Είναι τελεσίδικο. Σαράντα χρόνια μετά την πρώτη ταινία με τίτλο «Ο Ιντιάνα Τζόουνς και οι Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού», 12 χρόνια μετά τον τέταρτο «Ιντιάνα Τζόουνς και το Βασίλειο του Κρυστάλλινου Κρανίου», και μετά από μπόλικες αναβολές και αποχωρήσεις συντελεστών, άρχισαν επιτέλους τον Ιούνιο στην Αγγλία, και συνεχίζονται τώρα στην Ιταλία, τα γυρίσματα του μέχρι στιγμής ατιτλοφόρητου πέμπτου σίκουελ της σειράς.

Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ κράτησε για τον εαυτό του τον ρόλο του παραγωγού, παραχωρώντας τη σκηνοθεσία στον Τζέιμς Μάνγκολντ, και ο Φαίδων Παπαμιχαήλ ανέλαβε τη διεύθυνση φωτογραφίας. Πρωταγωνιστής παραμένει ο Χάρισον Φορντ, ενώ στο καστ συμμετέχει μια πλειάδα σπουδαίων ηθοποιών, μεταξύ των οποίων ο «σκληρός» Μαντς Μίκελσεν (υποθέτουμε σε ρόλο κακού) αλλά και ο Αντόνιο Μπαντέρας, η Φίμπι Γουόλερ-Μπριτζ, ο Μπόιντ Χόλμπρουκ, η Σονέτ Ρενέ Γουίλσον και ο Τόμπι Τζόουνς.

Πολλοί αναρωτιούνται πώς θα αντιμετωπίσει ο σκηνοθέτης το γεγονός ότι ο πρωταγωνιστής του –αν και ακάματος, αθλητικός και γεμάτος αυτοπεποίθηση– δεν παύει να είναι παρά δύο χρόνια 80ρης. Η απάντηση, γράφει ο Μπεν Τσάιλντ στον Guardian, μπορεί να είναι απλώς ένα ταξίδι στον χρόνο.

Το σενάριο παραμένει επτασφράγιστο μυστικό, και ο Μάνγκολντ δεν έχει αποκαλύψει τις προθέσεις του, ωστόσο το στόρι τοποθετείται χρονικά περί τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Μια φωτογραφία, εξάλλου, που κυκλοφόρησε πρόσφατα στο Digital Spy, με μια μυστηριώδη σκηνή με ρωμαίους στρατιώτες, σανδάλια, ακόντια και ασπίδες, αποκαλύπτει ότι ένα μέρος τουλάχιστον της ταινίας μπορεί να τοποθετείται δύο χιλιάδες χρόνια πριν.

Ακόμη, υπάρχει και το βίντεο με το ναζιστικό τρένο, από τα γυρίσματα στο Νορθ Γιορκσάιρ τον Ιούνιο, που σημαίνει ότι ο τυχοδιώκτης αρχαιολόγος θα έχει να αντιμετωπίσει και πάλι τους Ναζί, παρά το γεγονός ότι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε τελειώσει πάνω από δύο δεκαετίες πριν. (Δείτε παρακάτω το βίντεο)

Θα μπορούσε άραγε ο Ιντιάνα Τζόουνς να αναζητά ένα νέο, μυστηριώδες ΜακΓκάφιν (με άλλα λόγια ένα σεναριακό επινόημα όπως η Κιβωτός, οι πέτρες της Σανκάρα ή το Ιερό Δισκοπότηρο στα προηγούμενα σίκουελ) που θα του επιτρέπει να κάνει ταξίδια στο παρελθόν; Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είναι η εξήγηση για τις δύο σκηνές από δύο εντελώς διαφορετικές εποχές, ενώ ταυτόχρονα θα έδινε στον σκηνοθέτη την ευκαιρία να παρουσιάσει τον ήρωά του σε μια νεότερη εκδοχή του, δημιουργημένη ψηφιακά.

Ωστόσο το πώς θα μπορούσε να παρουσιάσει ο Μάνγκολντ τη νεότερη εκδοχή του σχεδόν 80ρη πρωταγωνιστή του, και μάλιστα σε κίνηση, μένει να το δούμε. Σίγουρα τεχνικά δεν είναι πέρα από τα όρια των σημερινών δυνατοτήτων: ο Τσάιλντ μας θυμίζει στον Guardian ότι έχουμε ήδη δει ηθοποιούς να «ζωντανεύουν» με ψηφιακά εφέ, όπως για παράδειγμα ο αείμνηστος Πίτερ Κάσινγκ ως Γκραντ Μοφ Τάρκιν, κυβερνήτης του Αστρου του Θανάτου στο «Rogue One: A Star Wars Story», ακόμη και ταινίες (π.χ. «Ο Ιρλανδός») στις οποίες οι πρωταγωνιστές παρουσιάζονται ψηφιακά νεότεροι. Ο Μάνγκολντ θα μπορούσε ακόμη και να σκοτώσει τον Ιντι, αλλά να κρατήσει τη νεανική εκδοχή του για μελλοντικά επεισόδια, έστω και αν κάποια στιγμή ο Χάρισον Φορντ χρειαστεί να αποσυρθεί από τον ρόλο.

