Είναι μία από τις πιο διάσημες και ακριβοπληρωμένες ηθοποιούς στον κόσμο. Είναι μόλις 27 ετών αλλά συνεχίζει να ανεβάζει τον πήχη όλο και πιο ψηλά είτε με τα εξαιρετικά κατορθώματά της κατά τη διάρκεια των «Hunger Games» είτε με την αναπάντεχη επιτυχία (και το Οσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου) του «Οδηγού Αισιοδοξίας» ή με το ριψοκίνδυνο (και αμφιλεγόμενο) «Mother!» του πρώην συντρόφου της Ντάρεν Αρονόφσκι. Την 1η Μαρτίου πρόκειται να δοθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες των ΗΠΑ η πρεμιέρα του «Red Sparrow» που σκηνοθέτησε ο Φράνσις Λόρενς και βασίζεται πάνω στο ομώνυμο μυθιστόρημα του πρώην πράκτορα της CIA Τζέισον Μάθιους. Πρωταγωνίστρια, φυσικά, είναι η Τζένιφερ Λόρενς.

Η ταινία παρουσιάζει την ιστορία της Ντομίνικα Εγκόροβα, μιας ταλαντούχας μπαλαρίνας, η οποία καλείται ξαφνικά να αντιμετωπίσει ένα αβέβαιο μέλλον εξαιτίας ενός ατυχήματος που θα βάλει τέλος στην καριέρα της. Η Ντομίνικα έρχεται σε επαφή με τη Σχολή Sparrow, μια μυστική κατασκοπευτική υπηρεσία των Ρώσων που εκπαιδεύει εξαιρετικά προικισμένους νέους και νέες να χρησιμοποιούν το μυαλό και το σώμα τους ως όπλα. Μετά το πέρας της εντατικής και επίπονης, σχεδόν σαδιστικής, εκπαίδευσης η Ντομίνικα αναδεικνύεται ως η πιο επικίνδυνη πράκτορας της Σχολής Sparrow. Η οποία, μάλιστα, υπήρξε και στην πραγματικότητα. «Αποτέλεσε ένα πραγματικό πρόγραμμα της KGB, ενεργό και στις ΗΠΑ. Και η ταινία και το βιβλίο βασίζονται σε πραγματικά στοιχεία, παρότι η πλοκή καθαυτή και τα πρόσωπα ανήκουν στη σφαίρα της μυθοπλασίας. Η οπτική του Μάθιους είναι αρκετά ενδιαφέρουσα», είπε η Λόρενς, μιλώντας στην ανταποκρίτρια της ιταλικής La Repubblica στο Λος Άντζελες Σίλβια Μπίζιο.

Αποκάλυψε επίσης ότι αρχικά είχε κάποιους ενδοιασμούς για τον ρόλο, κυρίως εξαιτίας των πολλών βίαιων και ερωτικών σκηνών που προβλέπονται στο σενάριο. Αλλά τελικά δέχτηκε γιατί «εάν δεν το είχα κάνει εγώ θα το έκανε κάποια άλλη και μετά θα το μετάνιωνα πικρά. Δεν υπήρχε κάποιος “εύκολος” τρόπος για να αφηγηθούμε αυτήν την σκληρή ιστορία».

Σημαντικό ρόλο στο να δεχτεί τελικά να υποδυθεί την Ντομίνικα Εγκόροβα διαδραμάτισε, σίγουρα, και η παρουσία του Φράνσις Λόρενς, τον οποίο η Τζένιφερ εμπιστεύεται ιδιαίτερα καθώς τον γνωρίζει από τα γυρίσματα του πρώτου «Hunger Games». Ακόμα και ο κάμεραμαν ήταν ο ίδιος, γεγονός που διευκόλυνε σημαντικά την Αμερικανίδα ηθοποιό.

Όσον αφορά την υποχρέωσή της να ξεγυμνωθεί μπροστά από τις κάμερες για τις ανάγκες της ταινίας, εξήγησε «πως ήταν απαραίτητο για αφηγηματικούς σκοπούς, δεν μπορούσαμε να το αποφύγουμε. Πριν από χρόνια είπα πως δεν θα δείτε ποτέ τα στήθη μου, αλλά βιάστηκα να μιλήσω. Στοιχηματίζω, όμως, ότι οι θεατές θα αισθανθούν περίεργα περισσότερο για την σκοτεινή ιστορία παρά για τα δικά μου γυμνά. Και ούτως ή άλλως είμαι ευτυχής που ξεπέρασα αυτόν τον ενδοιασμό, απαλλάχτηκα από ένα βάρος, αισθάνομαι ανακουφισμένη. Βγήκα από το προστατευμένο περιβάλλον μου. Ωρίμασα, έγινα πιο δυνατή».

Η Τζένιφερ Λόρενς μίλησε επίσης για τη μητέρα της – «αισθάνομαι ότι ακόμα έχω ανάγκη από τη μητέρα μου. Σήμερα δεν θα ήμουν εδώ χωρίς εκείνη, θυσίασε πολλά ώστε να μπορέσω να συνεχίσω αυτήν την καριέρα» – αλλά και για την λαβωμένη από τους κριτικούς «Μητέρα!» του Αρονόφσκι: «(Οι αρνητικές αντιδράσεις) δεν με ενδιαφέρουν. Έδωσα όλον τον εαυτό μου σε εκείνον τον ρόλο. Υπήρξε η πιο απαιτητική ερμηνεία μου, και η μοναδική γνώμη που μετράει για μένα είναι η δική μου. Κατά τα άλλα, ο Τζακ Νίκολσον κέρδισε ένα Χρυσό Βατόμουρο (χειρότερης ερμηνείας) για τη “Λάμψη”. Έχω καλή παρέα», επισήμανε η Λόρενς.

Γνωστή για τους αγώνες της υπέρ της ισότητας των απολαβών ανδρών και γυναικών στο Χόλιγουντ, η ζάπλουτη Λόρενς, που το 2015 και το 2016 ήταν η πιο ακριβοπληρωμένη ηθοποιός στον κόσμο, δήλωσε: «Θα ήθελα να δω τις γυναίκες να πληρώνονται όσο και οι άνδρες παντού στον κόσμο. Το Χόλιγουντ είναι μόνον η αρχή».

Όσον αφορά το καυτό ζήτημα που απασχολεί το Χόλιγουντ (και όχι μόνο) το τελευταίο διάστημα, δήλωσε πως στηρίζει τα κινήματα MeToo και Time’s Up, γιατί «τελικά, επιδιώκουμε μόνο την εξάλειψη αυτών των συμπεριφορών που κάνουν τις γυναίκες να αισθάνονται άσχημα στους χώρους εργασίας αλλά μετά την υπόθεση Γουάινσταϊν, σκέφτηκα, όπως και άλλες συναδέλφοι μου, πως δεν θέλω να επιστρέψω σε κάποιο κόκκινο χαλί και να επαναλάβω το ίδιο στερεότυπο. Θέλω λύσεις. Αυτό είναι το πνεύμα του Time’s Up: δεν μπορείτε να προστατευτείτε μόνες σας από τις παρενοχλήσεις; Θα το κάνουμε εμείς».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News