Στην… αυλή του σπιτιού του (το Μόντε Κάρλο δηλώνει ως μόνιμη κατοικία του), εκεί που είχε παρακολουθήσει το πρώτο του τουρνουά τένις, όταν ήταν 6 ετών, ο Στέφανος Τσιτσιπάς κατέκτησε την Κυριακή το δεύτερο Masters –και όγδοο τίτλο– της καριέρας του. Στον τελικό νίκησε 6-3, 7-6(3) τον Αλεχάντρο Νταβίντοβιτς – Φοκίνα (Νο 46). Δεν ήταν εύκολο – μη σας ξεγελά η μεγάλη διαφορά στο ranking. Ο 22χρονος Ισπανός είχε αποκλείσει, κατά σειράν, τους Νόβακ Τζόκοβιτς, Νταβίντ Γκοφέν, Τέιλορ Φριτζ και Γκριγκόρ Ντιμιτρόφ. Αλλά ο «Στεφ» λύγισε αυτόν τον σπουδαίο μαχητή των κορτ, με το επιθετικό και κυριαρχικό του παιχνίδι, σε 96 λεπτά.

Για τον κορυφαίο έλληνα τενίστα, αυτό το τρόπαιο αξίζει πολλά περισσότερα από το χρηματικό του αντίκρισμα (836.335 ευρώ). Ο Στέφανος το είχε απόλυτη ανάγκη.

– Σε έναν μήνα θα συμπλήρωνε έναν ολόκληρο χρόνο χωρίς τίτλο. Επιπλέον, τα επτά «ασημικά» που είχε στη συλλογή του μέχρι χθες (ένα Masters, ένα ATP Finals και πέντε 250άρια) ήταν πολύ λίγα για έναν παίκτη με τη δική του δυναμική. Ο Σάσα Ζβέρεφ έχει 19. Ο Ντανιίλ Μεντβέντεφ, 13. Ο Αντρέι Ρούμπλεφ, 10.

– Είχε ηττηθεί σε 11 από τους 18 τελικούς που είχε παίξει, με τα 500άρια τουρνουά να αποτελούν τη μεγάλη του «πληγή» (8/8 αποτυχημένες προσπάθειες). Καλές οι πορείες μέχρι τους τελικούς και τους ημιτελικούς, αλλά οι τίτλοι είναι αυτοί που χαρίζουν στον αθλητή αυτοπεποίθηση και τον κάνουν να ξεχωρίζει.

– Μετά τις εκπληκτικές επιδόσεις του στην περσινή χωμάτινη σεζόν (σε αυτό το διάστημα είχε συγκεντρώσει τους περισσότερους βαθμούς στο Tour μετά τον Τζόκοβιτς), οι οποίες τον Αύγουστο του 2021 τον είχαν ανεβάσει στο Νο 3 του ranking, οφείλει να υπερασπιστεί το 56% των βαθμών που έχει συγκεντρώσει, έτσι ώστε να μην υποχωρήσει στην παγκόσμια κατάταξη.

– Πάνω από όλα, τον προβλημάτιζε το παρατεταμένο του ντεφορμάρισμα, κάτι που του είχε συμβεί για πρώτη φορά στην καριέρα του. Εντελώς ξαφνικά, λες και κάποιο χέρι γύρισε έναν αόρατο διακόπτη, οι υπέροχες παραστάσεις του στο πρώτο μισό της σεζόν διακόπηκαν. Η παρθενική συμμετοχή του σε τελικό γκραν σλαμ, στις 13 Ιουνίου στο Ρολάν Γκαρός απέναντι στον Τζόκοβιτς, ήταν η τελευταία του –μέχρι το εφετινό Αυστραλιανό Οπεν– μεγαλειώδης εμφάνιση.

Στα προημιτελικά του Ιντιαν Ουέλς αποκλείστηκε από το Νο 36 του ranking. Στο Γουίμπλεντον, από το Νο 56. Στο Αμβούργο, από το Νο 44. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, από το Νο 28. Στο Τορόντο, από το Νο 32. Στο Αμερικανικό Οπεν, από το Νο 55… Ακόμη και στις νίκες του, έδειχνε να δυσκολεύεται. «Ούτε εγώ έχω συνηθίσει να βλέπω τον εαυτό μου σε αυτήν την κατάσταση. Πρέπει να βρω τι δεν δουλεύει σωστά. Δεν έχω κάνει καλά αποτελέσματα τους τελευταίους μήνες, και δεν είναι το πιο ωραίο συναίσθημα», είχε εξομολογηθεί στο gazzetta.gr.

