Φαίνεται πως η νέας γενιάς τεχνητή νοημοσύνη, η generative artificial intelligence, για την οποία γίνεται λόγος εδώ και καιρό, κυρίως εξαιτίας του ChatGPT, μπορεί χάρη στις εξαιρετικές της ικανότητες, να προσφέρει πάρα πολλά και στη βιομηχανία του κινηματογράφου.

Στο «Here», τη νέα ταινία του πολυβραβευμένου (και με Οσκαρ) αμερικανού σκηνοθέτη Ρόμπερτ Ζεμέκις, τα πρόσωπα του Τομ Χανκς και της Ρόμπιν Ράιτ πρόκειται να αναζωογονηθούν ή, πιο σωστά, να καταστούν νεανικά ξανά, σχεδόν 30 χρόνια μετά τον «Φόρεστ Γκαμπ» των έξι Οσκαρ.

Αυτό, φυσικά, δεν πρόκειται να συμβεί με μακιγιάζ, ούτε με πιο σύγχρονες μεθόδους που χρησιμοποιούνταν τα τελευταία χρόνια, αλλά με ένα ψηφιακό εργαλείο που αναπτύχθηκε από την Metaphysic και καθιστά δυνατή, όπως δηλώνουν τόσο η τεχνολογική εταιρεία όσο και η εταιρεία παραγωγής της ταινίας, «τη δημιουργία υπερρεαλιστικών εφέ υψηλής ανάλυσης που επιτρέπουν την αναζωογόνηση, σε πραγματικό χρόνο, των προσώπων των ηθοποιών, ενώ υποδύονται, δίχως τη χρήση άλλων εικόνων», εξηγεί ο Μάσιμο Γκάτζι της Corriere della Sera.

Θυμίζει επίσης πως ο Ζεμέκις, ο οποίος έχει συνεργαστεί αρκετές φορές με τον Τομ Χανκς, ανέκαθεν είχε μανία με τις τεχνολογικές καινοτομίες, με τις οποίες πειραματίστηκε σε ταινίες όπως οι «Επιστροφή στο Μέλλον» (1985), «Ποιος Παγίδεψε τον Ρότζερ Ράμπιτ;» (1988), «Το Πολικό Εξπρές» (2004) και «Πινόκιο» (2022).

Αυτή τη φορά ο αμερικανός σκηνοθέτης σκοπεύει να καταστήσει νέους αλλά και να γεράσει τους και τις ηθοποιούς του σε μια ταινία η υπόθεση της οποίας εκτυλίσσεται σε ένα μόνο τόπο στη Νέα Αγγλία, των ΗΠΑ, με τις γενιές ορισμένων οικογενειών να διαδέχονται η μία την άλλη σε ένα συναρπαστικό (και τεχνολογικά επαναστατικό) ταξίδι στο χρόνο και στη μνήμη.

Ο ιταλός δημοσιογράφος δεν παραλείπει να αναφέρει πως δεν πρόκειται για την πρώτη φορά που η τεχνητή νοημοσύνη χρησιμοποιείται για μια κινηματογραφική παραγωγή. Εξηγεί πως η χρήση της από τον Ζεμέκις στο «Here» μάλλον αποτελεί «την τελειοποίηση και την αρχή της εκβιομηχάνισης μιας διαδικασίας που ξεκίνησε σχεδόν πριν από δύο χρόνια όταν η Deepcake, μια εταιρεία από τη Γεωργία (της Κεντρικής Ασίας, όχι των ΗΠΑ) ανέπτυξε ένα σύστημα deepfake τεχνητής νοημοσύνης με το οποίο συνέθεσε ένα τηλεοπτικό σποτ για τη ρωσική εταιρεία τηλεπικοινωνιών Megafon (δείτε το βίντεο παρακάτω), όπου ένας Μπρους Γουίλις, αλυσοδεμένος στο κατάρτι ενός γιοτ που πρόκειται να εκραγεί, καταφέρνει να απελευθερωθεί και να σωθεί», μας πληροφορεί ο Μάσιμο Γκάτζι.

Ο διάσημος αμερικανός ηθοποιός (ο οποίος έπειτα από σύντομο χρονικό διάστημα επρόκειτο να διαγνωστεί με αφασία και να αποσυρθεί από την ηθοποιία) σε εκείνο το ρωσικό πλατό δεν ανέβηκε ποτέ, αλλά η Creative Artists, το πρακτορείο που τον εκπροσωπούσε, είχε δώσει άδεια στην Deepcake να αναπαράγει το πρόσωπο του εν κινήσει, χρησιμοποιώντας 34.000 εικόνες του από τη σειρά ταινιών δράσης «Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει», ούτως ώστε να επικαλύψει, στη συνέχεια, με το πρόσωπο του Μπρους Γουίλις, το πρόσωπο ενός άσημου ρώσου ηθοποιού με παρόμοιο σώμα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News