«Εχω δεχτεί κριτική επειδή δεν είμαι φεμινίστρια. Να θυμίσω ότι ήμουν μία από τις 343 “τσούλες” μαζί με την Μαργκερίτ Ντιράς και την Φρανσουάζ Σαγκάν που υπέγραψα το μανιφέστο “Εχω κάνει έκτρωση” που είχε γράψει η Σιμόν ντε Μποβουάρ; Η έκτρωση ήταν έγκλημα που επέσυρε φυλάκιση εκείνη την εποχή. Γι’ αυτό θα ήθελα να πω στους ρατσιστές και τους συντηρητικούς κάθε είδους που θεώρησαν στρατηγική κίνηση να με υποστηρίξουν, πως δεν μπορούν να με κοροϊδέψουν. Δεν θα έχουν ούτε την ευγνωμοσύνη μου, ούτε τη φιλία μου. Το αντίθετο. Είμαι μία ελεύθερη γυναίκα και θα έτσι θα μείνω. Χαιρετώ αδελφικά όλα τα θύματα των βδελυρών πράξεων που μπορεί να ένιωσαν προσβεβλημένες από την επιστολή που δημοσιεύθηκε στην Le Monde. Είναι από αυτές και μόνο από αυτές που ζητώ συγγνώμη».

Με δήλωσή της στην εφημερίδα Libération, η Ντενέβ απαντούσε στις 15 Ιανουαρίου του 2018 στην κατακραυγή που προκάλεσε η υπογραφή της στην ανοικτή επιστολή που δημοσίευσε η εφημερίδα Le Monde μία εβδομάδα πριν και η οποία υπεγράφη από 100 γαλλίδες ακαδημαϊκούς, καλλιτέχνες και συγγραφείς.

Η Ντενέβ ζητούσε συγγνώμη από τα θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης, υποστηρίζοντας πως η επιστολή δεν έλεγε σε κανένα σημείο της πως τα εγκλήματα αυτά είναι αποδεκτά. Ωστόσο, είχε παραμείνει πιστή στη θέση της για ένα κόσμο που δεν θα καταδικάζει και δεν θα λογοκρίνει επειδή ένα hashtag τού δίνει το δικαίωμα (αναφερόταν στο hashtag #Balancetonpork – Κάρφωσε το Γουρούνι Σου που ήταν αυτό που χρησιμοποίησαν οι γυναίκες στη Γαλλία, ως γαλλική εκδοχή του #MeToo).

«Ναι, μου αρέσει η ελευθερία. Δεν μου αρέσει αυτό το χαρακτηριστικό της εποχής μας, όπου όλοι νιώθουν ότι έχουν δικαίωμα να κρίνουν, να καταδικάζουν. Μία εποχή όπου απλές καταγγελίες προκαλούν τιμωρία, παραιτήσεις και κάποιες φορές λιντσάρισμα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Ενας ηθοποιός μπορεί να σβήνεται ψηφιακά από μία ταινία, ο διευθυντής ενός μεγάλου οργανισμού στη Νέα Υόρκη αναγκάζεται να παραιτηθεί για έναν πισινό που έπιασε τριάντα χρόνια πριν, χωρίς καμία μορφή δίκης. Δεν δικαιολογώ τίποτα. Απλά δεν αποφασίζω για την ενοχή αυτών των ανδρών γιατί δεν έχω τα προσόντα. Και λίγοι τα έχουν» είχε επίσης δηλώσει σε εκείνη τη φάση.

Και συνεχίζοντας: «Υπάρχουν, δεν είμαι χαζή, πολύ περισσότεροι άνδρες που συμπεριφέρονται έτσι απ’ ό,τι γυναίκες. Αλλά ποιος μπορεί να με διαβεβαιώσει ότι δεν θα υπάρξει εκμετάλλευση; Οτι δεν θα υπάρξουν αυτοκτονίες αθώων; Πρέπει να ζουμε μαζί, χωρίς “γουρούνια” και “τσούλες”, και βρήκα, ομολογώ, το κείμενο που υπέγραψα σθεναρό, αν και όχι απόλυτα σωστό».

Η Κατρίν Ντενέβ γεννήθηκε στο Παρίσι μία ημέρα σαν κι αυτή, στις 22 Οκτωβρίου του 1943.

