Αφού προηγήθηκε ένα μικρό μπέρδεμα με τη συγκέντρωση των 50 υπογραφών που απαιτούνταν στο πλαίσιο της σχετικής διαδικασίας, ο διευθυντής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Ζαχαριάδης, ενημέρωσε τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες ότι κατατέθηκε το κείμενο με τις τελικές αναλυτικές προτάσεις του κυβερνώντος κόμματος για την Αναθεώρηση του Συντάγματος.

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ βασίζεται σε τέσσερις επιμέρους άξονες και συγκεκριμένα:

ΑΞΟΝΑΣ 1 – ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ-ΝΕΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ

1. Απλή αναλογική, Ρύθμιση ψήφου ομογενών.

2. Ενίσχυση της πολιτικής νομιμοποίησης των βουλευτών. Περιορισμός θητείας βουλευτών – Ασυλία.

3. Λειτουργία της Κυβέρνησης – Κατάργηση ποινικών προνομιών υπουργών. Ψήφος Εμπιστοσύνης. Ποινική ευθύνη Υπουργών.

4. Εκλογικό Σύστημα. Καθιέρωση αναλογικού εκλογικού συστήματος – Ρύθμιση ψήφου ομογενών. Καθιέρωση αναλογικού συστήματος στις 28 Ανεξάρτητες αρχές.

ΑΞΟΝΑΣ 2 – ΔΙΑΚΡΙΤΟΤΗΤΑ ΚΡΑΤΟΥΣ-ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Αναγνώριση της θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους.

Πολιτικός όρκος.

ΑΞΟΝΑΣ 3 – ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ-ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΘΕΣΜΩΝ ΑΜΕΣΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ

Κύρωση διεθνών συνθηκών μεταβίβασης κυριαρχίας με δημοψήφισμα.

Δημοψηφίσματα με λαϊκή πρωτοβουλία.

ΑΞΟΝΑΣ 4 – ΕΜΒΑΘΥΝΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ «ΚΟΙΝΩΝ»

Θωράκιση των κοινωνικών δικαιωμάτων στην εργασία, την υγεία, την πρόνοια και την κοινωνική ασφάλιση.

Προστασία εργαζομένων από διακρίσεις λόγω ηλικίας.

Κατοχύρωση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Στις κυριότερες αλλαγές που προτείνονται, είναι:

Για την Εκκλησία

Η αναδιατύπωση του άρθρου 3, προκειμένου να κατοχυρωθεί ρητά η θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους, με διατήρηση για ιστορικούς και πραγματολογικούς λόγους, της αναγνώρισης της Ορθόδοξης Εκκλησίας ως επικρατούσας θρησκείας.

Πιο συγκεκριμένα προτάσσεται η διακήρυξη ότι η Ελληνική Πολιτεία είναι θρησκευτικά ουδέτερη και ακολουθεί η αναγνώριση της Ορθόδοξης Εκκλησίας ως επικρατούσας θρησκείας. Για την οποία διευκρινίζεται περιγραφικά, για ιστορικούς λόγους, ότι είναι δογματικά ενωμένη με το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και τις άλλες ορθόδοξες εκκλησία, τηρεί τους αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και την εκκλησιαστική παράδοση, είναι αυτοκέφαλη και διοικείται σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη της, τον Πατριαρχικό Τόμο του 1850 και τη Συνοδική Πράξη του 1928. Διευκρινίζεται επίσης ότι δεν θίγεται το εκκλησιαστικό καθεστώς της Κρήτης και των Δωδεκανήσων.

Κατά τα λοιπά, από τη διάταξη απαλείφονται οι θεολογικού χαρακτήρα αναφορές, όπως και η αναφορά στα όργανα διοίκησης της Εκκλησίας, ως ασύμβατες με την καθιέρωση της θρησκευτικής ουδετερότητας, και καταργείται η σημερινή παράγραφος 3 σχετικά με το κείμενο της Αγίας Γραφής.

Το άρθρο συμπληρώνεται από ερμηνευτική δήλωση, με την οποία διευκρινίζεται ότι ο όρος «επικρατούσα θρησκεία» δεν αποτελεί αναγνώριση επίσημης κρατικής θρησκείας και, κυρίως, δεν συνεπάγεται δυσμενείς συνέπειες σε βάρος άλλων θρησκευμάτων και γενικότερα στην απόλαυση του δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας.

