Πού τον θυμήθηκε (τον Λαλάνα) ο Κλοπ;

Τις χωρίζουν 15 ολόκληροι βαθμοί. Η Γιουνάιτεντ έχει κερδίσει μόλις δύο από τα 14 τελευταία της παιχνίδια στην Premier League. Εχει να γευτεί τη χαρά της νίκης από τις 19 Σεπτεμβρίου (1-0 την Αστάνα στο Europa League). Η Λίβερπουλ, από την άλλη, πήγε στο Μάντσεστερ για να κάνει 18 τις διαδοχικές της νίκες στο αγγλικό πρωτάθλημα και να ισοφαρίσει το ρεκόρ που η Σίτι του Γκουαρντιόλα έχει «χτίσει» από το 2017.

Το ματς στο «Ολντ Τράφορντ» είχε ξεκάθαρο φαβορί. Αλλά, όταν βρίσκονται αντιμέτωπες οι δύο πιο «βαριές» φανέλες της Αγγλίας, οι προβλέψεις… πάνε περίπατο. Η Λίβερπουλ ήταν πολύ καλύτερη ομάδα και πέρυσι. Και πρόπερσι. Κι όμως, στα χρόνια του Κλοπ δεν έχει κατορθώσει να φύγει χαμογελαστή από την έδρα της μισητής αντιπάλου της. Μετρά τέσσερις ισοπαλίες -με τη χθεσινή- και μία ήττα.

Το γκολ του Ράσφορντ (35’) σήκωσε πολλή σκόνη, καθώς στην αρχή της φάσης φαίνεται να γίνεται φάουλ στον Οριγκί (που ο ρέφερι και ο VAR δεν είδαν). Ευτυχώς για τη Λίβερπουλ, ο θυμός του γερμανού προπονητή της δεν θόλωσε το μυαλό του. Είχε την έμπνευση να ρίξει στον αγώνα τον Ανταμ Λαλάνα -ακόμη και οι οπαδοί των «Reds» είχαν… ξεχάσει την ύπαρξή του-, ο οποίος ισοφάρισε «στο παρά πέντε» με το πρώτο του γκολ μετά τον Μάιο του 2017!

Η Λίβερπουλ, που της έλειψε πολύ το απρόβλεπτο παιχνίδι του Σαλάχ, απέφυγε την πρώτη της ήττα στο εφετινό πρωτάθλημα και βρίσκεται έξι βαθμούς μπροστά από τη Σίτι, έχοντας αντιμετωπίσει, μεταξύ άλλων, την Αρσεναλ την Τσέλσι και τη Γιουνάιτεντ. Εχει κάθε λόγο να είναι αισιόδοξη. Ενώ η Γιουνάιτεντ, έχει μεγάλο πρόβλημα. Οπως λένε στην Αγγλία, μοιάζει με τη Λίβερπουλ πριν συναντήσει τον Κλοπ.

Ο νέος «ήρωας» δεν είναι στη λίστα…

Δεν κέρδισε βαθμούς, αυτή τη φορά, ο ΟΦΗ. Μόνο καλά λόγια. Στη «φωλιά» του πανίσχυρου Ολυμπιακού τον έπαιξε «στα ίσα», μοιράστηκε μαζί του την κατοχή της μπάλας στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα και δεν ταμπουρώθηκε στην άμυνά του, ισοφάρισε προσωρινά, είχε ένα δοκάρι μετά το 1-1 και συνέβαλε σε ένα συναρπαστικό ματς. Οι «ερυθρόλευκοι» θα είχαν μεγάλο πρόβλημα, εάν δεν αναλάμβανε δράση ο νέος τους ήρωας, που μπήκε στη ζωή τους καθυστερημένα εξαιτίας ενός σοβαρού τραυματισμού: ο Χιλάλ Σουντανί.

Κανείς δεν έχει καταλάβει ποια, ακριβώς, είναι η θέση του στο γήπεδο. Παίζει με την ίδια άνεση, ως φορ περιοχής, ως εξτρέμ, ως περιφερειακός «κυνηγός», ως επιθετικός μέσος. Πέτυχε και τα δύο γκολ της ομάδας του, σε δύο φάσεις που στην αρχή δεν έδειχναν τόσο απειλητικές για τον αντίπαλο τερματοφύλακα. Με κεφαλιά στο 11′, με άπιαστο σουτ στο 57′. Σε 324 λεπτά που έχει αγωνιστεί στη Σούπερ Λιγκ, μετράει τέσσερα γκολ σε 13 τελικές προσπάθειες. Ενα κάθε 81 λεπτά. Κανένας συμπαίκτης του δεν εμφανίζει τέτοια συχνότητα στο σκοράρισμα.

Θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμος την Τρίτη, στο ματς με την Μπάγερν Μονάχου, όμως ο 31χρονος Αλγερινός δεν έχει δηλωθεί στην UEFA για το Champions League. Πού να το φανταστεί, ο Πέδρο Μαρτίνς, ότι δεν θα είχε στη διάθεσή του τον Βαλμπουενά και τον Μπενζιά; Και, κυρίως, πώς θα μπορούσε να έχει προβλέψει την εξαιρετική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Σουντανί;

Η συνύπαρξη πολλών ποδοσφαιριστών αξίας σε μια ομάδα είναι ευλογία για τον προπονητή. Αλλά και μεγάλος μπελάς. Που θα γίνει ακόμη μεγαλύτερος, όταν θα επιστρέψουν ο Φορτούνης με τον Χριστοδουλόπουλο.

