Για σχεδόν μια ώρα, το αθηναϊκό ντέρμπι «δεν βλεπόταν». Οι δυο καλύτερες -με κριτήριο τη βαθμολογία- ομάδες της χώρας έκαναν τα μάτια των θεατών να πονέσουν. Ακόμη περισσότερο, των τηλεθεατών. Αυτοί δεν μπορούσαν να απολαύσουν, έστω, την υποβλητική ατμόσφαιρα της «Opap Αρένα». ΑΕΚ και Παναθηναϊκός δεν βρήκαν τη δύναμη να ξεφύγουν από τον ελληνικό κανόνα που ισχύει σε αυτά τα ιδιαίτερα ματς. Επαιξαν με τον φόβο της ήττας – όχι με την ορμή που οι φίλοι του ποδοσφαίρου θα ήθελαν να δουν. Το «κάζο» της ΑΕΚ στα Γιάννενα, την είχε κάνει ακόμη πιο απρόθυμη να ρισκάρει. Και τον Παναθηναϊκό, πιο ολιγαρκή: «μιά χαρά» θα τον βόλευε και η ισοπαλία.

Ολα τα σπουδαία (όχι και πολλά, πάντως) έγιναν στο δεύτερο 45λεπτο:

• Ο Παναθηναϊκός είχε μεγάλη ευκαιρία να προηγηθεί με την τρομερή ατομική ενέργεια του Μπερνάρ (54’), όμως ο Αθανασιάσης απογειώθηκε στο παραθυράκι της εστίας του και έδιωξε σε κόρνερ.
• Η ΑΕΚ στο 68’ πέτυχε το γκολ της νίκης με τον Πινέδα, ο οποίος μάλλον σέντρα προσπάθησε να κάνει, παρά σουτ.
• Ο Παναθηναϊκός είχε δοκάρι με τον Ιωαννίδη στο 90+8’.
• Η ΑΕΚ άγγιξε το 2-0, στο 90+9’, όμως ο Μπρινιόλι απέκρουσε το πέναλτι του Λιβάι Γκαρσία.

Θα μπορούσε να πει κανείς πως η ΑΕΚ νίκησε από καθαρή τύχη. Η στατιστική το διαψεύδει. Για παράδειγμα, η ΑΕΚ μέτρησε 30 ενέργειες στην περιοχή του Παναθηναϊκού, που μέχρι χθες δεχόταν, κατά μέσον όρο, 10 σε κάθε ματς. Επίσης, δεν του επέτρεψε να παίξει το passing game που τον χαρακτηρίζει. Απλώς, δεν ήταν τόσο κυριαρχική, πιεστική και εντυπωσιακή, όσο σε προηγούμενα παιχνίδια της. Από επιλογή. Είδαμε μια ΑΕΚ διαφορετική από αυτή που έχουμε συνηθίσει εφέτος, με πρέσινγκ λιγότερο έντονο, αρκετά πιο συγκρατημένη, ώστε να μην αφήσει ελεύθερους χώρους στον αντίπαλό της. Μετά το τέλος του αγώνα ο Αλμέιδα αρνήθηκε πως… νέρωσε την ποδοσφαιρική νοοτροπία της ομάδας του, όμως η αλήθεια είναι πως το έκανε. Για χάρη του αποτελέσματος. Εδειξε σε όσους τον κατηγορούν για το αντίθετο, ότι και εναλλακτικά σχέδια έχει, και αρκετά ευέλικτος είναι στη στρατηγική του.

Βεβαίως, στο ποδόσφαιρο η τύχη παίζει πάντα το ρόλο της. Σε προηγούμενα ματς (με τον Ολυμπιακό, τον ΟΦΗ, τον Αρη, τον Αστέρα…) ήταν καλή με τον Παναθηναϊκό. Χθες (Κυριακή) ευνόησε την ΑΕΚ: η σέντρα – σουτ του Πινέδα γίνεται γκολ, και το δοκάρι αρνείται την ισοφάριση στον Ιωαννίδη. Αυτό που λέμε «άστρο», είναι μέρος του παιχνιδιού – και η αλήθεια είναι ότι τον ΠΑΟ τον έχει εγκαταλείψει τελευταία. Το χθεσινό αποτέλεσμα, όμως, έχει καθαρά ποδοσφαιρική εξήγηση. Στη Νέα Φιλαδέλφεια, ο Σπόραρ, ο Παλάσιος, ο Βέρμπιτς, ο Χουάνκαρ, δεν έδωσαν όσα μπορούσαν. Ο Πέρεθ, το «κομπιούτερ» του Παναθηναϊκού, εξουδετερώθηκε από το ανελέητο πρέσινγκ του Αραούχο. Ενώ από την ΑΕΚ, υστέρησε μόνο ο Άμραμπατ. Εδωσε μάχες, αλλά κρατούσε την μπάλα υπερβολικά πολύ.

