Οταν ο Ντόναλντ Τραμπ υπόσχεται «φωτιά και οργή» χωρίς προηγούμενο και ο Κιμ Γιονγκ-ουν «απαντά» με σχέδια για βομβαρδισμό αμερικανικού εδάφους, υπάρχουν δύο ερωτήματα.

Το πρώτο είναι πόσο εύκολο είναι να μετουσιωθούν τα λόγια σε πράξεις – και με αυτούς τους δύο είναι πιο πιθανό από κάθε άλλη φορά. Η μια κουβέντα να διαδεχτεί την άλλη και να οδηγηθούμε σε ένα «ατύχημα» που θα κλιμακώσει την κατάσταση στην κορεατική χερσόνησο σε τέτοιο βαθμό που μια εμπόλεμη σύρραξη θα είναι αναπόφευκτη. Οντως προς το παρόν κάτι τέτοιο είναι απομακρυσμένο σενάριο, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι οι ρεπουμπλικανοί πρόεδροι πάντα έψαχναν κάποιον να κάνουν πόλεμο και ότι ο Κιμ είναι ένας απρόβλεπτος τύπος που μετρά 14 πυραυλικές δοκιμές σε επτά μήνες.

Ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον έσπευσε την Τετάρτη να υποβαθμίσει τη νέα αντιπαράθεση δηλώσεων, λέγοντας ότι «στόχος του προέδρου Τραμπ ήταν να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα στη Βόρεια Κορέα» και διαβεβαίωσε τους Αμερικανούς ότι μπορούν «να κοιμούνται ήσυχοι». Αμέσως μετά όμως βγήκε ξανά ο Τραμπ για να πει πως το αμερικανικό πυρηνικό οπλοστάσιο είναι ισχυρότερο παρά ποτέ!

Και περνάμε στο δεύτερο ερώτημα: μπορούν μετά από όλα αυτά οι δύο πλευρές να επανέλθουν σε μια κατάσταση κανονικότητας; Οταν η Πιονγιάνγκ απειλεί να βομβαρδίσει την Γκουάμ, αμερικανικό νησί στον Ειρηνικό, και όταν ο Τραμπ χαϊδεύει τη βαλίτσα με τα πυρηνικά, πώς μπορεί να αποκλιμακωθεί η ένταση;

Αναλυτές σημειώνουν ότι οι απειλές του Τραμπ έφεραν την όλη αντιπαράθεση σε άλλο επίπεδο. Οι Financial Times ανέφεραν ότι η εμπρηστική γλώσσα ήταν ως τώρα «προνόμιο» της βορειοκορεατικής πλευράς. Οι ΗΠΑ προτιμούσαν ένα είδος «στρατηγικής υπομονής», την οποία επί Τραμπ μάλλον εγκατέλειψαν με όλες και πιο συχνές προειδοποιήσεις ότι όλες οι επιλογές είναι στο τραπέζι. Σε αυτό βοήθησαν και οι δοκιμές διηπειρωτικών πυραύλων από πλευράς Κιμ.

Τι υπάρχει πέρα από αυτό;

Και οι δύο ηγέτες -θυμίζουν ακόμη οι Financial Times- είναι σε μάλλον δύσκολη θέση. Μοιάζουν με δύο νταήδες που φωνάζουν ο ένας στον άλλο στην παιδική χαρά, απλά και μόνο για να απαντήσουν ο ένας στον άλλο.

Ο Κιμ Γιονγκ-Ουν έχει ανάγκη να «ντοπάρει» συνεχώς  το εσωτερικό του ακροατήριο με δηλώσεις τέτοιου τύπου για να ενισχύει και τη δική του εικόνα. Από την άλλη ο Τραμπ βρίσκει στο θέμα της Βόρειας Κορέας μια διέξοδο από τις δικές του εσωτερικές δυσκολίες σε ό,τι αφορά την «υπόθεση Russia-gate».

«Δεν είμαι σίγουρος πόσο βοηθά μια τέτοια ρητορική», δήλωσε ο ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής (και επικριτής του Τραμπ) Τζον ΜακΚέιν, παίρνοντας σαφείς αποστάσεις από την εμπρηστική ρητορική του προέδρου, την οποία δεν φαίνεται να υιοθετούν άλλοι αξιωματούχοι.

Οι γείτονες παρακολουθούν

Σε όλη αυτή την αντιπαράθεση καμιά φορά ξεχνούμε τους γείτονες της Βόρειας Κορέας και τα δικά τους αντικρουόμενα συμφέροντα.

Η Νότια Κορέα ζει για δεκαετίες με τον φόβο του βορειοκορεατικού πυροβολικού που απειλεί να πλήξει –αν όχι να ισοπεδώσει- πόλεις κοντά στα σύνορα, ακόμα και την Σεούλ. Μπορεί να βασίζεται στις ΗΠΑ και στην αντιπυραυλική της ασπίδα, αλλά σε μια ένοπλη αντιπαράθεση αυτό μπορεί να μην αρκεί.

Η Ιαπωνία είναι και αυτή ανήσυχη λόγω απόστασης ενώ πρέπει να βασίζεται και αυτή στην ομπρέλα των ΗΠΑ.

Η Κίνα, η μόνη ίσως σχετικά σταθερή φίλη της Βόρειας Κορέας, αλλά και η Ρωσία (που έχει και αυτή μερικά χιλιόμετρα συνόρων με την Βόρεια Κορέα) δεν θα ήθελαν να δουν τις ΗΠΑ να κλιμακώνουν την αντίδρασή τους δίπλα στα σύνορά τους.

Πού οδηγούν αυτά;

Ο πόλεμος απέχει αρκετά, αλλά ένα θερμό επεισόδιο χωρίς πυρηνικά δεν μοιάζει ιδιαίτερα απίθανο.

Ο κόσμος ενδεχομένως να βασίζεται στις δικλείδες ασφαλείας που ξέρουμε ότι υπάρχουν στην περίπτωση του Τραμπ και των ανθρώπων του, οι οποίοι ελπίζει κανείς ότι  θα δείξουν σύνεση και θα τον μεταπείσουν από το να κάνει την αρχή ή από το να απαντήσει δυσανάλογα.

Ολα αυτά δεν ξέρουμε κατά πόσο υπάρχουν στη Βόρεια Κορέα.

Στα χέρια δύο ανθρώπων όπως ο Τραμπ και ο Κιμ, που αν μη τι άλλο είναι απρόβλεπτοι και ασταθείς, η υπόθεση ενδέχεται να κλιμακωθεί μέχρι το σημείο ενός αδιεξόδου που θα εγκλωβίσει έναν από τους δύο ή και τους δύο. Οπότε το ερώτημα είναι αν -και ποιος- θα πατήσει το περιώνυμο κουμπί των πυρηνικών για να απεγκλωβιστεί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News