Ο Οσιος Λουκάς (Μπάρλος)

Την ώρα που η ΑΕΚ νικούσε τον Βόλο στη Ριζούπολη, συμπληρώνονταν 20 χρόνια από τη στιγμή που ο Λουκάς Μπάρλος έχασε τη μάχη με τον καρκίνο (20 Οκτωβρίου 1999). Κανείς από τους παλιούς ΑΕΚτζήδες δεν πρόκειται να ξεχάσει τον «θείο Λουκά», τον αναμορφωτή του συλλόγου τη δεκαετία των ’70s. Εναν από τους ελάχιστους παράγοντες που πλήρωσαν για το μεγαλείο της ομάδας τους από την προσωπική τους περιουσία.

Ο Μπάρλος, γεννημένος στη Θεσσαλονίκη το 1920, δεν ήταν οπαδός της ΑΕΚ. Τον Αρη υποστήριζε, από μικρό παιδί. Με την «Ενωση» ασχολήθηκε το 1974, μόνο και μόνο για να κάνει το χατήρι του τότε γενικού γραμματέα Αθλητισμού, Αναστάσιου Πρίντζη, που του ζήτησε να αναλάβει τη διοίκησή της μετά την αποχώρηση του Ιωάννη Θεοδωρακόπουλου. «Είμαι κι εγώ πρόσφυγας, γιατί όχι;», ήταν η απάντησή του.

Την ΑΕΚ την αγάπησε πραγματικά, από την πρώτη στιγμή. Δεν ήταν Κροίσος (διατηρούσε εταιρεία εξόρυξης Βωξίτη), όμως έβαλε το χέρι βαθιά στην τσέπη. Εφερε στη Νέα Φιλαδέλφεια κορυφαίους έλληνες παίκτες (Μαύρος, Νικολούδης, Δέδες, Χρηστίδης, Ιντζόγλου, Σκρέκης, Δομάζος…), εξαιρετικούς ξένους (Τσανλάιτερ, Βάγκνερ, Βιέρα, Μπάγεβιτς…), και σπουδαίους προπονητές (Φάντρονκ, Τσαϊκόφσκι, Πούσκας). Δημιούργησε μια από τις καλύτερες ομάδες όλων των εποχών στην Ελλάδα, που είχε για κορυφαία της στιγμή την επική της πορεία μέχρι τους ημιτελικούς του Κυπέλλου UEFA το 1976-1977.

Για να κατασκευαστεί η «Σκεπαστή», η πρώτη διώροφη εξέδρα σε ελληνικό γήπεδο, υποθήκευσε το ίδιο του το σπίτι. Αποχώρησε από το ποδόσφαιρο σχεδόν πτωχευμένος, το 1981, όταν στο (επαγγελματικό, πια) πρωτάθλημα εμφανίστηκαν οικονομικά μεγέθη που δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί: οι Βαρδινογιάννηδες και ο Σταύρος Νταϊφάς. Δεν μετάνιωσε, που ξόδεψε την περιουσία του για την ΑΕΚ: «Δεν είμαι επενδυτής εγώ. Δεν έχω θέση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ευχαριστώ τον Θεό για τις στιγμές που μου χάρισε. Αυτή η ομάδα είναι ό,τι πιο σημαντικό είχα στη ζωή μου».

Στο νέο γήπεδο της ΑΕΚ, το παρεκκλήσι του Οσιου Λουκά, που θα χτιστεί δίπλα στα αποδυτήρια της ομάδας (όπως αποκάλυψε ο Δημήτρης Μελισσανίδης), θα τον θυμίζει για πάντα. Με αυτόν τον ασυνήθιστο τρόπο ο Μπάρλος θα εξασφαλίσει την «αιωνία μνήμη» που, ασφαλώς, δικαιούται.

Ο «Σούπερμαν» κι αν εγέρασε…

Για να νικήσει την Μπολόνια (2-1) και να κρατηθεί στην κορυφή της βαθμολογίας του ιταλικού πρωταθλήματος, η Γιουβέντους χρειάστηκε τα φημισμένα αντανακλαστικά του Τζιανλουίτζι Μπουφόν. Στις καθυστερήσεις του αγώνα (94′), ο εμβληματικός τερματοφύλακας απέτρεψε την ισοφάριση από τους φιλοξενούμενους με μια τρομερή επέμβαση, από εκείνες που του χάρισαν το προσωνύμιο «Σούπερμαν».

Τρεις μήνες πριν κλείσει τα 42, ο Μπουφόν έδειξε γιατί του είναι τόσο δύσκολο να εγκαταλείψει τα γήπεδα, αν και είχε πάρει απόφαση να το κάνει από το περασμένο καλοκαίρι: επειδή νιώθει ακμαίος και ανταγωνιστικός, ακόμη, σε υψηλό επίπεδο. Πρωτίστως, όμως, επειδή φοβάται… το σκοτάδι. Εδώ και 24 χρόνια, από τον Νοέμβριο του 1995 που έκανε το ντεμπούτο του στη Serie A με τη φανέλα της Πάρμα, έχει συνηθίσει να πέφτουν πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας.

Στα τέλη του περασμένου Σεπτεμβρίου ο Μπουφόν έγινε ο απόλυτος ρέκορντμαν συμμετοχών στο ιταλικό πρωτάθλημα, ξεπερνώντας τις 902 του θρυλικού Πάολο Μαλντίνι. Αλλά, ακόμη δεν έχει χορτάσει μπάλα.

«Θα παίζει μέχρι τα 44», προέβλεψε ο ατζέντης του, που -μάλλον- γνωρίζει τις προθέσεις του «από πρώτο χέρι».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News