Αποδείχτηκε, για ακόμη μια φορά, ότι ο Παναθηναϊκός δεν είχε λύσεις στον πάγκο (πλην του Ιωαννίδη που, ίσως, θα έπρεπε να παίξει βασικός). Δεν φρόντισε να ενισχυθεί εγκαίρως, και το πληρώνει ακριβά.

Το ντεφορμάρισμά του στον δεύτερο γύρο είναι πέρα από τα όρια του φυσιολογικού. Διεκδίκησε 12 βαθμούς και έχασε τους επτά. Από την επανέναρξη του πρωταθλήματος κι έπειτα έχει νικήσει μόνο σε ένα από τα τέσσερα παιχνίδια του: τον Λεβαδειακό (1-0 με το ζόρι). Πριν από τη διακοπή για το Παγκόσμιο Κύπελλο είχε χάσει μόλις δύο βαθμούς. Χθες διακόπηκε και το αήττητο σερί που είχε χτίσει στις 16 προηγούμενες αγωνιστικές.

Η ΑΕΚ δεν επηρεάστηκε από τις απουσίες τεσσάρων βασικών της παικτών, γιατί οι παρόντες στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. MVP ήταν ο Πινέδα, που πέτυχε το νικητήριο γκολ. Αλά θα μπορούσε να είναι ο Αραούχο, που οργίασε πάλι δημιουργικά και ανασταλτικά. Ο Λιβάι Γκαρσία, που κέρδισε σχεδόν όλες τις μάχες του. Ο Σιμάνσκι, που έκανε καταπληκτική δουλειά στη μεσαία γραμμή. Ακόμη και ο Σιντιμπέ, ο οποίος μέχρι χθες δεν έπειθε με τις επιδόσεις του, έκανε σπουδαίο παιχνίδι. Η ΑΕΚ έδειξε, ξανά, ότι έχει πολλές αξιόπιστες επιλογές, που ανά πάσα στιγμή μπορούν να μπουν στο ματς και να αλλάξουν τη ροή του. Οπως έγινε με τον Φερνάντες: μπήκε στο 90’ και κέρδισε το πέναλτι.

Ο Ολυμπιακός πέρασε άνετα από τον Βόλο, πραγματοποιώντας μία από τις πιο πειστικές εμφανίσεις του. Εχει βρει κορμό, έχει αρχίσει να αποκτά ομοιογένεια και αγωνιστική ταυτότητα, και έφτασε για πρώτη φορά εφέτος σε τρίτη διαδοχική νίκη. Η διάταξη με τα τρία «δεκάρια» (Χάμες, Φορτούνη και Μπιέλ) πίσω από τον φορ αποδίδει, μέχρι στιγμής. Κυρίως χάρη στον Ινμπόμ Χουάνγκ, ο οποίος… τρέχει και για εκείνους. Ο Μίτσελ είχε κατακριθεί από τους προπονητές της εξέδρας για την επιλογή του να παίζει, ουσιαστικά, χωρίς εξτρέμ, όμως τώρα δικαιώνεται.

Ο ΠΑΟΚ πέτυχε στη Λαμία την έβδομη νίκη του στα οκτώ τελευταία του παιχνίδια, παίζοντας εξαιρετικό ποδόσφαιρο κατά διαστήματα, με 13 τελικές προσπάθειες για γκολ. Ο Ραζβάν Λουτσέσκου άλλαξε γνώμη για κάποιους παίκτες του που δεν εμπιστευόταν, κι αυτοί αποδεικνύουν ότι τους είχε αδικήσει.

Είχαμε πολλά χρόνια να ζήσουμε ελληνικό πρωτάθλημα με τρεις διεκδικητές. Για να βρούμε μια σεζόν στην οποία οι υποψήφιοι για τον τίτλο ήταν τέσσερις, θα πρέπει να γυρίσουμε δεκαετίες πίσω στο χρόνο. Είναι κρίμα, λοιπόν, την εφετινή, συναρπαστική Σούπερ Λιγκ να την κρύβουν οι καπνοί.

Για τη ρίψη καπνογόνων ο ΚΑΠ προβλέπει ποινές που, όμως, δεν επιβάλλονται. Θεωρείται πταίσμα, έπειτα από τόσα επεισόδια και τόσες ασχήμιες που έχουν δει τα γήπεδά μας. Κάποιοι, μάλιστα, πιστεύουν ότι αυτή η συνήθεια δημιουργεί ωραία ατμόσφαιρα. Ισως. Αλλά προκαλεί και μεγάλα προβλήματα. Οι ομάδες χάνουν τον ρυθμό τους με τις συνεχείς διακοπές. Οι θεατές πνίγονται, καθηλωμένοι στις θέσεις τους. Και οι τηλεθεατές, που πληρώνουν συνδρομή για να παρακολουθούν τους αγώνες, προσπαθούν να διακρίνουν τους παίκτες και την μπάλα μέσα στην ομίχλη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News