Για τον όρκο των κρατικών λειτουργών (άρθρο 13)

Η ορκωμοσία κρατικών αξιωματούχων και δημόσιων λειτουργών και υπαλλήλων γίνεται με πολιτικό όρκο. Σε κάθε άλλη περίπτωση ο υπόχρεος επιλέγει ελεύθερα αν θα δώσει πολιτικό ή θρησκευτικό όρκο.

Αντιστοίχως για το άρθρο 53 που αφορά στον όρκο του Προέδρου της Δημοκρατίας, σημειώνεται πως αυτός ειναι πολιτικός και έχει ως εξής:

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πριν αναλάβει την άσκηση των καθηκόντων του, δίνει ενώπιον της Βουλής τον ακόλουθο όρκο:

“Διαβεβαιώνω στην τιμή και τη συνείδησή μου ότι θα φυλάσσω το Σύνταγμα και τους νόμους, θα μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση, θα υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Χώρας, θα προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων και θα υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού Λαού”.

Για  την εκλογη Προέδρου Δημοκρατίας, προβλέπεται η μη διάλυση της Βουλής αλλά η εκλογή του από το λαό, εφόσον επί 6 μήνες οι προσπάθειες ανάδειξής του από τους 300 του κοινοβουλίου αποβούν άκαρπες.

Συγκεκριμένα, ορίζεται πως «αν δεν επιτευχθεί ούτε και στην τρίτη ψηφοφορία η αυξημένη αυτή πλειοψηφία, οι ψηφοφορίες επαναλαμβάνονται ανά μήνα μέχρις ότου επιτευχθεί η πλειοψηφία των τριών πέμπτων ή μέχρι τη συμπλήρωση εξαμήνου από την έναρξη της διαδικασίας εκλογής. Μετά την παρέλευση του εξαμήνου, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται μεταξύ των δύο προσώπων που πλειοψήφησαν στην τελευταία ψηφοφορία, με άμεση, καθολική και μυστική ψηφοφορία από τους πολίτες που έχουν εκλογικό δικαίωμα, όπως νόμος ορίζει».

Για το εκλογικό σύστημα ορίζεται ότι αυτό θα πρέπει να είναι αναλογικό και σε κάθε περίπτωση η απόκλιση μεταξύ ποσοστού στην κάλπη και εδρών στη Βουλή να μην υπερβαίνει το 10%.Το εκλογικό σύστημα και οι εκλογικές περιφέρειες ορίζονται με νόμο που ισχύει από τις μεθεπόμενες εκλογές, εκτός και αν προβλέπεται η ισχύς του άμεσα από τις επόμενες εκλογές με ρητή διάταξη που ψηφίζεται με την πλειοψηφία των δύο τρίτων του όλου αριθμού των βουλευτών.

Προβλέπεται επίσης η εκλογή έως πέντε βουλευτών από τους απόδημους έλληνες. Συγκεκριμένα με το νόμο της παραγράφου 3 του άρθρου 51 μπορεί να ορίζεται ότι έως πέντε βουλευτές εκλέγονται σε ευρύτερες εκλογικές περιφέρειες μόνιμης εγκατάστασης απόδημου Ελληνισμού, με ενιαίο ψηφοδέλτιο σε κάθε μία από αυτές.

Για τον Πρωθυπουργό προτείνεται η τροποποίηση της παρ. 2 του άρθρου 37, προκειμένου να οριστεί ότι απαιτείται να έχει τη βουλευτική ιδιότητα, ώστε όπως αναφέρεται να πάψει η πρακτική να διορίζονται και να διεκδικούν την εμπιστοσύνη της Βουλής εξωκοινοβουλευτικοί πρωθυπουργοί.

Από την υποχρέωση αυτή θα εξαιρούνται οι πρωθυπουργοί εκλογικών κυβερνήσεων, οικουμενικών ή υπηρεσιακών, που σχηματίζονται με αποκλειστικό σκοπό τη διενέργεια εκλογών μετά την αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης που να έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής.

