Για τον Τάσο Μπακασέτα, ένα από τα πιο «καυτά» ονόματα στο ελληνικό ποδοσφαιρικό παζάρι αυτή την εποχή, ο Πανιώνιος έκανε μεγάλα όνειρα. Με τον Ολυμπιακό έτοιμο να προσφέρει ένα κάρο λεφτά -κυρίως για να μην καταλήξει ο παίκτης σε κάποιον ανταγωνιστή του- και με ακόμη τέσσερις συλλόγους στο παιχνίδι (την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ, τη Φιορεντίνα και την ολλανδική Χέρενφεϊν), πίστευε οτι θα λύσει το οικονομικό του πρόβλημα. Λογικό και θεμιτό. Ολοι όσοι πουλάνε -οτιδήποτε- αυτό επιδιώκουν: να πουλήσουν ακριβότερα. Αλλά η ΑΕΚ βρήκε άκρη απευθείας με τον παίκτη. Unfair; Πάντως, καθόλου αντικανονικό.

Η αλήθεια είναι πως καμία ομάδα στον κόσμο δεν είναι σε θέση να γνωρίζει εκ των προτέρων, πόσα χρήματα θα της αποφέρει η πώληση ενός αθλητή της. Στο ποδόσφαιρο, όπως και στην αγορά, τίποτε δεν αξίζει όσο πωλείται. Αξίζει όσο αγοράζεται. Το μόνο που μπορεί να κάνει ένας σύλλογος, αν δεν παίρνει το αντάλλαγμα που ζητά, είναι να μην πέσει από την τιμή που έχει ορίσει. Και να μην πουλήσει. Εφόσον, βεβαίως, δεν καίγεται για λεφτά. Και με την προϋπόθεση οτι το… προϊόν του δεν έχει πολύ κοντινή ημερομηνία λήξης.

Στην περίπτωσή μας δεν ισχύει, ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ο Πανιώνιος έχει απόλυτη ανάγκη και από το τελευταίο ευρώ που μπορεί να εισπράξει, ενώ το συμβόλαιο του παίκτη εκπνέει σε ένα εξάμηνο. Η διοίκηση του ιστορικού συλλόγου, όμως, διαχειρίζεται το πρόβλημα με θυμό – κι όχι με ρεαλισμό. Με το σκεπτικό της εξέδρας, κι όχι μιας ανώνυμης εταιρίας που βάζει τη λογική πάνω από το οπαδικό συναίσθημα. Ισως επειδή τα ηγετικά στελέχη της ΠΑΕ προέρχονται από τις τάξεις των οπαδών της ομάδας. Των πιο σκληροπυρηνικών, μάλιστα.

Με τους περισσότερους, αυτό συνέβη. Στις μετακινήσεις του Μπουμάλ και του Ευαγγέλου στον Παναθηναϊκό ή του Χατζηισαΐα στον ΠΑΟΚ, τα ντιλ ήταν ιδανικά για όλες τις πλευρές. Αλλά οι άνθρωποι διαφέρουν, και οι συνθήκες μεταβάλλονται. Ούτε ο Μπουμάλ ήταν… ΑΕΚτσής από κούνια, ούτε ο Χατζηισαΐας βρέθηκε μπροστά σε κάποιο δίλημμα. Στην περίπτωση του Μπακασέτα, συνέβησαν και τα δυο. Η αγαπημένη του ομάδα, στην οποία ονειρευόταν να παίξει από μικρός, του χτύπησε την πόρτα. Κι εκείνος ανταποκρίθηκε, σε βάρος και των δικών του οικονομικών συμφερόντων. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, του είχαν προσφερθεί πιο γενναιόδωρα συμβόλαια.

Την τελευταία δεκαετία, αρκετοί έλληνες ποδοσφαιριστές έκαναν το άλμα της καριέρας τους με εφαλτήριο το «Γεώργιος Καραϊσκάκης»

Πιθανότατα συνέβη κι ένα τρίτο: ο νεαρός μεσο-επιθετικός ζύγισε το μέλλον του εντελώς διαφορετικά απ’ ό,τι η πλειονότητα των ταλέντων που ξεπετάχτηκαν στα ελληνικά γήπεδα τα τελευταία χρόνια. Ακόμη κι αν αποδειχθεί λάθος του, είναι δικαίωμά του να θεωρεί πως η ΑΕΚ θα του δώσει περισσότερες ευκαιρίες να εξελιχθεί, ν’ ανοίξει τα φτερά του, από όσες θα έβρισκε στον γεμάτο πανάκριβους παίκτες Ολυμπιακό.

