Τώρα, αυτό αν θέλει το πιστεύει κανείς. Υπάρχει, πάντως, κάποιος που ισχυρίζεται ότι η επόμενη γενιά αεροσκαφών θα μεταφέρει τους επιβάτες του από το Λονδίνο στη Νέα Υόρκη μέσα σε είκοσι λεπτά. Αυτός ο κάποιος, γράφει ο Independent, είναι ο Καναδός Σαρλ Μπορμπαντιέ και έχει ήδη σχεδιάσει το τζετ του μέλλοντός μας. Το βάφτισε «Αντίποδα» και το έχει εφοδιάσει με μια νέα τεχνική που λέγεται «μακρά διείσδυση» και επιτρέπει στο αεροσκάφος να πετάει με μια ταχύτητα πολλαπλάσια των σημερινών.

Ο «Αντίποδας» θα φιλοξενεί δέκα επιβάτες και δεν θα χρειάζεται ειδική πίστα απογείωσης – θα του κάνουν και τα κανονικά αεροδρόμια. Στη συνέχεια θα χρησιμοποιεί τους πυραυλοκινητήρες του για να φτάνει στο ύψος των 40.000 ποδιών και εκεί, χάρις στην «υπερηχητική και αεριωθούμενη μηχανή» του, θα αναπτύσσει ταχύτητα 24 mach, η οποία είναι δέκα φορές μεγαλύτερη από εκείνη του θρυλικού Concord και 21 από εκείνη του ήχου. Κάτι που σημαίνει ότι σε μία ώρα θα διανύει συνολικά 16.000 μίλια (συγκριτικά, το Boeing 747 διανύει 570 μίλια το ίδιο διάστημα), ενώ θα κάνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τη γη σε λιγότερο από μιάμιση ώρα.

Ακούγονται κάπως φιλόδοξα όλα αυτά. Αν πάντως γίνουν πραγματικότητα, θα αποκτήσει νόημα η φράση «πετάγομαι δυο λεπτά στη Νέα Υόρκη».

Φωτό: Ο «Αντίποδας» σκίζει και από ντιζάιν. Πηγή:  The Independent / Abishkek Roy/imaginactive.org

Τι είν’ η πατρίδα μας; Η χώρα με τους πιο φανατικούς καταναλωτές τυριού στον κόσμο, σύμφωνα με μια πρωτότυπη έρευνα που αντλεί τα στοιχεία της από πολλές και διαφορετικές πηγές, μεταξύ των οποίων τα Ηνωμένα Εθνη, η Παγκόσμια Τράπεζα και το βιβλίο ρεκόρ Γκίνες.

Από αυτό το μείγμα, σημειώνει η Corriere della Sera, προέκυψε μια πρωτότυπη κατάταξη – ή μάλλον ένας πρωτότυπος χάρτης. Γιατί εάν κάποιες πρωτιές τις μαντεύει εύκολα κανείς (πχ τη βία στη Νότια Αφρική ή την παιδική θνησιμότητα στην Αγκόλα), άλλες μάλλον αιφνιδιάζουν. Ποιος θα το ‘λεγε για παράδειγμα ότι η Ιταλία είναι η χώρα των ακτινίδιων, η Γεωργία η χώρα της ομοφοβίας και το Πακιστάν η χώρα του γκέι πορνό; Κι ακόμη: η Αυστραλία είναι η χώρα της παραβίασης των ψηφιακών δεδομένων, ο Καναδάς των κολλημένων στο Facebook (κανείς στον κόσμο δεν συνδέεται τόσο πολύ όσο οι Καναδοί), η Λιθουανία του γρήγορου Ιντερνετ. Και η Γαλλία που φημίζεται για τα κρασιά της αλλά και τα τυριά της, είναι η χώρα του ουίσκι.

Οσο για τη χώρα της πίτσας, αυτή είναι η Νορβηγία. Η χώρα των βραβευμένων εστιατορίων είναι η Ιαπωνία, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι παρά η χώρα των spam στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Επειτα, η Τουρκία είναι η χώρα της λογοκρισίας στο Twitter (κι εδώ καμία έκπληξη), η Ολλανδία του καφέ, το Ιράν του χαβιαριού, η Ουγγαρία των πορνοστάρ, η Γερμανία του καλού διαβατηρίου (μπορεί να ταξιδέψει κανείς σε 175 χώρες χωρίς βίζα με αυτό), η Κίνα των φυλακισμένων δημοσιογράφων (και πάλι καμία έκπληξη). Αλλά η Ρουάντα των γυναικών πολιτικών; Ο Ισημερινός της βιοποικιλότητας; Η Ιρλανδία των καλών συνθηκών εργασίας; Κι εμείς μόνο της φέτας; (Γιατί για ροκφόρ και καμαμπέρ δεν το βλέπω).

Φωτό: «Number Ones, κάθε χώρα είναι καλύτερη σε κάτι». Ναι, αλλά εξαρτάται σε τι. Πηγή: www.informationisbeautiful.net

Η Τρέισι Μπρέιμπιν, η βουλευτής που πήρε τη θέση της Τζο Κοξ, στάθηκε τυχερή. «Ημουν 20 χρονών, στο δεύτερο έτος του πανεπιστημίου. Με άρπαξε ένας άγνωστος, με πέταξε κάτω. Όλα εκείνα που είχα μάθει σχετικά με αυτό που πρέπει να κάνεις σε αυτές τις περιπτώσεις, ας πούμε να τον χτυπήσεις με το γόνατο ανάμεσα στα πόδια και να αρχίσεις να τρέχεις, είχαν χαθεί από το μυαλό μου. Σώθηκα χάρις στην επέμβαση ενός Ινδού που είδε τη σκηνή και έτρεξε να με βοηθήσει».

