Τα φράγματα που κατέρρευσαν στη Λιβύη δεν είναι τα μόνα που κινδυνεύουν, έγραψε η Corriere della Sera σε σχόλιό της. Ο κόσμος μας είναι γεμάτος με τέτοιες πολυκαιρισμένες κατασκευές, με υδατοφράκτες χτισμένους πριν από μισό αιώνα (περίπου 1.000 φράγματα κτίζονταν κάθε χρόνο τη δεκαετία του ’70.) Τώρα, η κλιματική αλλαγή κάνει τα αποκαλυπτήρια της αντοχής αυτών των υποδομών.

Η Κίνα και η Ινδία είναι οι χώρες που πρέπει να ανησυχούν περισσότερο, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε ο οργανισμός International Rivers στους New York Times, έχοντας 28.000 φράγματα κατασκευασμένα στα μέσα του 20ού αιώνα. Στις ΗΠΑ, που διαθέτουν τα περισσότερα φράγματα μετά την Κίνα, η μέση ηλικία τους είναι περίπου 65 έτη. Ετσι, τουλάχιστον 2.200 σχετικές υποδομές κινδυνεύουν με κατάρρευση.

Στους ΝΥΤ αρθρογράφησαν οι Τζος Κλεμ και Ιζαμπέλα Γουίνκλερ, οι οποίοι διευθύνουν τη ΜΚΟ International Rivers, «που υπερασπίζεται τα υγιή ποτάμια και τα δικαιώματα των ποτάμιων κοινοτήτων». Το εν λόγω δίδυμο συνέγραψε με αφορμή τις τρομερές καταστροφές στη Λιβύη, ρίχνοντας το βάρος στα δύο φράγματα που έσπασαν. Προφήτευσαν ότι αυτά τα δύο δεν θα μείνουν τα τελευταία επί Γης καταρρεύσαντα, διότι χιλιάδες άλλα, παντού στον κόσμο, είναι πλέον γερασμένα και επικίνδυνα.

Για το φράγμα στην Κεράλα της Ινδίας έγραψαν ότι είναι άνω των 100 ετών, ήδη σε κακή κατάσταση, ενώ βρίσκεται και σε σεισμογενή περιοχή. Οταν καταρρεύσει, θα κινδυνεύσουν 3,5 εκατομμύρια Ινδοί. Για τις ΗΠΑ σημείωσαν ότι ναι μεν ο πρόσφατος νόμος περί υποδομών (του Μπάιντεν) κατευθύνει 3 δισ. δολάρια για τη συντήρηση ορισμένων φραγμάτων, ωστόσο «υπάρχουν χιλιάδες φράγματα εκτός δικαιοδοσίας της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, των οποίων η επισκευή κοστίζει 76 δισ. δολάρια».

Το δίδυμο επικέντρωσε στην κλιματική αλλαγή: «Τα φράγματα έχουν σχεδιαστεί για να αντέχουν στις χειρότερες συνθήκες, εκείνες όμως που υπήρχαν όταν κατασκευάστηκαν. Αλλά όσα κάποτε θεωρούνταν καιρικά φαινόμενα μοναδικά μέσα στον αιώνα, πλέον συμβαίνουν όλο και συχνότερα. Πριν από την καταστροφή στη Λιβύη, τα ακραία καιρικά φαινόμενα που επιδεινώθηκαν από την κλιματική αλλαγή είχαν ήδη το βάρος τους σε αυτές τις κατασκευές.

»Οι έντονες βροχοπτώσεις κατέστρεψαν το γερασμένο φράγμα Οροβιλ της Καλιφόρνιας το 2017, προκαλώντας μαζικές εκκενώσεις περιοχών. Κομμάτι παγετώνα των Ιμαλαΐων κατέστρεψε φράγματα στην Ινδία το 2021. Οι παγετώνες που λιώνουν γρήγορα, ως αποτέλεσμα της υπερθέρμανσης του πλανήτη, αποτελούν πλέον σημαντικό κίνδυνο για την ασφάλεια των φραγμάτων και των κοινοτήτων που ζουν πλησίον τους». Τα υπόλοιπα παραδείγματα του άρθρου αφορούσαν κυρίως την Αφρική.

Για τη γενική κατάσταση οι επικεφαλής της ΜΚΟ έγραψαν τα εξής: «Ορισμένα γερασμένα φράγματα εξακολουθούν να παρέχουν πόσιμο νερό και να βοηθούν τους αγρότες στην άρδευση, όμως δεν παράγουν ενέργεια. Παράγουν μόνο μέρος της ηλεκτρικής ενέργειας που παρήγαν κάποτε, καθώς τα ιζήματα συσσωρεύονται πίσω από τους τοίχους τους. Η εντεινόμενη ξηρασία που συνδέεται με την κλιματική αλλαγή έχει επίσης ακρωτηριάσει την παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας σε όλον τον κόσμο».

Στην κατακλείδα του άρθρου το δίδυμο της ΜΚΟ αμφισβήτησε την αξία των φραγμάτων και επικαλέστηκε τις αντιδράσεις «αυτοχθόνων πληθυσμών» οι οποίοι ζουν κοντά σε αυτά. Πρότεινε, δε, ως λύση, «την κατάργηση των φραγμάτων και την αποκατάσταση των ποταμών».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News