Το δημοσίευμα που φιλοξενεί τα αποτελέσματα μιας επιστημονικής έρευνας σύμφωνα με την οποία οι βρισιές δεν είναι λέξεις και εκφράσεις που πρέπει να στέλνονται στο πυρ το εξώτερον, το βρίσκουμε στους λονδρέζικους Times. Δεν είναι τυχαίο ότι η εφημερίδα αποφάσισε να ασχοληθεί τώρα με το θέμα, αφού τις τελευταίες εβδομάδες η δημόσια βωμολοχία στη Βρετανία «δίνει και παίρνει» στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και σε όλων των ειδών τα πηγαδάκια, λόγω της πολιτικής αναταραχής.

Αυτή είναι η αφορμή για τους Βρετανούς. Το βρίσιμο, όμως, δεν αφορά μόνο το Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά σίγουρα και τη χώρα μας, αφού οι Ελληνες ξυπνούν και κοιμούνται με μια βρισιά στο στόμα. Ας δούμε όμως τι λένε οι ειδικοί.

Οι Sex Pistols ίσως να μην είχαν άδικο τελικά όταν τραγουδούσαν με ζέση το «Νever Μind the Βollocks» (Μην ασχολείστε με α@@@δια), αφού αποδείχτηκε επιστημονικώς ότι οι βρισιές δεν είναι σημάδι χαμηλής νοημοσύνης ή φτωχού λεξιλογίου, όπως νομίζαμε μέχρι τώρα, αλλά ένα ισχυρό εργαλείο έκφρασης.

Οι βρισιές μπορεί να έχουν θετικό αντίκτυπο ακόμη και στις σχέσεις –όταν χρησιμοποιούνται για να εκφράσουμε χαρά ή αλληλεγγύη–, μπορούν να μας κάνουν να φαινόμαστε πιο πειστικοί, να μας κάνουν να γελάμε, να μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε τον θυμό μας στον δρόμο όταν μπλοκάρουμε στην κίνηση, μπορούν ακόμη ακόμη και να μειώσουν την αντίληψή μας για τον πόνο, όπως ανακάλυψαν οι επιστήμονες.

Ωστόσο, αυτά τα ευρήματα συνοδεύονται και από μια (προφανή) προειδοποίηση: Προσέξτε πού και μπροστά σε ποιον βρίζετε, αν δεν θέλετε να σας χαρακτηρίσουν –το λιγότερο– προσβλητικό ή απαράδεκτο.

Ερευνητές από το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Σουηδία σημείωσαν: «Μέχρι πρόσφατα, οι βρισιές θεωρούνταν σημάδι επιθετικότητας, αδύναμης γλωσσικής επάρκειας ή ακόμη και χαμηλής νοημοσύνης. Τώρα, έχουμε πολλά στοιχεία που αμφισβητούν αυτή την άποψη και μας οδηγούν στο να επανεξετάσουμε τη φύση και τη δύναμη της βρισιάς».

Επιστήμονες από σοβαρά πανεπιστήμια, όπως το δημόσιο ερευνητικό κέντρο του Κιλ, του Αλστερ και του Ουέστμινιστερ, εξέτασαν 100 ακαδημαϊκές εργασίες σχετικές με τη βωμολοχία και βρήκαν ότι ήταν «αναμφισβήτητα διαφορετική και πιο ισχυρή από άλλες μορφές χρήσης της γλώσσας», μπορεί μάλιστα να προέρχεται από διαφορετικό μέρος του εγκεφάλου από αυτό που προέρχεται η «κανονική» ομιλία.

Εντόπισαν αρκετούς «θετικούς σκοπούς της καθημερινής βρισιάς», συμπεριλαμβανομένης της έκφρασης συναισθημάτων όπως χαρά, θυμό, ενθουσιασμό και φόβο και την έκφραση «συντροφικότητας και αλληλεγγύης» μεταξύ φίλων.

Η βρισιά μπορεί να χρησιμοποιηθεί «για χιούμορ και για να δώσεις έμφαση σε κάποιο θέμα», σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Lingua.

Οι βρισιές «ενέχουν μια συναισθηματική δύναμη που δεν μοιράζονται άλλες γλωσσικές μορφές, επειδή μπορεί να προκαλέσουν συναισθηματική διέγερση στον ακροατή, ενώ ενδέχεται να αυξήσουν την αξιοπιστία και την πειστικότητα, τόσο των ομιλητών όσο και των μηνυμάτων που θέλουν να περάσουν», λένε αυτοί που ξέρουν.

Μελέτες από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 διαπίστωσαν ότι τα μηνύματα που περιείχαν βρισιές «κρίθηκαν ως πιο πιστευτά και πειστικά από αυτά που δεν είχαν».

Σε πειράματα σχετικά με την αντοχή στον πόνο, διαπιστώθηκε ότι οι συμμετέχοντες μπορούσαν να κρατήσουν τα χέρια τους σε ένα λουτρό με παγωμένο νερό για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, εάν έβριζαν.

Για το τέλος, το πιο ενδιαφέρον: μια μελέτη του 2014 έδειξε ότι οι πολιτικοί που έβριζαν σε αναρτήσεις στα social media άρεσαν περισσότερο στους ψηφοφόρους, καθώς ήταν «θετική έκπληξη να τους ακούς να εκφράζονται σε πιο… ανεπίσημη γλώσσα».

Συμπέρασμα; Καλό είναι το βρίσιμο, αλλά να το «ρίχνεις» όταν είσαι κάπου μόνος σου – και σε κάθε περίπτωση, να μην το απευθύνεις σε κάποιον.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News