Για την Μισέλ Τόμπσον τα πράγματα πήγαν χειρότερα. «Ημουν 14 χρονών όταν έπεσα θύμα βιασμού». Την τραγική της εμπειρία εξομολογήθηκε χθες στη Βουλή των Κοινοτήτων και στην ειδική συνεδρίαση που ήταν αφιερωμένη στην παγκόσμια ημέρα για τη βία κατά των γυναικών. Κι όπως υπενθυμίζει ο Guardian, ποτέ στο Ουέστμινστερ δεν είχαν ακουστεί παρόμοια λόγια – μάλλον και σε κανένα άλλο κοινοβούλιο του κόσμου.

Και να ποια ήταν αυτά: «Οπως συμβαίνει συχνά σε αυτές τις περιπτώσεις, ήταν ένας άνθρωπος που γνώριζα. Προσφέρθηκε να με συνοδεύσει στο σπίτι, ήταν αργά το απόγευμα αλλά δεν είχε σκοτεινιάσει ακόμη. Μου είπε ότι έπρεπε να μου δείξει κάτι στο δάσος. Ανησύχησα, αλλά μετά έδιωξα την αμφιβολία από το μυαλό μου, τον ήξερα. Το πρώτο πράγμα που ένιωσα ήταν έκπληξη. Μετά φόβο. Κι έπειτα, όταν πια κατάλαβα πως δεν μπορούσα να ξεφύγω, τρόμο. Δεν το είπα στη μητέρα μου, ούτε στον πατέρα μου, ούτε στις φίλες μου, ούτε στην αστυνομία. Ηταν το τέλος της παιδικής μου ηλικίας. Και όχι μόνο».

Κρατείστε όμως την κατακλείδα – είναι ένα μάθημα ζωής: «Δεν είμαι θύμα. Είμαι επιζήσασα».

Φωτό: Η ώρα της εξομολόγησης για την Μισέλ Τόμσον. Πηγή: The Guardian

Δεν είναι ασυνήθιστο οι σύζυγοι πρωθυπουργών και προέδρων να κάνουν πολιτική σε συντονισμό με τους συζύγους τους. Είναι όμως ασυνήθιστο να τους κάνουν αντιπολίτευση – έστω και εποικοδομητική. Κι αυτό ακριβώς κάνει η Ακίε Αμπε, σύζυγος του Σίνζο Αμπε και πρώτη κυρία της Ιαπωνίας.

Ακόμη πιο ασυνήθιστο είναι να παραδέχεται ότι έχει αναλάβει έναν τέτοιο ρόλο: «Θέλω να περάσω ιδέες και απόψεις που δεν είναι πολύ δημοφιλείς στον άνδρα μου και τον κύκλο του» είχε δηλώσει την περασμένη εβδομάδα η 54χρονη Ακίε σε συνέντευξη στο πρακτορείο Bloomberg. «Υποθέτω ότι λειτουργώ κάπως σαν κόμμα της αντιπολίτευσης» είχε συμπληρώσει.

Οπως πάντως σημειώνει το Quartz, φαίνεται ότι είναι αποτελεσματική. Γιατί ενόψει της επίσκεψης του Αμπε στο Περλ Χάρμπορ, την πρώτη ιάπωνα πρωθυπουργού στην ιστορία, πολλοί θυμήθηκαν ότι το λιμάνι είχε επισκεφθεί λίγους μήνες νωρίτερα η πρώτη κυρία. Για να κάνει τι; Να αποτίσει φόρο τιμής στα θύματα της αιφνιδιαστικής επίθεσης της αυτοκρατορικής Ιαπωνίας. Η Ακίε μάλιστα ανέβασε στον λογαριασμό της στο Facebook μια φωτογραφία που τη δείχνει να υποκλίνεται μπροστά στο μνημείο των πεσόντων.

Δεν είναι όμως μόνο στο πεδίο της ιστορικής συμφιλίωσης που δραστηριοποιείται η Ακίε Αμπε. Η πρώτη κυρία έχει διαφωνήσει ανοικτά με τον σύζυγό της και πρωθυπουργό στο θέμα της πυρηνικής ενέργειας, ενώ έχει υποστηρίξει σθεναρά τη χρήση της μαριχουάνας για ιατρικούς λόγους. Και παρά τις εθνικιστικού χαρακτήρα τριβές ανάμεσα στην Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα, εκείνη δεν παύει να δηλώνει την αγάπη της για την κορεατική κουλτούρα και να μαγειρεύει κορεατικές συνταγές.

Είναι σαφές, της κυρίας Αμπε ο κύριος Αμπε της πέφτει πολύ δεξιός και πολύ εθνικιστής. Τα υπόλοιπα αφορούν τους δυο τους.

Φωτό: Αριστερά ο ιάπωνας πρωθυπουργός. Και δεξιά η αντιπολίτευσή του. Πηγή: Reuters/Kevork Djansezian