Η Σλοβενία, μία από τις μικρότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υψώνει και αυτή φράκτη για να εμποδίσει την είσοδο προσφύγων στα σύνορά της με την Κροατία. Ο φράκτης, σύμφωνα με δημοσιογράφους που μετέβησαν επί τόπου στα νότια σύνορα της Σλοβενίας, είναι με συρματόπλεγμα και περιέχει και λεπίδες, αναφέρει σε αποκλειστικό του ρεπορτάζ ο ιστότοπος Bombs and Dollars.

Η συντάκτρια του άρθρου, δημοσιογράφος Κάτια Λίχτενβάλνερ, που έχει έδρα την Αθήνα, επισημαίνει ότι είναι αδιανότητο που μια κυβέρνηση, μιμούμενη και εκείνη της Ουγγαρίας, υψώνει έναν τέτοιο φράκτη για να θέσει σε σωματικό κίνδυνο και να δυσχεράνει πρόσφυγες που μόνο να περάσουν θέλουν από τη Σλοβενία για να καταλήξουν σε σκανδιναβικές χώρες.

Οι άνθρωποι αυτοί, κατάκοποι από την μέχρι τώρα Οδύσσειά τους, θέλουν να προλάβουν τον βαρύ χειμώνα διερχόμενοι από την Σλοβενία. Ο φράκτης στα σύνορα με την Κροατία τους καθηλώνει εκεί, αποκαμωμένους, αδύναμους, στα όρια της ύπαρξής τους.

Σε δημοσιογραφική διάσκεψη, ο πρωθυπουργός της Σλοβενίας Μίρο Σέραρ είπε ότι ο φράχτης θα κατασκευαστεί ως «να προφυλάξουμε τους πολίτες και μετανάστες μας, και να αποτρέψουμε μία ανθρωπιστική καταστροφή».

Όπως σημειώνει στο ρεπορτάζ της η Λίχτενβαλνερ, ο Σέραρ προτίμησε να αποφύγει τον μη δημοφιλή όρο «συρματόπλεγμα» και να τον αντικαταστήσει με την πιο μαλακή εκδοχή «τεχνικά εμπόδια».

Η δημοσιογράφος είναι από τη Σλοβενία, και «καλύπτει» την προσφυγική κρίση από την Ελλάδα. Οι περισσότεροι πρόσφυγες εδώ θέλουν να περάσουν από τα Βαλκάνια και να καταλήξουν στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη. Μέχρι πρόσφατα, γράφει, η Σλοβενία ήταν η μόνη χώρα που τους άφηνε να περάσουν σχετικά εύκολα από τα σύνορά της και να συνεχίσουν προς άλλους προορισμούς.

«Επί μήνες καλύπτω τον αγώνα αυτών των ανθρώπων, επισκεπτόμενή τους στην Πλατεία Βικτωρίας στην Αθήνα. Χαίρονται όταν τους λέω ότι είμαι από την Σλοβενία, διότι έχουν ακούσει και αυτοί ότι η χώρα μου τους αφήνει να περάσουν. Δεν μπορώ, όμως, να μην τους δώσω φρέσκες πληροφορέις για όσα μαθαίνω ότι συμβαίνουν εκεί, στα σύνορά μας τώρα. Ντρέπομαι. Πώς να κοιτάξω στα μάτια τον 22χρονο Καλίλ που δραπέτευσε από τη φρίκη του πολέμου στη Συρία και τώρα ταξιδεύει με την έχουσα ειδικές ανάγκες 17χρονη αδερφή του; Έχοντας ζήσει περίπου τρία χρόνια σε υπερπλήρες προσφυγικό κέντρο της Τουρκίας, ο Καλίλ αναγκάστηκε να πουλήσει τον έναν του νεφρό για να μπορέσει να πληρώσει το ταξίδι του προς την Ευρώπη. Πώς να του πώ λοιπόν σήμερα ότι η κυβέρνηση της Σλοβενίας, της χώρας μου, αποφάσισε να φράξει τον δρόμο του προς ένα καλύτερο μέλλον, τοποθετώντας εμπόδια με λεπίδες;», γράφει η Λίχτενβαλνερ στο συγκλονιστικό της ρεπορτάζ.