Την τελευταία δεκαετία, αρκετοί έλληνες ποδοσφαιριστές έκαναν το άλμα της καριέρας τους με εφαλτήριο το «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Αλλά, σε κάθε Μανωλά, Φορτούνη ή Σάμαρη που χάρη στον Ολυμπιακό είδαν τις μετοχές τους στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο να εκτοξεύονται, αντιστοιχούν πολύ περισσότεροι συνάδελφοί τους που χάθηκαν στις διαδρομές του δανεισμού τους ή στο… πάρκινγκ του Ρέντη: ο Γιαννιώτας, ο Κολοβός, ο Βλαχοδήμος, ο Τάτος, ο Μπουχαλάκης, ο Τζανδάρης, ο Γούτας…

Ιδίως φέτος, ο Ολυμπιακός κατέγραψε αρνητικό ρεκόρ δεκαετίας, σε ό,τι αφορά τον χρόνο συμμετοχής ελλήνων ποδοσφαιριστών στην ενδεκάδα του. Αρκεί να ρίξει κάποιος μια ματιά στον κατάλογο με τα λεπτά που αγωνίστηκε κάθε παίκτης των «ερυθρόλευκων» στη Σούπερ Λιγκ. Με εξαίρεση τον Φορτούνη και τον Σιόβα, οι υπόλοιποι έβλεπαν την πρώτη ομάδα… με τα κυάλια. Στην ΑΕΚ, τα ελληνόπουλα μέτρησαν διπλάσιο χρόνο παρουσίας στην ενδεκάδα, και στον ΠΑΟΚ τριπλάσιο. Στον πρόσφατο τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, έξι στους 14 ποδοσφαιριστές που χρησιμοποίησε η ΑΕΚ, είναι έλληνες. Στον Ολυμπιακό, 13 από τους 14 είναι ξένοι.

Ο Πανιώνιος δικαιούται να θεωρεί τον Μπακασέτα, αχάριστο. Επειδή διαχώρισε το προσωπικό του συμφέρον από εκείνο της ομάδας που τον ανέδειξε. Εχει κάθε λόγο να κατηγορεί την ΑΕΚ οτι εκμεταλλεύτηκε καταστάσεις για να αποκτήσει τον παίκτη κοψοχρονιά. Αλλά δεν νομιμοποιείται να απαιτεί κάτι πέρα από τα νόμιμα. Πολύ περισσότερο, να τα εκβιάζει.

Οι εποχές που οι σύλλογοι κάρφωναν στον τοίχο (κυριολεκτικώς) τα δελτία κάποιων ποδοσφαιριστών τους, με το τελεσίγραφο «θα πάτε όπου γουστάρουμε ή σας κόβουμε την μπάλα», ανήκουν στο μακρινό παρελθόν. Σήμερα, ο νόμος σέβεται τη βούληση του παίκτη και του δίνει το δικαίωμα να ορίζει το μέλλον του. Να διαπραγματεύεται και να συμφωνεί με την ομάδα στην οποία επιθυμεί να συνεχίσει την καριέρα του, χωρίς τη συναίνεση της προηγούμενης, εφόσον διανύει το τελευταίο εξάμηνο του εν ισχύ συμβολαίου του. Ακριβώς αυτό κάνει ο μικρός του Πανιωνίου. Κάποιοι δεν το βρίσκουν ηθικό, όμως είναι καθ’ όλα νόμιμο.

Παρεμφερείς ιστορίες έζησε το ελληνικό ποδόσφαιρο σχεδόν 40 χρόνια προτού γεννηθεί ο Μπακασέτας. «Εμένα η καρδιά μου ανήκει στην προσφυγιά. Στην ΑΕΚ θα πάω», είχε πει ο Νεστορίδης τον Ιούλιο του 1955, όταν ο Πανιώνιος ήθελε να τον παραχωρήσει στον Ολυμπιακό ή στον Παναθηναϊκό. Η ΑΕΚ αναγκάστηκε να τον κρύψει για ένα χρονικό διάστημα, για να μην τον εντοπίσουν οι «μνηστήρες». Ο Πανιώνιος αρνήθηκε να δώσει τη συγκατάθεσή του για τη μετεγγραφή και κατάφερε -πατώντας στους νόμους της εποχής περί μετακινήσεων διεθνών ποδοσφαιριστών- να τον τιμωρήσει με αποκλεισμό δύο ετών από κάθε διοργάνωση. Οταν εξέτισε την ποινή του, τον Σεπτέμβριο του 1957, ο Νεστορίδης φόρεσε τη φανέλα της ΑΕΚ.

