Την άνοιξη του 2018, λίγες ημέρες πριν από τη διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών στην Ουγγαρία, ο Πάολο Βαλεντίνο, διπλωματικός συντάκτης της ιταλικής Corriere della Sera, είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί την Αγκνες Χέλερ. Η περίφημη ουγγαρέζα φιλόσοφος των «ριζικών αναγκών» ήταν εξοργισμένη. «Ο Βίκτορ Ορμπαν κατάργησε την ελευθεροτυπία, χρησιμοποιεί ευρωπαϊκούς πόρους για να πλουτίζουν φίλοι και συγγενείς του, την ώρα που η κατάσταση στα σχολεία και στη δημόσια υγεία είναι τραγική. Και θέλει να ελέγξει και τον πολιτισμό: γνωρίζετε πως στο μοναδικό βιβλίο ιστορίας που χρησιμοποιείται σήμερα στα λύκεια, το τελευταίο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο σε εκείνον; Αυτό δεν το είχε κάνει ούτε ο Γιάνος Κάνταρ, την περίοδο του κομμουνιστικού καθεστώτος. Ο Ορμπαν είναι πλέον ένας τύραννος», είχε επισημάνει στον συνομιλητή της.

Η Αγκνες Χέλερ εγκατέλειψε τα εγκόσμια το 2019 σε ηλικία 89 ετών. Ωστόσο όλα όσα καταλόγιζε σε βάρος του πρωθυπουργού της πατρίδας της είναι πλέον σχεδόν αυταπόδεικτα. Μάλιστα ο Βίκτορ Ορμπαν δεν διστάζει να καυχιέται για την απροκάλυπτη τάση του προς τον αυταρχισμό. Μέσα σε έντεκα χρόνια o 58χρονος πολιτικός κατάφερε να μετατρέψει την πατρίδα του σε μία χώρα όπου «τα ΜΜΕ λογοκρίνονται, τα δικαιώματα της αντιπολίτευσης παραβιάζονται, τα δικαστήρια λογοδοτούν στην κυβέρνηση, οι εθνοτικές μειονότητες υπόκεινται σε διακρίσεις, τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας διώκονται και ο αντισημιτισμός έχει αναχθεί σε τέχνη», αναφέρει χαρακτηριστικά ο ιταλός δημοσιογράφος.

Φαίνεται, ωστόσο, πως μάλλον θα αρχίσει να σφίγγει ο κλοιός γύρω από τον ολοένα πιο αυταρχικό ηγέτη της Ουγγαρίας, αφότου και η ΕΕ απηύδησε μαζί του. Σχολιάζοντας το νέο «κατόρθωμα» του, έναν νόμο που εισήγαγε η κυβέρνησή του και απαγορεύει την «προώθηση» της ομοφυλοφιλίας στους ανηλίκους (εξισώνοντάς την με την παιδεραστία) η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έκανε λόγο για «ντροπή».

Κατά του Ορμπαν στράφηκαν με επιστολή τους και οι περισσότεροι από τους ηγέτες των 27 κρατών – μελών της ΕΕ ενώ ο Μαρκ Ρούτε, πρωθυπουργός της Ολλανδίας, μίλησε ακόμα και για ενεργοποίηση του άρθρου 50 της Συνθήκης για την ΕΕ και αποχώρηση της Ουγγαρίας από την Ενωση. Ωστόσο αποτελεί γεγονός ότι επί πολλά χρόνια η ΕΕ έκανε τα στραβά μάτια, επιλέγοντας τις περισσότερες φορές να επιπλήττει παρά να τιμωρεί τον Ορμπαν τις όποιες ενέργειές του.

Εως και πριν από λίγους μήνες ο ούγγρος πρωθυπουργός βρισκόταν ουσιαστικά στο απυρόβλητο επειδή το Fidesz, το ακροδεξιό κόμμα του, ανήκε στην οικογένεια του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ). Παρότι τα πιστεύω του κυβερνώντος κόμματος της Ουγγαρίας είχαν πάψει προ πολλού να είναι συμβατά με τις χριστιανοδημοκρατικές αξίες, το ΕΛΚ ανεχόταν τον Ορμπαν και τους ευρωβουλευτές του, καθώς αύξαναν σημαντικά την ισχύ του στο ευρωκοινοβούλιο. Τον περασμένο Μάρτιο, ωστόσο, το Fidesz, αποχώρησε από το ΕΛΚ, ούτως ώστε να μην αποπεμφθεί από τα υπόλοιπα κόμματα – μέλη της μεγαλύτερης πολιτικής ομάδας της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Λίγους μήνες νωρίτερα, τον περασμένο Δεκέμβριο, η ΕΕ κατάφερε να βάλει φρένο στον Ορμπαν, υιοθετώντας, τελικά, τη ρήτρα περί «κράτους δικαίου», η οποία περιορίζει τις ροές κοινοτικών κονδυλίων σε περίπτωση που μία χώρα – μέλος δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις αρχές του κράτους δικαίου.

Αλλά ο Ορμπαν δεν δείχνει να ανησυχεί ούτε τώρα. Στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών υποστήριξε πως ο επίμαχος νόμος «δεν αφορά την ομοφυλοφιλία, αλλά τον τρόπο που οι γονείς πρέπει να μεγαλώσουν τα παιδιά τους». Νωρίτερα ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας είχε επισημάνει, μιλώντας σε δημοσιογράφους, ότι υπήρξε «μαχητής της ελευθερίας κατά του κομμουνιστικού καθεστώτος. Η ομοφυλοφιλία τιμωρούνταν και εγώ πολέμησα για την ελευθερία και τα δικαιώματα – οπότε υπερασπίζομαι τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων αλλά αυτός ο νόμος δεν αφορά αυτό».

