Το φάντασμα του Γεβγκένι Πριγκόζιν να στοιχειώνει τον Βλαντίμιρ Πούτιν «βλέπει» ο αρθρογράφος της Washington Post, Ντέιβιντ Ιγκνάσιους: ο ρώσος πρόεδρος μπορεί να κατήγγειλε τον επικεφαλής της Ομάδας Βάγκνερ ως προδότη μετά την αποτυχημένη απόπειρα ανταρσίας εναντίον του, ωστόσο δεν κατάφερε να εξαφανίσει την κριτική που είχε κάνει ο Πριγκόζιν για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Η συντριβή του αεροπλάνου στο οποίο επέβαινε ο Πριγκόζιν ξεκαθαρίζει το τοπίο για τον Πούτιν, που φέρεται να «τελείωσε» έναν βασικό του αντίπαλο. Ομως οι εικασίες ότι πρόκειται για δολοφονία αναμένεται να ενισχύσουν την αίσθηση πολλών ρώσων πολιτών ότι η χώρα έχει επιστρέψει σε μια περίοδο αστάθειας που θυμίζει άλλες, παλαιότερες και πιο σκοτεινές εποχές.

«Ο,τι κι αν συνέβη στον Πριγκόζιν, θα θεωρηθεί από τη ρωσική ελίτ ως πράξη αντιποίνων» δήλωσε η ρωσίδα αναλύτρια Τατιάνα Στογιανόγια στο Carnegie Endowment for International Peace, προσθέτοντας ότι, ανεξάρτητα από τα πραγματικά γεγονότα, το Κρεμλίνο θα ενθαρρύνει την αίσθηση ότι ο Πούτιν πήρε εκδίκηση.

Εάν η είδηση του θανάτου του Πριγκόζιν επιβεβαιωθεί με κάθε τρόπο, ο Πούτιν θα έχει εδραιώσει, έστω και βραχυπρόθεσμα, τη θέση του. Ο άνθρωπος τον οποίο είχε κατηγορήσει για «ένοπλη ανταρσία» θα έχει «αποχωρήσει». Η ρωσική άμυνα κρατάει στην Ουκρανία απέναντι στο Κίεβο. Η θέση του Πούτιν στην εξουσία φαίνεται πιο σταθερή από ό,τι πριν από δύο μήνες, όταν ο Πριγκόζιν διέταξε τους μισθοφόρους του να προελάσουν στη Μόσχα.

Ωστόσο, η αύρα της πολιτικής μαεστρίας του Πούτιν έχει αμαυρωθεί, ίσως ανεπανόρθωτα. Εχει αντέξει τις καταιγίδες του παρελθόντος λόγω του ρόλου του ως διαιτητή των ελίτ της Ρωσίας και της φήμης του για αποφασιστικότητα. Η εξέγερση του Πριγκόζιν έβλαψε και ορισμένα μέλη του στενού κύκλου του προέδρου τα οποία συμμερίστηκαν την κριτική του για την παρορμητική εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία. Οι αναλυτές πιστεύουν πως οι αμφιβολίες επεκτείνονται και στις ρωσικές υπηρεσίες ασφαλείας. Τα ερωτήματα αυτά θα εξακολουθήσουν να υφίστανται, επισημαίνει ο αρθρογράφος.

Μετά τη συντριβή του αεροσκάφους, μερικά πρωτοπαλίκαρα του Πριγκόζιν απείλησαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι θα οργανώσουν άλλη μια «πορεία στη Μόσχα». Δεν έχουν την αριθμητική ικανότητα να πραγματοποιήσουν την απειλή τους, σημειώνει ο αρθρογράφος της Washington Post, όμως η εξόντωση του Πριγκόζιν μπορεί να οξύνει τη ρωσική πολιτική ανησυχία, αντί να την αμβλύνει.

Διάφοροι αναλυτές έχουν σημειώσει τον διευρυνόμενο κύκλο σκεπτικισμού εντός της ρωσικής ελίτ σχετικά με τις αλλοπρόσαλλες αποφάσεις του Πούτιν. Η απερίσκεπτη, πλήρους κλίμακας εισβολή στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022 αποτελεί το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα. Αλλά έκτοτε ο Πούτιν έχει «σκοντάψει» και με άλλους τρόπους.

Καθυστέρησε να κινητοποιήσει τον ρωσικό στρατό πολύ καιρό αφότου έγινε σαφές ότι ο πόλεμος δεν θα είχε σύντομο τέλος. Αμφιταλαντεύθηκε για το αν έπρεπε να αποσύρει τα στρατεύματά του από την πιθανή περικύκλωση, το περασμένο φθινόπωρο, στη Χερσώνα. Και όταν ο Πριγκόζιν ξεκίνησε την ανταρσία του, ο Πούτιν χρειάστηκε μια μέρα για να αντιδράσει αποφασιστικά.

Το μήνυμα του Πριγκόζιν προς τους Ρώσους ήταν ότι ο πόλεμος δεν άξιζε το τρομερό κόστος αίματος που πλήρωνε το έθνος. Το υπογράμμισε αμφισβητώντας την ηγεσία της ομάδας του Πούτιν και, εμμέσως, τον ίδιο τον ρώσο πρόεδρο. Ο πόλεμος στην Ουκρανία βασίστηκε σε ένα ψέμα, δήλωσε ο Πριγκόζιν στις 23 Ιουνίου, μία μέρα πριν από την πορεία των μισθοφόρων του προς τη Μόσχα.

«Δεν συνέβαινε τίποτα εξαιρετικό την παραμονή της 24ης Φεβρουαρίου 2022», την ημέρα επίθεσης της Ρωσίας. «Η ολιγαρχική ομάδα που κυβερνά τη Ρωσία χρειαζόταν τον πόλεμο» ανέφερε το μήνυμα του Πριγκόζιν. «Τα ψυχικά άρρωστα καθάρματα αποφάσισαν: “Δεν πειράζει, θα ρίξουμε μερικές χιλιάδες ρώσους άνδρες ως κρέας για τα κανόνια. Θα πεθάνουν κάτω από τα πυρά του πυροβολικού, αλλά θα πάρουμε αυτό που θέλουμε”».

Αυτή η ενστικτώδης κριτική θα ζήσει περισσότερο από τον Πριγκόζιν, και αν η Ουκρανία και οι δυτικοί σύμμαχοί της μπορέσουν να συνεχίσουν τον αγώνα και το επόμενο έτος, ίσως γίνει πιο έντονη. Ο Πριγκόζιν δεν αποτελεί τόσο μάρτυρα, θύμα της στυγνής πολιτικής του Πούτιν, όσο προειδοποίηση για τον ρώσο ηγέτη και την εξουσία του, καταλήγει ο αμερικανός αναλυτής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News