Είκοσι χρόνια αργότερα, το καλοκαίρι του 1975, ο τότε πρόεδρος της ΑΕΚ, Λουκάς Μπάρλος, είχε βάλει στο μάτι το ανερχόμενο αστέρι της εποχής, τον Θωμά Μαύρο. Σύμφωνα με τον αστικό μύθο, ο πρόεδρος του Πανιωνίου, Τσολακάκης, είχε συμφωνήσει να πουλήσει τον Μαύρο στον Ολυμπιακό, όμως η ΑΕΚ παρέκαμψε τον Πανιώνιο και ήρθε σε απευθείας επαφή με τον παίκτη, ο οποίος είχε υπογράψει το δελτίο του (στον Πανιώνιο) σε ηλικία 13 ετών. Η υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια, ο Μαύρος έμεινε εκτός δράσης για περίπου ένα χρόνο, όμως το επόμενο καλοκαίρι (1976) κατάφερε να πάρει μετεγγραφή στην ΑΕΚ.

Εκτός από αυτές τις δυο πιο διάσημες περιπτώσεις -του Νεστορίδη και του Μαύρου- υπήρξαν κι άλλες επεισοδιακές μετακινήσεις παικτών από τον Πανιώνιο προς την ΑΕΚ (Δέδες, Σκρέκης κ.ά.). Οπως υπήρξαν και πολλές «ανταρσίες» ποδοσφαιριστών που… πάτησαν πόδι για να πάνε στην Ενωση, ενώ τους προόριζαν γι’ αλλού (Ντέμης Νικολαΐδης, Ευρυπίδης Κατσαβός, Σωτήρης Κωνσταντινίδης, κ.ά.). Κάποιοι, μάλιστα, δεν δίστασαν να αγωνιστούν σε χαμηλότερη κατηγορία, προκειμένου να πραγματοποιήσουν την επιθυμία τους. Ο Χρήστος Αραβίδης επέμεινε… κιτρινόμαυρα όταν η ΑΕΚ βρισκόταν στη Β’ Εθνική, ενώ ο Πέτρος Μάνταλος έγινε ο πρώτος «εθελοντής» που έπαιξε στη Γ’ Εθνική, ενώ τον ήθελαν ομάδες της Σούπερ Λιγκ.

Ολες αυτές οι ιστορίες έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: παρά τις τιμωρίες, τους αποκλεισμούς ή την πολύμηνη ταλαιπωρία, στο τέλος νίκησε η βούληση των ποδοσφαιριστών. Σα θέλει η νύφη κι ο γαμπρός… Το ίδιο θα συμβεί και τώρα, αν ο Πανιώνιος δεν δελεάσει -με κάποιον τρόπο- τον Μπακασέτα να αλλάξει την απόφασή του.

Αν ο παίκτης επιμείνει, ο σύλλογός του έχει δυο επιλογές. Η πρώτη είναι, να αποδεχτεί την άβολη πραγματικότητα και να κερδίσει ό,τι καλύτερο μπορεί. Να αφήσει στην άκρη τους εγωϊσμούς και να «πουλήσει» στην ΑΕΚ τη δυνατότητα να αποκτήσει τον παίκτη από το καλοκαίρι.

Η δεύτερη, να τον βάλει στο… ψυγείο για κάποιο πειθαρχικό παράπτωμα -μετά την αυριανή (Παρασκευή) απολογία του- και να του δυσκολέψει τη ζωή. Σε αυτή την περίπτωση, ο Μπακασέτας θα χάσει έξι μήνες από την καριέρα του, η ΑΕΚ το προνόμιο να τον έχει στην προετοιμασία της και από την αρχή της σεζόν, και οι Εθνικές ομάδες μια πολύτιμη μονάδα τους. Περισσότερα, όμως, θα χάσει ο ίδιος ο Πανιώνιος: 200 έως 300 χιλιάρικα, που τα έχει απόλυτη ανάγκη. Ως γνωστόν, το γινάτι βγάζει μάτι.