«Δουλεύω από 17 ετών» συνηθίζει να λέει με καμάρι, σχεδόν σε κάθε της συνέντευξη. Η «Ωραία της Ημέρας» –όπως είναι ο τίτλος της ταινίας του Λουίς Μπουνιουέλ στην οποία πρωταγωνιστούσε και από τότε, από το 1967 την ακολουθεί ως χαρακτηρισμός– έχει 75 κεράκια να σβήσει στη σημερινή γενέθλια τούρτα της.

Η Ντενέβ με δικά της λόγια

Μέχρι τώρα η Ντενέβ υπήρξε ένα εύθραυστο πλάσμα στην οθόνη, αλλά μια γυναίκα με το θάρρος της γνώμης της στην κανονική ζωή –ακόμα και σε εποχές που ένα τέτοιο θάρρος δημιουργεί προβλήματα.

Ιδού εννέα ατάκες της για τη ζωή:

Για τη γοητεία της: «Δεν υπήρξα ποτέ επικίνδυνη γυναίκα. Δεν ήμουν ποτέ η λεπτεπίλεπτη ξανθιά που θα σου έκλεβε τον άντρα».

Για το αν έχει βαρεθεί: «Δεν έχω κάνει τα πάντα. Oχι. Η ανθρώπινη φύση είναι αγρίμι!»

Για τον έρωτα. «Ο έρωτας είναι να υποφέρεις. Πάντα κάποιος αγαπά περισσότερο».

Για το να μεγαλώνεις στο σινεμά: «Δεν πρόκειται να αλλάξω εγώ τη ζωή. Υπάρχουν δύο εκδοχές. Αποσύρεσαι ή εξακολουθείς να κάνεις αυτό που κάνεις. Αυτό είν’ όλο. Εγώ εξακολουθώ να κάνω αυτό που κάνω».

Για την ευκαιρία: «Οι ευκαιρίες είναι συχνά πράγματα που δεν είχες προσέξει αρχικά».

Για τις ταινίες της: «Δεν βλέπω τις ταινίες μου. Εδώ δεν έχω χρόνο για να δω τις καινούργιες ταινίες, θα κάτσω να κοιτάζω τις δικές μου τις παλιές που τις ξέρω; Με τίποτε!»

Για τους άνδρες: «Μια γυναίκα πρέπει να είναι έξυπνη, γοητευτική, με χιούμορ και καλοσυνάτη. Ακριβώς τα ίδια στοιχεία αναζητώ σε έναν άνδρα».

Για τα γηρατειά: «Τη σημερινή εποχή γερνάς καλύτερα στην Ευρώπη απ’ ό,τι στην Αμερική. Ομως θα πρέπει να πούμε επίσης ότι οι μεγάλες γυναίκες δείχνουν πολύ νεότερες απ’ όσο έδειχναν 40-50 χρόνια πριν».

Για την ευτυχία: «Δεν χαίρομαι εύκολα. Νιώθω άσχημα όταν χαίρομαι. Είναι πολύ χριστιανικό όλο αυτό».

Η ομορφιά της ήταν αψεγάδιαστη, αλλά όχι εύθραυστη. «Ακόμη κι όταν την έβλεπες να βασανίζεται από κάποιον εραστή ή από κάποια αόρατη απειλή, σου έδινε την αίσθηση ότι θα τα καταφέρει, θα βγει σχεδόν αλώβητη μέσα από κάθε δοκιμασία» είχε πει κάποτε για εκείνη o Ρομάν Πολάνσκι, ο σκηνοθέτης που τη βασάνισε αρκετά τόσο μπροστά, όσο και πίσω από τις κάμερες στην ταινία του 1965 «Αποστροφή».

Ηταν άλλωστε το πανέμορφο κορίτσι στις «Ομπρέλες του Χερβούργου» σε σκηνοθεσία Ζακ Ντεμί, που καταφέρνει να ξεπεράσει πολύ γρήγορα τον μεγάλο της έρωτα, αντικαθιστώντας τον με έναν καινούργιο.

Η ωραία της ημέρας, είναι αποδεδειγμένα διαχρονικά ωραία και ανήκει στην κατηγορία εκείνη των γυναικών που μεγαλώνουν χωρίς να γεράσουν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News