Στο ίδιο πλαίσιο προτείνεται  η λεγόμενη εποικοδομητική ψήφος δυσπιστίας(παρ. 2 του άρθρου 84), σύμφωνα με την οποία η πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης θα πρέπει υποχρεωτικά να συνοδεύεται από την πρόταση για διορισμό νέου πρωθυπουργού. Έτσι, η Βουλή δεν θα μπορεί απλώς να αίρει, αρνητικά, την εμπιστοσύνη της από την κυβέρνηση, αλλά θα πρέπει ταυτόχρονα να διαμορφώνεται, θετικά, απόλυτη πλειοψηφία υπέρ του προσώπου που προτείνεται για νέος πρωθυπουργός. Διατηρείται πάντως η δυνατότητα υποβολής πρότασης δυσπιστίας ατομικά κατά υπουργού (αλλά, εννοείται, όχι κατά του πρωθυπουργού) όπως ισχύει σήμερα.

Για τον νόμο περί ευθύνης υπουργών

Οσον αφορά τον θεσμό της ποινικής ευθύνης των υπουργών προτείνται η  κατάργηση της ασφυκτικής αποσβεστικής προθεσμίας που προβλέφθηκε με την αναθεώρηση του 2001 και ορίζει ότι ποινική δίωξη δεν μπορεί πια να ασκηθεί μετά το πέρας της δεύτερης συνόδου της βουλευτικής περιόδου που ακολουθεί την τέλεση του αδικήματος.

Με την πρόταση καταργείται το σχετικό εδάφιο της παρ. 3 του άρθρου 86 και ποινική δίωξη κατά υπουργού θα μπορεί να ασκηθεί οποτεδήποτε εντός του χρόνου παραγραφής του αδικήματος. Ό,τι δηλαδή ισχύει για όλους τους πολίτες.

Για το άρθρο 62 ως προς τον περιορισμό της βουλευτικής ασυλίας προτείνεται η αντικατάσταση του πρώτου εδαφίου ως  εξής: «Όσο διαρκεί η βουλευτική περίοδος και για αδικήματα που σχετίζονται άμεσα με την άσκηση των καθηκόντων του, ο βουλευτής δεν διώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με άλλο τρόπο περιορίζεται χωρίς άδεια του Σώματος».

Το τρίτο, τέταρτο και πέμπτο εδάφιο του άρθρου 62 αντικαθίστανται ως εξής: «Για τα λοιπά αδικήματα, καθώς και για τα αυτόφωρα κακουργήματα δεν απαιτείται άδεια της Βουλής».

 Όριο θητείας για βουλευτές 

Προβλέπεται όριο εκλογής, για όσους έχουν τρεις διαδοχικές θητείες.

Συγκεκριμένα, ορίζεται πως «οσοι έχουν διατελέσει βουλευτές σε τρεις διαδοχικές βουλευτικές περιόδους δεν μπορούν να ανακηρυχθούν υποψήφιοι ούτε να εκλεγούν βουλευτές στις αμέσως επόμενες εκλογές. Το κώλυμα της παραγράφου αυτής δεν συντρέχει για βουλευτικές περιόδους με διάρκεια μικρότερη των τριάντα δύο μηνών. Από το κώλυμα εξαιρούνται οι πρόεδροι κοινοβουλευτικών ομάδων και όσοι έχουν διατελέσει πρωθυπουργοί».

Δημοψηφίσματα

Προτείνται εξάλλου να καθιερωθεί ο θεσμός του δημοψηφίσματος με λαϊκή πρωτοβουλία. Δημοψήφισμα  θα μπορεί να προκηρύσσεται για κρίσιμα εθνικά θέματα μετά από αίτηση πεντακοσίων χιλιάδων πολιτών που έχουν το εκλογικό δικαίωμα ή για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από τα δημοσιονομικά, μετά από αίτηση ενός εκατομμυρίου πολιτών.

Η διαδικασία και οι όροι ενεργοποίησης του θεσμού θα καθορίζονται με εκτελεστικό νόμο.

Σε περίπτωση αμφισβήτησης για το αν η αίτηση δημοψηφίσματος με λαϊκή πρωτοβουλία αφορά κρίσιμο εθνικό θέμα ή νομοσχέδιο που ρυθμίζει σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, θα αποφαίνεται η Βουλή με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών.

Ακουλουθεί σε link o συγκριτικός πίνακας ισχυουσών και προτεινόμενων διατάξεων  .

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News