Το ζήτημα δεν είναι ότι οι Τόρις βρίσκονται σε αποδρομή – τα γκάλοπ πιστοποιούν τη μεγάλη διαφορά με την οποία προηγούνται στη δημοφιλία οι Εργατικοί (περί τις 20 μονάδες). Αλλού υπάρχει πρόβλημα. Στο γεγονός ότι ο επικεφαλής των Εργατικών, ο σερ Κιρ Στάρμερ, έχει μετατοπίσει το κόμμα του Τόνι Μπλερ ακόμη πιο δεξιά, σε πιο συντηρητικές θέσεις, και τώρα μιλάει και αυτός λες και είναι Τόρις.

Φαβορί στην κούρσα να γίνει πρωθυπουργός είναι οπωσδήποτε ο Στάρμερ έπειτα από το «χαρακίρι των Τόρις», όπως έγραψε η Repubblica εννοώντας τα κορονοπάρτι του Μπόρις Τζόνσον, την αλησμόνητη περίοδο λίγων εβδομάδων της Λιζ Τρας και την τρέχουσα, large πρωθυπουργία του Ρίσι Σούνακ.

Ωστόσο η πολιτική ατζέντα του περιλαμβάνει σκληρή μάχη κατά του εγκλήματος, αυστηρά μέτρα κατά της μετανάστευσης, αποστασιοποίηση από τα κινήματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς (όπως την εννοεί ο αγγλοσαξονικός κόσμος), ακόμη και απαγορεύσεις συμμετοχής σε συλλαλητήρια για τους βουλευτές των Εργατικών.

Αν και ο Στάρμερ είναι δεδηλωμένος φιλοευρωπαίος (υπέρ της Ευρωπαϊκής Ενωσης), η ρητορική του δανείζεται λόγο και ύφος των αντιπάλων του, δηλαδή των οπαδών του Brexit, των Τόρις. Οικειοποιείται τα συνθήματα του στυλ «παίρνουμε ξανά τον έλεγχο» σε αποστροφές του λόγου του λιγότερο ή περισσότερο εμπνευσμένες. «Η χώρα που αποκλείστηκε από το Λονδίνο χρειάζεται περισσότερη αποκέντρωση, θα πάρουμε τον έλεγχο και θα της τον δώσουμε», κ.λπ.

Βέβαια ο Στάρμερ λέει και αριστερές κουβέντες, σχολίασε το ιταλικό Μέσο. Εδωσε υπόσχεση ότι θα καταργήσει τη Βουλή των Λόρδων, ότι θα υπερασπιστεί τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα («αν και για τα δικαιώματα των τρανς ο λόγος του είναι συγκεχυμένος»), ότι πάνω απ’ όλα βάζει την ισότητα και τον στόχο να κάνει τη Βρετανία «υπερδύναμη καθαρής ενέργειας». Είπε: «Μέχρι το 2030 θα παράγουμε όλη μας την ηλεκτρική ενέργεια με μηδενικές εκπομπές».

Πέντε… επικίνδυνες αποστολές

Στο προεκλογικό πρόγραμμα στόχων του ο Στάρμερ περιλαμβάνει τον εκ νέου προσεταιρισμό της εβραϊκής κοινότητας («έπειτα από το αντισημιτικό σκάνδαλο της περιόδου Τζέρεμι Κόρμπιν» – μία ιστορία του 2016), αλλά και την προσέγγιση με όσους απογοητεύτηκαν από τη λιτότητα και από τα σκάνδαλα των Τόρις.

Πάνω απ’ όλα όμως ο αρχηγός των Εργατικών επιδιώκει τον «γάμο» του κόμματός του με τους «εργάτες υποστηρικτές του Brexit, με αυτούς τους παραμελημένους άνδρες του κέντρου και των φτωχών περιοχών του αγγλικού Βορρά, οι οποίοι το 2016 αποφάσισαν να φύγουν από την ΕΕ και το 2019 χάρισαν έναν θρίαμβο στον Μπόρις Τζόνσον». Φυσικά το θέμα της επιστροφής της Βρετανίας στο κλαμπ των Βρυξελλών δεν το θίγει: «Δεν θα επιστρέψουμε στην ΕΕ, να είστε σίγουροι. Αλλά θα έχουμε καλύτερη και πιο εποικοδομητική σχέση με τις Βρυξέλλες, ξεκινώντας από το θέμα της Βόρειας Ιρλανδίας».

Ωστόσο, κατέληξε η Repubblica, ο Στάρμερ θα κληρονομήσει καμένη γη. «Την κατάρρευση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, τη μαύρη τρύπα της Λιζ Τρας –απύθμενου βάθους 50 δισ. λιρών–, τις συνέπειες του Brexit που θα δαγκώνουν για πολύ ακόμη». Ετσι υπόσχεται πέντε… επικίνδυνες αποστολές πρώτης προτεραιότητας: στην υγεία, στο κλίμα, στην οδική ασφάλεια, στη Δικαιοσύνη, στην οικονομία («Θα γίνουμε η καλύτερη οικονομία στο G7» είπε). Μα, είναι δυνατόν; Στο σημείο όπου βρίσκονται τώρα τα πράγματα, τα πάντα μόνο να καλυτερεύσουν μπορούν…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News