Το ότι ο Βίκτορ Ορμπαν δεν ήταν ανέκαθεν τυραννικός το υπογραμμίζει στο κείμενό του και ο Πάολο Βαλεντίνο. «Αντιθέτως τους πολέμησε τους κομμουνιστές τυράννους κατά την επανάσταση του 1989, όταν αναδείχθηκε ηγετική προσωπικότητα του δημοκρατικού κινήματος. Τόσο ευφυής και χαρισματικός ήταν, που όταν τον γνώρισε ο αμερικανοεβραίος φιλάνθρωπος ουγγρικής καταγωγής Τζορτζ Σόρος, αποφάσισε να χρηματοδοτήσει το μικροσκοπικό του κόμμα, το Fidesz, και να του προσφέρει μία υποτροφία στην Οξφόρδη για τη μελέτη των αστικών κοινωνιών», μας πληροφορεί ο ιταλός δημοσιογράφος.

Πρώτη φορά την πρωθυπουργία της Ουγγαρίας ο Ορμπαν την ανέλαβε το 1998, ως επικεφαλής ενός κεντροδεξιού συνασπισμού. Αλλά έπειτα από μία τετραετία, το 2002, απώλεσε την εξουσία, γεγονός που τον κλόνισε τόσο πολύ που έφτασε στο σημείο να δηλώσει κεκλεισμένων των θυρών «πρέπει να κερδίσουμε μία φορά, και μετά θα τα κανονίσουμε όλα», σύμφωνα με όσα είχαν αποκαλύψει τότε τα (ελεύθερα ακόμη) ουγγρικά ΜΜΕ.

Τελικά ο Ορμπαν χρειάστηκε να περιμένει έως το 2010 και την αποδυνάμωση των σοσιαλιστών αντιπάλων του οι οποίοι είχαν κλονιστεί από την ύφεση και διάφορα σκάνδαλα. Επέστρεψε στον πρωθυπουργικό θώκο, έχοντας εξασφαλίσει, μάλιστα, τον απαραίτητο αριθμό βουλευτών, ούτως ώστε να προβεί στη μεταρρύθμιση του συντάγματος. Πολύ σύντομα ρίχτηκε, ως ηγέτης, «σε μία πολιτισμική μάχη, υπέρ της οικογένειας, του χριστιανισμού και του έθνους και κατά της “ιερής συμμαχίας των γραφειοκρατών των Βρυξελλών, των προοδευτικών ΜΜΕ και του διεθνούς κεφαλαίου”», σημειώνει ο Βαλεντίνο.

Στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος ο Βίκτορ Ορμπαν βρέθηκε πρώτη φορά το 2015, χρονιά κατά την οποία εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες από τη Συρία άρχισαν να καταφθάνουν στην Ελλάδα, ευελπιστώντας να μπορέσουν να μεταβούν στη συνέχεια στη Γερμανία, ακολουθώντας την αποκαλούμενη βαλκανική οδό: Ελλάδα – Βόρεια Μακεδονία – Σερβία – Ουγγαρία – Αυστρία – Γερμανία. Αρχικά ο Ορμπαν έκλεισε τα σύνορα της χώρας του. Στη συνέχεια, όταν η Ανγκελα Μέρκελ ανακοίνωσε ότι τα σύνορα της Γερμανίας επρόκειτο να παραμείνουν ανοιχτά, επέτρεψε στους απεγνωσμένους πρόσφυγες να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Μετά αποφάσισε τελικά να τα θωρακίσει, βάλλοντας συλλήβδην κατά των προσφύγων και όλων όσοι τους συνδράμουν.

Ασπονδος εχθρός του Βίκτορ Ορμπαν, ιθύνων νους – σύμφωνα με τον ούγγρο πρωθυπουργό – μιας διεθνούς συνωμοσίας κατά της Ουγγαρίας, είναι ο πρώην ευεργέτης του, ο Τζορτζ Σόρος. Αρκεί να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης της Ουγγαρίας, πίσω από το σφοδρό κύμα κριτικής κατά του νέου νόμου, βρίσκονται ομάδες που συνδέονται στενά με τον 91χρονο δισεκατομμυριούχο επενδυτή και φιλάνθρωπο.

Στο κείμενο του ο Πάολο Βαλεντίνο εξηγεί πως ο πρακτικός στόχος της εκστρατείας του Βίκτορ Ορμπαν κατά του Σόρος είναι το Central European University, το πανεπιστήμιο που ιδρύθηκε με δικά του χρήματα στη Βουδαπέστη μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και κατέστη ένα από τα καλύτερα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Κεντρικής Ευρώπης. Ο Ορμπαν έχει αντίθετη γνώμη. Θεωρεί πως το «πανεπιστήμιο του Σόρος», όπως το αποκαλεί, αποτελεί εκκολαπτήριο αλλά και άντρο αντιφρονούντων και για αυτόν τον λόγο προσπαθεί με μία σειρά από νόμους να καταστήσει αδύνατη τη λειτουργία του στην Ουγγαρία. Το ότι ο τελικός του σκοπός είναι να καταστεί η Ουγγαρία μία «ανελεύθερη δημοκρατία» είναι γνωστό εδώ και πολύ καιρό.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News