Μόνο μονοδιάστατο ηθοποιό δεν θα μπορούσες να χαρακτηρίσεις τον Βενσάν Κασέλ.

Ο 53χρονος Γάλλος έχει αποδείξει πολλάκις ότι αισθάνεται άνετα στο υποκριτικό του «πετσί», είτε βρίσκεται σε κωμωδία είτε σε ταινία δράσης, είτε σε δραματική κομεντί.

Στην τελευταία ταινία του, οι «Μοναδικοί» (προβάλλεται στη Γαλλία από τα τέλη Οκτωβρίου), ο Κασέλ υποδύεται τον Στεφάν Μπεναμού, ένα πραγματικό πρόσωπο, ο οποίος διηύθυνε επί χρόνια στο Παρίσι ένα καταφύγιο για αυτιστικούς νέους με σοβαρά συμπτώματα, τους οποίους ακόμα και τα νοσοκομεία παρέλειπαν να φροντίσουν επαρκώς.

Ακολουθώντας το σεναριακό και σκηνοθετικό δίδυμο των Ολιβιέ Νακάς και Ερίκ Τολεντανό, οι οποίοι μας είχαν προσφέρει προ ετών την παρόμοια κομεντί «Οι άθικτοι», και με τη συνδρομή του Ρεντά Κατέμπ, ο Κασέλ δίνει ξανά ρεσιτάλ υποκριτικής, ισορροπώντας επιτυχημένα ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία («δραμεντί» τις αποκαλούν αυτές τις ταινίες).

Και, μιλώντας στην ιταλική Repubblica, δίνει το δικό του μήνυμα σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που ζούμε: το μόνο γιατρικό μας είναι το γέλιο.

Οπως παραδέχεται, το σενάριο που του δόθηκε αρχικά ήταν τόσο στενόχωρο, που όταν επέστρεψε στο ΙΧ του, άρχισε να κλαίει.

«Δεν ήταν αυτή η σωστή διάθεση για μια κωμωδία. Πήγα πίσω και τους ρώτησα – “είστε βέβαιοι ότι θέλετε να κάνετε μια κωμωδία;”. Τότε, σιγά σιγά, άρχισα να βλέπω πού ήταν η κωμωδία εντός του σεναρίου και να καταλαβαίνω την αξία του κόσμου των αυτιστικών, δίχως να νιώσω οίκτο για αυτούς. Για να βοηθήσετε αυτούς τους νέους, πρέπει να είστε γενναιόδωροι και έτοιμοι να δεσμευτείτε απέναντί τους», σημειώνει.

Η ταινία, όπως λέει, τον έκανε να μάθει πολλά, μέχρι και για τον εαυτό του.

«Εμαθα ότι θα έπρεπε, ως άνθρωπος, να διαθέτω λίγο περισσότερη υπομονή. Εμαθα να μην κρίνω, να είμαι ανοιχτός σε όλα όσα μας λένε οι νέοι, ειδικά αυτοί με παρόμοια προβλήματα. Ηταν μια έντονη και συναρπαστική εμπειρία, καθώς βίωσα την απελευθερωτική δύναμη μιας καθαρής, άμεσης σχέσης μαζί τους», σημειώνει.

Οπως προσθέτει ο ίδιος, το κοινό αντέδρασε στην ταινία σχεδόν… πανηγυρικά.

«Πρώτα από όλα, δεν φανταζόμουν ότι υπήρχαν τόσο πολλοί άνθρωποι που εμπλέκονταν σε καταστάσεις παρόμοιες με αυτές που περιγράφουμε. Είναι μια από αυτές τις ταινίες που αντιπροσωπεύουν κάτι περισσότερο: λένε μια αλήθεια. Και όταν ήρθαν μετά κάποιοι θεατές και μου είπαν «ευχαριστώ», τους απάντησα ότι εγώ είμαι απλώς ένας ηθοποιός και ότι θα έπρεπε να ευχαριστούν τον Μπεναμού, ο οποίος ενέπνευσε τον χαρακτήρα που υποδύομαι», επισημαίνει.

Η κουβέντα επιστρέφει στην προσωπική του ζωή, που εσχάτως πέρασε από χίλια μύρια κύματα: ένα διαζύγιο με την επί ετών σύζυγό του, Μόνικα Μπελούτσι, και κατόπιν ένας δεύτερος γάμος με την Τίνα Κουνάκι – και ξανά η εμπειρία της πατρότητας, μετά τις δύο έφηβες κόρες που έχει με την Μπελούτσι.

«Αυτή τη στιγμή έχω πολύ χρόνο να περάσω με τη γυναίκα μου και τις δυο κόρες μου, κάνοντας πιο πρακτικά πράγματα. Πριν από λίγο καιρό διάβασα κάπου ότι μετά την ηλικία των 50 συνειδητοποιείς πως η ίδια η ζωή σε βάζει στην υπηρεσία των παιδιών σου. Και για μένα είναι έτσι. Τώρα έχω τρεις κόρες (μιλάει και για τη νεογέννητη), θα ήθελα να αποκτήσω δύο ακόμη, γιατί μου αρέσουν οι μεγάλες οικογένειες», τονίζει ο Κασέλ, καταλήγοντας με νόημα ότι και το επόμενο έτος θα είναι έτος… σινεμά.

«Εχω πολλά σχέδια για το 2021. Θα υποδυθώ τον Ιούλιο Καίσαρα στο επόμενο «Αστερίξ και Οβελίξ». Στη συνέχεια, υπάρχει και μια υπέροχη σειρά με την πλατφόρμα της Apple, ένα πολιτικό θρίλερ φαντασίας, με τίτλο «Faceless». Οι πλατφόρμες streaming είναι το μέλλον. Και με τη (συμπρωταγωνίστριά μου) Εύα Γκριν στη σειρά προετοιμάζουμε αυτό το μέλλον».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News