Ο Βασίλης Σπανούλης συμπλήρωσε χθες (Τρίτη) το ρόστερ της «καλύτερης ομάδας της δεκαετίας» (2010-2020) στην Euroleague. Ανακοινώθηκε τελευταίος, όμως είναι -μακράν- ο πρώτος της «All-Decade Team» αυτής της περιόδου. Τιμή και δόξα στον Ναβάρο, τον Τεόντοσιτς, τον Γιούλ, τον Ντε Κολό, τον Μπογκντάνοβιτς, τον Χάινς, τον Ντόντσιτς και στους άλλους δύο Ελληνες της λίστας (Δημήτρης Διαμαντίδης και Γιώργος Πρίντεζης). Ολοι μαζί έχουν σαρώσει 21 τρόπαια Ευρωλίγκας και 30 ατομικές διακρίσεις. Κανενός τα κατορθώματα, όμως, δεν φτάνουν εκείνα του «V Span».

Στο διάστημα αυτό, που συμπίπτει με τα χρόνια του στον Ολυμπιακό, ο Σπανούλης κατέκτησε δύο Κούπες, έπαιξε τέσσερις τελικούς, ψηφίστηκε τρεις φορές MVP του Final-4 κι άλλη μια MVP της διοργάνωσης, μπήκε τρεις φορές στην καλύτερη πεντάδα της χρονιάς, αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ όλων των εποχών και πρώτος στις τελικές πάσες (ασίστ), είναι πρώτος στο σύστημα αξιολόγησης (ranking), πρώτος σε κερδισμένα φάουλ, κι έχει τις περισσότερες εκτελεσμένες και τις περισσότερες εύστοχες βολές. Είναι ο «βασιλιάς» του σύγχρονου ευρωπαϊκού μπάσκετ. Μόνο το… βιογραφικό του Διαμαντίδη μπορεί να συγκριθεί με το δικό του.

Στην ψηφοφορία, στην οποία πήραν μέρος προπονητές, παίκτες, δημοσιογράφοι και φίλαθλοι, ο Βασίλης συγκέντρωσε τις διπλάσιες προτιμήσεις από τον δεύτερο. Η ανακοίνωση έγινε την ίδια μέρα (12 Μαΐου) που πριν από επτά χρόνια είχε οδηγήσει την ομάδα του στην κατάκτηση του τροπαίου για δεύτερη διαδοχική σεζόν. Στην Κωνσταντινούπολη (2012), στην τελευταία επίθεση, πάσαρε αριστουργηματικά στον Πρίντεζη, που με το ιστορικό του «πεταχτάρι» ολοκλήρωσε μια επική ανατροπή σε βάρος της ΤΣΣΚΑ. Στον τελικό της επόμενης χρονιάς (2013), χάρη στο δικό του ρεσιτάλ (22 πόντοι στο δεύτερο ημίχρονο με αλλεπάλληλα τρίποντα) ο Ολυμπιακός κατατρόπωσε την πανίσχυρη Ρεάλ Μαδρίτης. Μέσα στην επόμενη τετραετία οι «ερυθρόλευκοι» έφτασαν στον τελικό άλλες δύο φορές, με πρωταγωνιστή τον αρχηγό τους.

Αλλά, αν υπάρχει ένα ματς που περιγράφει τον Σπανούλη καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο, αυτό είναι ο ημιτελικός του 2015 κόντρα στην ΤΣΣΚΑ: η επιτομή των ηγετικών του χαρακτηριστικών. Με το σκορ 63-54 υπέρ των Ρώσων, εξίμισι λεπτά πριν από το τέλος, απελευθερώνεται από τις… χειροπέδες που επί 33′ του είχαν περάσει οι αντίπαλοι αμυντικοί και πετυχαίνει τους 11 από τους 15 πόντους της νίκης – πρόκρισης του Ολυμπιακού στον τελικό. Ο «V Span» είναι κάτι πολύ περισσότερο από εξαιρετικός μπασκετμπολίστας: ένας αθλητής που έχει παντρέψει την εργατικότητα και τη συνέπεια του επαγγελματία με το πάθος του ερασιτέχνη. Ο Ολυμπιακός των μεγάλων ανατροπών, που μέχρι πρότινος θαύμαζε όλη η Ευρώπη, έχει τη δική του μορφή.

