Πρόκειται για κλασική περίπτωση χρήσης του μαστίγιου και του καρότου. Δεν είναι η πρώτη φορά που ασκείται σε αυτή τη… γυμναστική ο επικεφαλής της γερμανικής κεντρικής τράπεζας, Γενς Βάιντμαν.

Μιλώντας το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης στη γερμανική πρεσβεία στη Ρώμη, άφησε τους ιταλούς προσκεκλημένους σε αναμμένα κάρβουνα. Είναι σίγουρο πως αν στο ακροατήριο υπήρχαν και Ελληνες, το ίδιο θα έπραττε και γι’ αυτούς. Αλλωστε, έστω και εν τη απουσία της, η Ελλάδα δεν έλειψε από την ομιλία του κεντρικού τραπεζίτη.

Φράσεις όπως «η νομισματική ένωση δεν γίνεται να πάει πίσω» ή «χρειάζεται πολιτική ολοκλήρωση για να προωθεί ακόμη περισσότερο η νομισματική ένωση», ήταν μόνο κάποιες πρελουδιακού τύπου επισημάνσεις για να έρθει στο προκείμενο. Που δεν ήταν άλλο από τα δομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι χώρες του Νότου: έλλειψη μεταρρυθμιστικού πάθους και τεράστιο δημόσιο χρέος. Κι αν για την Ιταλία του Ματέο Ρέντσι η λέξη «μεταρρυθμίσεις» δεν είναι κενό γράμμα, για το δημόσιο χρέος κοινή είναι η μοίρα που ενώνει την Ιταλία με την Ελλάδα.

Ο Βάιντμαν, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της ιταλικής εφημερίδας La Reppublica,  χρησιμοποίησε μια παραβολή για να καταδείξει την προβληματική σχέση που διαμορφώνει μια χώρα με τους εταίρους όταν έχει να κουβαλήσει το βάρος ενός υπέρογκου δημόσιου χρέους.

«Για να κατανοήσουμε την αρχιτεκτονική του κοινού μας νομίσματος, θα πρέπει να προβληματισθούμε σχετικά με την τραγωδία των κοινών αγαθών. Το σχετικό παράδειγμα είναι εκείνο της υπερεκμετάλλευσης από μέρους ενός μοναδικού ψαρά που μειώνει τον πλούτο της θάλασσας για τους άλλους ψαράδες και απειλεί, μακροπρόθεσμα, τα ιχθυολογικά αποθέματα. Και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ένα υψηλό δημόσιο χρέος μπορεί να φανεί ελκυστικό για μια μεμονωμένη χώρα. Παρά ταύτα είναι επιζήμιο για την Ευρωζώνη, διότι μπορεί να επιφέρει την αύξηση των μακροπρόθεσμων επιτοκίων για όλα τα κράτη μέλη της Νομισματικής Ενωσης».

Παράλληλα, υπογράμμισε ότι αν το χρέος αυτό απειλήσει τη χρηματοοικονομική σταθερότητα, τα άλλα κράτη μέλη μπορεί να αναγκασθούν να αναλάβουν την ευθύνη των χρεών της εν λόγω χώρας, εγκαταλείποντας, με τον τρόπο αυτό, την αρχή της ευθύνης.

Σύμφωνα με τον αρθρογράφο της ιταλικής εφημερίδας, μπορεί ο γερμανός τραπεζίτης να μην κατονόμασε τους «αδύναμους» κρίκους, εντούτοις ήταν φανερό πως τα βέλη του στρέφονταν κατά της Ιταλίας και της Ελλάδας, ενώ αρκετοί εξέλαβαν τις δηλώσεις του και ως μια προειδοποίηση προς την ΕΚΤ και τις πολιτικές που ακολουθεί για το κοινό νόμισμα.

Είναι άλλωστε γνωστό πως ο Μάριο Ντράγκι αρκετές φορές έχει έρθει σε σύγκρουση με τον Γενς Βάιντμαν για στρατηγικής σημασίας θέματα. Κατά τον Βάιντμαν, η ΕΕ χρειάζεται να αποκτήσει μια νέα, σαφώς πιο αυστηρή, Εποπτική Αρχή για τους ισολογισμούς. Κάπως έτσι θα αποτραπούν οι συμβιβασμοί στους οποίους καταφεύγει η Κομισιόν με τα κράτη που δεν σέβονται τους κοινούς κανόνες.

 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News