Τρία χρόνια μετά τις 4 Μαρτίου του 2019, που μπήκε για πρώτη φορά στο Τop 10 της παγκόσμιας κατάταξης, εξακολουθεί να βρίσκεται μέσα στην κορυφαία «δεκάδα» – και τον τελευταίο χρόνο στις πέντε πρώτες θέσεις. Σε περισσότερα από τα μισά τουρνουά στα οποία αγωνίστηκε, έφτασε τουλάχιστον μέχρι τους προημιτελικούς. Το ποσοστό των νικών του ξεπερνά το 70% (72% στα γκραν σλαμ). Κι απέναντι σε αθλητές του Τop 10, τα καταφέρνει περίφημα: νίκες και ήττες είναι, σχεδόν, μοιρασμένες.

Εφέτος, παρά την επέμβαση στον αγκώνα του τον περασμένο Νοέμβριο, την προσθήκη του Τόμας Ενκβιστ στην προπονητική ομάδα του και τις αλλαγές που επιχειρεί, σταδιακά, στην τακτική του, έχει κερδίσει –μέχρι στιγμής– 22 από τα 29 παιχνίδια του. Σε χωμάτινη επιφάνεια είναι αήττητος (5-0). Μόνον ο Ράφα Ναδάλ έχει συγκεντρώσει περισσότερους βαθμούς μέσα στο 2022. Παρόλα αυτά, έχει δώσει δικαίωμα σε όσους δεν τον πολυσυμπαθούν να λένε (και να γράφουν) ότι προτιμά το ρόλο του pop idol από εκείνον του πρωταθλητή. Αυτή η αντίφαση ανάμεσα στη στατιστική του και την εικόνα του οφείλεται στο ότι, συχνά, αδικεί τον εαυτό του.

Πρώτα από όλα, με τις μεγάλες μεταπτώσεις που παρουσιάζει στην απόδοσή του. Ακόμη και από αγώνα σε αγώνα ή και στο ίδιο ματς. Στο Μόντε Κάρλο, απέναντι στον Ντιέγκο Σβάρτσμαν (Νο 16), δεν μπόρεσε να «κλειδώσει» τη νίκη όταν βρέθηκε να προηγείται στο σκορ με 6-2 και 5-2, αλλά στο τρίτο σετ έκανε την ανατροπή από 0-4. Πάλευε επί 2 ώρες και 43 λεπτά. Ενώ στον επόμενο γύρο νίκησε τον Ζβέρεφ (Νο 3) σε μόλις 75 λεπτά. Κι έπειτα, με τις εκκεντρικές τοποθετήσεις του στις συνεντεύξεις Τύπου και στα social media, οι οποίες τους τελευταίους μήνες συζητήθηκαν περισσότερο από όσο το τένις του.

Ο θρίαμβος του Τσιτσιπά στο Μόντε Κάρλο, στο τουρνουά που εγκαινίασε τη χωμάτινη περίοδο, του προσφέρει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για restart. Στην επιφάνεια που τονίζει τις αρετές του και «καμουφλάρει» τις αδυναμίες του, θα προσπαθήσει να επιβεβαιώσει ξανά το ταλέντο και τη δυναμική του. Τον περιμένουν τρία, ακόμη, «κόκκινα κορτ» (το 500άρι της Βαρκελώνης και τα 1.000άρια της Μαδρίτης και της Ρώμης), πριν από το Ρολάν Γκαρός, στο οποίο θα ολοκληρωθεί η αγαπημένη του περίοδος.

Με τον Ναδάλ τραυματία, τον Τζόκοβιτς να έχει καταδικάσει τον εαυτό του σε αγωνιστική απραξία και τους Μεντβέντεφ – Ζβέρεφ να χάνουν στο χώμα μεγάλο μέρος της δύναμής τους, το γαλλικό γκραν σλαμ… του κλείνει πονηρά το μάτι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News