Η μυθική του καριέρα στην Ευρωλίγκα άρχισε με τη φανέλα του Παναθηναϊκού και προπονητή τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Στις 31 Οκτωβρίου 2005, απέναντι στην (τότε) Ούλκερ, στο «Αμπντί Ιπεκτσί» της Κωνσταντινούπολης. Ηταν 23 ετών, είχε (ακόμη) μαλλιά, δεν είχε γνωρίσει την Ολυμπία (μητέρα των έξι παιδιών του) και -μάλλον- δεν τολμούσε να ονειρευτεί ότι, κάποτε, η μπασκετική Ευρώπη θα υποκλινόταν στην αφεντιά του. Δεκατέσσερα χρόνια, δύο μήνες και δύο μέρες αργότερα, με τη φανέλα του Ολυμπιακού πια, ο Σπανούλης συμπλήρωνε 4.157 πόντους και άφηνε τον θρυλικό Χουάν Κάρλος Ναβάρο στη δεύτερη θέση των σκόρερ όλων των εποχών στη διοργάνωση. Αυτή τη φορά, ο «Ζοτς» ήταν αντίπαλός του, κόουτς της Φενέρμπαχτσε. Αν και δεν είχαν ανταλλάξει κουβέντα επί μια δεκαετία, τον χειροκρότησε θερμά μαζί με τους 10.000 θεατές, που δεν τους έκανε καρδιά να αποχωρήσουν από το ΣΕΦ.

Σε 318 παιχνίδια, ο Σπανούλης είχε σκοράρει 830 δίποντα, 473 τρίποντα και 1.078 ελεύθερες βολές. Τον Μάρτιο του 2018 είχε προσπεράσει τον Δημήτρη Διαμαντίδη και είχε γίνει ρέκορντμαν όλων των εποχών στις ασίστ. Κανένας άλλος στα χρονικά της Ευρωλίγκας δεν έχει καταγράψει 4.000+ πόντους, 1.500+ ασίστ και 500+ ριμπάουντ – απόδειξη του πολύπλευρου ταλέντου του.

Αυτό που θαυμάζει κανείς στον Σπανούλη, ίσως περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η διάρκεια. Στα 38 του χρόνια (θα τα κλείσει τον Αύγουστο), συνεχίζει απτόητος. Τον περασμένο Ιανουάριο έβαλε στη Ζενίτ 31 πόντους, κι έγινε ο μεγαλύτερος -σε ηλικία- παίκτης (37 ετών, 5 μηνών και 16 ημερών) που σκοράρει πάνω από 30 πόντους σε αγώνα της Ευρωλίγκας. Δυστυχώς, δύο μήνες αργότερα τραυματίστηκε σοβαρά. Υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση (στον περονιαίο τένοντα του δεξιού του ποδιού), που κράτησε τρεις ώρες. Πολλοί στη θέση του δεν θα δοκίμαζαν, καν, να επιστρέψουν στη δράση. Αλλά ο Βασίλης θα γυρίσει.

Το υποσχέθηκε και ο ίδιος. «Φυσικά και θα συνεχίσω. Αυτά που ακούω να λένε, πως θα αποσυρθώ επειδή τραυματίστηκα και δεν μπορώ, μου δίνουν «τροφή», μου δίνουν κίνητρο». Θα γυρίσει επειδή λατρεύει το μπάσκετ και τον ανταγωνισμό. Αλλά και γιατί, όπως κάθε σπουδαίος αρτίστας, δικαιούται ένα αποθεωτικό φινάλε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News