Μια άλλη φωτογραφία από τα γυρίσματα της νέας ταινίας, που κυκλοφόρησε επίσης τον Ιούνιο, δείχνει έναν κασκαντέρ μεταμφιεσμένο (με μάσκα) σε Χάρισον Φορντ. Ισως αυτή να είναι μια νέα μέθοδος για να παρουσιάζονται ψηφιακά νεότεροι κάποιοι ηθοποιοί, την οποία δεν έχουμε ξαναδεί μέχρι στιγμής ή απλώς κάποιος, κάπου γελάει με τους παπαράτσι, που απαθανάτισαν τη σκηνή.

Ωστόσο, ο Μπεν Τσάιλντ σχολιάζει στον Guardian πως ό,τι κι αν κάνει ο Μάνγκολντ, κρύβει μια αίσθηση απόγνωσης. Το ταξίδι στον χρόνο λειτούργησε στο διαστημικό έπος «Star Trek» (2009) επειδή είναι βασικό στοιχείο της επιστημονικής φαντασίας. Και τα υπερφυσικά στοιχεία στις πρώτες ταινίες του Ιντιάνα Τζόουνς λειτούργησαν, επίσης, επειδή οι Ναζί είχαν πράγματι εμμονή με τον αποκρυφισμό.

Η ιδέα ότι ο τυχοδιώκτης αρχαιολόγος και οι αντίπαλοί του από το Τρίτο Ράιχ μπορεί να ανταγωνίζονται κυνηγώντας αρχαιότητες όπως η Κιβωτός της Διαθήκης και το Αγιο Δισκοπότηρο είχε νόημα την κλασική εποχή του pulp-fantasy. Αλλά η πιο πρόσφατη ταινία «Ιντιάνα Τζόουνς και το Βασίλειο του Κρυστάλλινου Κρανίου» (2008) δεν άρεσε πραγματικά, εν μέρει γιατί η Σοβιετική Ενωση δεν ήταν ακριβώς γνωστή για την εμμονή της με τους εξωγήινους (όπως ήταν στην ταινία η κακιά Ιρίνα Σπάλκο, την οποία υποδύεται η Κέιτ Μπλάνσετ).

Harrison Ford double wearing an Harrison Ford mask // Indiana Jones 5 (2022) pic.twitter.com/0A24k5FJtZ

— Diogo Filipe Santos (@Div4der) June 7, 2021

Ντουμπλάρισμα από κασκαντέρ που φοράει μάσκα Χάρισον Φορντ

Γιατί, λοιπόν, να χρησιμοποιήσει ο Μάνγκολντ το ίδιο σκηνοθετικό τρικ 13 χρόνια αργότερα, όταν η προφανής απάντηση είναι να βρει κάποιον άλλο ηθοποιό για τον ρόλο του Ιντιάνα Τζόουνς ή επιτέλους να δοθεί ένα τέλος στο franchise;

Ο ίδιος ο σκηνοθέτης υποστηρίζει ότι όσοι ασκούν κριτική στη νέα ταινία δεν την έχουν δει ακόμη: «Καταλαβαίνω την επιφυλακτικότητα, τη ζω. Δεν ξέρω αν θα σας χαροποιήσω, αλλά οι συνεργάτες μου κι εγώ χτυπιόμαστε για να κάνουμε κάτι καλό» έγραψε στο Twitter τον Ιούνιο, «Θαυμάζουμε την τέχνη των αυθεντικών. Ελπίζω όταν δείτε τις αυθεντικές εικόνες, να σας φανούν καλύτερες από τις λήψεις των παπαράτσι μέσα από θάμνους. Ισως, απλά ίσως, δεν θα σας απογοητεύσω. Δώστε μου λίγο αέρα να κάνω την ταινία. Και τότε κάντε την κριτική σας, εντάξει;».

Βεβαίως έχει δίκιο. Και ίσως στις 30 Ιουνίου 2023, οπότε και ανακοινώθηκε ότι θα γίνει η πρεμιέρα της ταινίας, χάρη στη δύναμη της ψηφιακής μαγείας σε συνδυασμό με τα ταξίδια στον χωροχρόνο και ένα –ελπίζουμε– καλό σενάριο, να δούμε μια πέμπτη ταινία με τον Ιντιάνα Τζόουνς που θα στέκεται επάξια πλάι στις προηγούμενες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News