Την περασμένη εβδομάδα, το Ισραήλ ετοιμαζόταν να αποκτήσει νέα κυβέρνηση συνασπισμού εθνικής ενότητας, στην οποία για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, θα συμμετείχαν κόμματα ισραηλινών εβραίων και ισραηλινών αράβων μουσουλμάνων.

Συγκεκριμένα, την Κυριακή 9 Μαίου, η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz έγραφε στο πρωτοσέλιδό της, ότι  αφού ο Μπενιαμίν Νετανιάχου είχε αποτύχει να σχηματίσει κυβέρνηση, είχαν καταλήξει σε συμφωνία, ο Γιάιρ Λαπίντ, επικεφαλής του κεντρώου κόμματος Γες Ατίντ με τον ακροδεξιό Ναφτάλι Μπένετ και τον Μανσούρ Αμπάς, αρχηγό του μετριοπαθούς ισλαμιστικού ισραηλινο-αραβικού κόμματος United Arab List. Για πρώτη φορά, το υπουργικό συμβούλιο θα είχε μέλη Αραβες.

Η κυβέρνηση αναμενόταν να ανακοινωθεί την προηγούμενη εβδομάδα. Μία ημέρα μετά το δημοσίευμα, ξεκίνησε ο νέος κύκλος αίματος ανάμεσα στο Ισραήλ και στους Παλαιστίνιους.

Ο Τόμας Φρίντμαν, αρθρογράφος των New York Times, γράφει ότι δεν ήταν καθόλου τυχαίο το ξέσπασμα των εχθροπραξιών, που σε μία εβδομάδα έχει ήδη κοστίσει τη ζωή σε 200 Παλαιστίνιους και 10 Ισραηλινούς και έχει αφήσει άστεγους 42.οοο Παλαιστίνιους στη Λωρίδα της Γάζας. Τόσο ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, που έγινε πρωθυπουργός του Ισραήλ για πρώτη φορά το 1996, όσο και οι εξτρεμιστές ισλαμιστές της Χαμάς, «μία ισλαμο-φασιστική οργάνωση χωρίς ίχνος δημοκρατικότητας, αφιερωμένη στην καταστροφή του εβραϊκού κράτους και την εγκατάσταση ενός ισλαμιστικού καθεστώτος σαν της Τεχεράνης, στην Παλαιστίνη», κάνουν ό,τι μπορούν για να μην αφήσουν τις δύο πλευρές να καταλήξουν σε μία ειρηνική και βιώσιμη λύση στην περιοχή, γιατί θα χάσουν την εξουσία τους.

«Οπως ο Τραμπ παρακίνησε τους οπαδούς του να εισβάλουν στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου, προσπαθώντας να ανατρέψει το αποτέλεσμα των εκλογών, έτσι και ο Μπίμπι (ο Νετανιάχου) και η Χαμάς εκμεταλλεύθηκαν τους φανατικούς και στις δύο πλευρές για να μην υπάρξει μία πρωτοφανής κυβέρνηση εθνικής ενότητας στο Ισραήλ», που θα τους χαλούσε τα σχέδια, γράφει ο Φρίντμαν.

«Ο Μπίμπι και η Χαμάς έχουν παραμείνει στην εξουσία (η Χαμάς ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας), καλλιεργώντας το μίσος για “τον άλλο”. Χρησιμοποιούν αυτή την τακτική όποτε αντιμετωπίζουν πολιτικό κίνδυνο. Είναι ο καλύτερος σύμμαχος ο ένας για τον άλλον σε αυτή την τακτική, από τότε που ο Νετανιάχου εξελέγη πρωθυπουργός το 1996, μετά από σειρά αυτοκτονικών επιθέσεων της Χαμάς».

Οι δύο πλευρές δεν χρειάζεται να μιλήσουν μεταξύ τους, συνεχίζει ο αρθρογράφος. Και οι δύο κατανοούν τι χρειάζεται για να παραμείνει “ο άλλος” στην εξουσία και συνειδητά ή ασυνείδητα κάνουν ό,τι μπορούν για να τον κρατήσουν εκεί, καθώς βολεύονται και οι δύο –φυσικά πάντα με παράπλευρες απώλειες, αθώους πολίτες.

Αυτή τη φορά κατάφεραν να καταστρέψουν οποιαδήποτε πιθανότητα μεγάλης πολιτικής αλλαγής στο Ισραήλ, «στο παρά πέντε».

Το κόμμα του Μανσούρ Αμπάς, γνωστό και ως Raam, δεν είναι εξτρεμιστικό, είναι κατά της βίας και έχει στόχο ίσα δικαιώματα και ίσες ευκαιρίες με τους εβραίους πολίτες του Ισραήλ, στους άραβες Ισραηλινούς.

Το κόμμα πορεύθηκε ξεχωριστά από τα υπόλοιπα ισραηλινοαραβικά και κέρδισε τέσσερις έδρες στις πρόσφατες εκλογές (τις τέταρτες σε δύο χρόνια), και έτσι έγινε ο ρυθμιστής. Αρχικά, ο Νετανιάχου είχε εκδηλώσει την πρόθεση να το προσεγγίσει για διαπραγματεύσεις, αλλά οι σκληροπυρηνικοί εθνικιστές Εβραίοι στο κόμμα του, αρνήθηκαν κατηγορηματικά οποιαδήποτε συνομιλία με τους Αραβες.

Μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας στο Ισραήλ, γράφει ο Φρίντμαν, θα μπορούσε να πετύχει την ενσωμάτωση των Αράβων στο Ισραήλ, την ειρηνική συνύπαρξη με τους Εβραίους και τη δημιουργία θέσεων εργασίας και συνθηκών ευημερίας για τους νέους Αραβες της χώρας, που θα απέτρεπε τη ριζοσπαστικοποίησή τους.

Ετσι, το αφήγημα της Χαμάς ότι η μόνη ελπίδα των ισραηλινών αράβων είναι η καταστροφή του εβραϊκού κράτους, θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να βρει οπαδούς, συνεχίζει ο αρθρογράφος.

Διατάζοντας νέους βομβαρδισμούς εναντίον της Γάζας, ο Νετανιάχου κρατά τη θέση του και αποφεύγει όχι μόνο να χάσει την εξουσία, αλλά και τον κίνδυνο καταδίκης του για διαφθορά. Την ίδια στιγμή, απομακρύνεται οποιαδήποτε ελπίδα για κυβέρνηση εθνικής ενότητας, καθώς και η Χαμάς κατηγόρησε τον Μανσούρ Αμπάς ότι συνεργάζεται με τους Εβραίους που σφυροκοπούν τη Γάζα.

«Για μία ακόμα φορά, το παρελθόν έθαψε το μέλλον. Ο Μπίμπι και η Χαμάς χρειάζονται ο ένας τον άλλον και καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον». Και έτσι ο κύκλος συνεχίζεται, καταλήγει ο Φρίντμαν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News