«Με ποια πλευρά είστε;», ρώτησε τους βρετανούς εκλογείς την 31η Οκτωβρίου ο Τζέρεμι Κόρμπιν, παρουσιάζοντας το πρόγραμμα του Εργατικού Κόμματος. Και εκείνοι του απάντησαν την Πέμπτη με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο: με την πλευρά του Μπόρις Τζόνσον και του Brexit.

Η παταγώδης αποτυχία των Εργατικών καθιστά αναπόφευκτη την αποχώρηση, αργά ή γρήγορα, του ηττημένου και ντροπιασμένου ηγέτη τους. Γιατί το κόμμα που στήριζαν παραδοσιακά τα μέλη της εργατικής τάξης έχασε ακόμα και στην περιφέρεια του Μπλάιθ Βάλεϊ την οποία κατείχε από το 1950. Το αποκαλούμενο Κόκκινο Τείχος της Βόρειας Αγγλίας κατέρρευσε, προκαλώντας τεράστια αναταραχή στους κόλπους των Εργατικών. Ακόμα και ο Τζον ΜακΝτόνελ, στενός συνεργάτης του Κόρμπιν και υπουργός Οικονομικών της σκιώδους κυβέρνησής του, υπογράμμισε πως είναι απαραίτητη η ανασυγκρότηση του κόμματος, κάνοντας λόγο για «καταστροφή».

Την Τετάρτη, πριν από τη λήξη της προεκλογικής του εκστρατείας, ο Κόρμπιν διέσχισε ολόκληρη σχεδόν τη Βρετανία, διανύοντας οδικώς περί τα 700 χιλιόμετρα, από τη Γλασκόβη έως το Ιστ Εντ του Λονδίνου. «Σας φέρνω ένα μήνυμα ελπίδας», δήλωνε ενώπιον των υποστηρικτών του. Και κατά τη διάρκεια των ομιλιών του αναδείκνυε τις προτεραιότητες των Εργατικών, μιλώντας κυρίως για το εθνικό σύστημα υγείας, για κοινωνική πρόνοια, για εθνικοποίηση των μεταφορών, για δημόσια παιδεία, για φορολόγηση των πλουσίων με στόχο την ενίσχυση των φτωχών. Το μήνυμά του ήταν αναμφίβολα, πέρα από ριζοσπαστικό, και ελπιδοφόρο. Αλλά ο ηγέτης των Εργατικών προέβη σε μια τεράστια παράλειψη: δεν είπε κουβέντα για το Brexit. Ούτε για την Ευρώπη. Δεν έκανε ούτε καν μία νύξη. Και το πλήρωσε πολύ ακριβά.

Μέσω των προτάσεων του για μια περισσότερο σοσιαλιστική Βρετανία ο Κόρμπιν κατάφερε να κερδίσει τους νέους και τις νέες της πατρίδας του ηλικίας έως και 45 ετών. Στις εκλογές του 2017 – αναφέρει σε ρεπορτάζ της η Corriere della Sera – το Εργατικό Κόμμα τα πήγε καλύτερα από ό,τι αναμενόταν, κερδίζοντας 262 έδρες συνολικά έναντι 317 εδρών των Συντηρητικών, χάρη στον αποκαλούμενο «youthquake», τον νεανικό σεισμό, τον οποίο προκάλεσε ο Κόρμπιν και κόστισε στην Τερέζα Μέι την πλειοψηφία.

Μετά την προκήρυξη, ωστόσο, των πρόωρων εκλογών, στα τέλη του περασμένου Οκτωβρίου, έως και προχθές, αντί να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που του πρόσφερε ένας λαϊκιστής (και ελιτιστής και ψεύτης και αντιπαθής ακόμα και σε πολλούς συντηρητικούς) πρωθυπουργός, διατεθειμένος να εγκαταλείψει πάση θυσία ακόμη και δίχως συμφωνία την ΕΕ το συντομότερο δυνατόν, ο Κόρμπιν διεξήγαγε μια χλιαρή προεκλογική εκστρατεία, δίχως να καταφέρει να συνθέσει και να παρουσιάσει μια πειστική εναλλακτική πρόταση.

Την ώρα που ο Τζόνσον ζητούσε την ψήφο των Βρετανών ούτως ώστε να τελειώσει επιτέλους το ψυχόδραμα του Brexit, ο αντίπαλός του μιλούσε σχεδόν αποκλειστικά για αύξηση των δημοσίων δαπανών και κρατικοποιήσεις, αποσιωπώντας τη δέσμευσή του για τη διεξαγωγή ενός δεύτερου δημοψηφίσματος.

Οι πιο στενοί συνεργάτες του Κόρμπιν τον περιγράφουν ως έναν πολιτικό σχεδόν αδιάλλακτο, απρόθυμο να κάνει συμβιβασμούς ή υποχωρήσεις. Κάποιοι υποστηρίζουν επίσης πως η ιδεολογία του παραμένει περιορισμένη στα πλαίσια των μαρξιστικών θεωριών με τις οποίες γαλουχήθηκε ο απερχόμενος (αργά ή γρήγορα, ακόμα και μέσα στα Χριστούγεννα, όπως προέβλεψε ο Τζόνσον) ηγέτης των Εργατικών, αφότου τελείωσε το σχολείο.

Μετά την εκλογή του στην ηγεσία των Εργατικών, επέδειξε αρκετές φορές ηγετικά αντανακλαστικά, κατανοώντας, για παράδειγμα, εγκαίρως την ανάγκη να επισκεφτεί τα θύματα της πυρκαγιάς στον Πύργο Γκρένφελ, αλλά δεν είχε το πολιτικό ένστικτο ώστε να αντιληφθεί πόσο πολύ έχουν κουραστεί οι Βρετανοί (αλλά και οι Ευρωπαίοι) με το Brexit.

«Είμαι έτοιμος να γίνω πρωθυπουργός», δήλωνε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας ο Κόρμπιν, κρατώντας το «κόκκινο βιβλιαράκι» του στο χέρι. Αρκετοί, ωστόσο, μεταξύ των πιο πιστών υποστηρικτών του, θεωρούν πως ο ηττημένος ηγέτης τους ποτέ δεν ορέχθηκε πραγματικά την εξουσία. Μάλιστα ένας από αυτούς, μετά την ιστορικών διαστάσεων ήττα των Εργατικών, υπενθύμισε πως κατά τη διάρκεια μιας σύσκεψης με τους συμβούλους του για να συζητήσουν τις λεπτομέρειες της μετακόμισης του, στην περίπτωση επικράτησης του, στην Ντάουνινγκ Στριτ, ο Κόρμπιν τους ρώτησε εάν θα μπορούσε να παραμείνει στο Ισλινγκτον Νορθ, την εκλογική του περιφέρεια.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News