βέλγου συγγραφέα Ζορζ Σιμενόν, ο γάλλος σκηνοθέτης Πατρίς Λεκόντ ετοιμάζεται να σκηνοθετήσει τον 70χρονο ηθοποιό σε μια ταινία βασισμένη στο μυθιστόρημα «Maigret et la jeune morte».

Τα γυρίσματα θα ξεκινήσουν εντός ολίγων εβδομάδων με τον Ντεπαρντιέ να δηλώνει ενθουσιασμένος που θα υποδυθεί τον επιθεωρητή.

Μιλώντας στην Repubblica, ο ηθοποιός λέει:

«Λατρεύω τον Μεγκρέ. Πρόκειται για μια πολύ χαρακτηριστική γαλλική φιγούρα, έναν παλιομοδίτη αστυνομικό με συνείδηση και ανθρωπιά, γενικά ένα πρόσωπο το οποίο που είναι εξαιρετικά οικείο και φιλικό. Μου αρέσει το ένστικτό του και η ικανότητά του να ακούει. Μου αρέσει πώς κινείται ανάμεσα στους ανθρώπους και το πώς συμπεριφέρεται στο σπίτι του, στη σχέση με τη σύζυγό του, το πώς δείχνει το ενδιαφέρον του για τα χυμώδη πιάτα που του μαγειρεύει η γυναίκα του. Είμαι πολύ χαρούμενος που έχω ξεκινήσει αυτό το ταξίδι μαζί με τον Πατρίς».

Σύμφωνα με τον Ντεπαρντιέ, στον Μεγκρέ δεν είναι μόνο ο τρόπος που επιλύει τις διάφορες υποθέσεις, αλλά «είναι επίσης και η σιωπή του. Και σε αυτή την διάστασή του συμφωνούμε απολύτως, καθώς και εγώ στην ηλικία αυτή επιθυμώ την ηρεμία και την μοναξιά μου. Η σιωπή δεν χρειάζεται αστειάκια και κόλπα, ξέρει να μιλάει από μόνη της για τον εαυτό της, αλλά ο ηθοποιός πρέπει να εισχωρήσει μέσα της, να την νιώθει να να την  ερμηνεύει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Και ο Σιμενόν το έχει αυτό: να κάνει το Mεγκρέ να μιλά ακόμα και με τις σιωπές του».

Η συζήτηση παρεκκλίνει ελαφρώς προς Χόλιγουντ μεριά, με τον γάλλο ηθοποιό να ξεκαθαρίζει: «Είδα το “Κάποτε Στο Χόλιγουντ” του Κουέντιν Ταραντίνο και μου φάνηκε σκατά. Μόνο δράση και τίποτα άλλο. Αλλά ο κόσμος πλέον αυτό επιζητά στην εποχή του Διαδικτύου. Είναι φυλακισμένος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αγνοώντας πως η πραγματική ζωή είναι εκεί έξω και όχι μέσα σε αυτά».

«Θαλασσοθεραπεία» με τον Ουελμπέκ

O Ντεπαρντιέ δεν κρύβει στιγμή πως προτιμά την ασφάλεια των ευρωπαϊκών παραγωγών, ειδικά των γαλλικών.

Αυτό τον καιρό πρωταγωνιστεί μαζί με τον σπουδαίο συγγραφέα Μισέλ Ουελμπέκ στο «Thalasso» του σκηνοθέτη Γκιγιόμ Νικλού.

Στην ταινία, οι δυο τους βρίσκονται σε ένα κέντρο θαλασσοθεραπείας στην Νορμανδία και προσπαθούν να αντέξουν τις θεραπείες και τις περιποιήσεις που προσφέρει το κέντρο, αν και κάποια απροσδόκητα γεγονότα θα ανατρέψουν την ρουτίνα των διακοπών τους, όπως μια… ξαφνική ψύξη πέους κατά την διάρκεια της κρυοθεραπείας!

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Νικλού συνεργάζεται με τον Ντεπαρντιέ ή τον Ουελμπέκ καθώς έχει κάνει τουλάχιστον δυο ταινίες με τον καθένα τους, αλλά είναι η πρώτη φορά που βάζει τον έναν απέναντι στον άλλο.

«[Η ταινία] δεν ήταν δουλειά για μένα, αλλά καθαρή ευχαρίστηση. Ο Mισέλ είναι απίστευτος και πολύ αστείος. Κλειστήκαμε σε αυτό το ξενοδοχείο στη Νορμανδία και μιλήσαμε για σεξ, φιλοσοφία, τον Θεό, τον θάνατο και τις επιθυμίες μας. Η ταινία εμπεριέχει πολλές ανατρεπτικές καταστάσεις τις οποίες εμείς αντιμετωπίσαμε βοηθούμενοι και από την κατανάλωση καλού κρασιού», παραδέχεται ο Ντεπαρντιέ.

Τέλος, πλην του «Thalasso», ο ηθοποιός πρωταγωνιστεί αυτή την εποχή και σε μια δεύτερη ταινία, το «Fahim».

«Ένα αγόρι φτάνει στη Γαλλία με την οικογένειά του από το Μπαγκλαντές. Ως μετανάστες και πρόσφυγες αντιμετωπίζουν χιλιάδες κακουχίες για να λάβουν πολιτικό άσυλο. Ο Φαχίμ έχει ταλέντο στο σκάκι και ο χαρακτήρας που υποδύομαι, ονόματι Σιλβέν, είναι ένας από τους καλύτερους καθηγητές σκακιού στη χώρα. Ο Φαχίμ, με την βοήθειά του, θα γίνει εθνικός πρωταθλητής. Είναι μια πολύ όμορφη ιστορία περί αφομοίωσης και ελπίδας», καταλήγει ο 70χρονος Ζεράρ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News