«Ο συγγραφέας Βάσκες Μονταλμπάν έλεγε ότι η Μπαρτσελόνα είναι ο “άοπλος στρατός” της Καταλoνίας. Οι Καταλανοί  πιστεύουν ότι το καθεστώς του Φράνκο τελείωσε το 1974 όταν οι Μπλαουγκράνα νίκησαν 5-0 τη Ρεάλ Μαδρίτης. Τρελός από τη χαρά του, ο Γιόχαν Κρόιφ έδωσε στον γιο του το όνομα Τζόρντι – το όνομα του άγιου προστάτη της Καταλoνίας. Ο Φράνκο, μέγας οπαδός της Ρεάλ, πέθανε μερικούς μήνες μετά».

Αυτά γράφει στη Corriere della Sera ο απεσταλμένος της εφημερίδας στη Βαρκελώνη ενόψει των εκλογών της ερχόμενης Πέμπτης. Οι δυο ομάδες θα παίξουν τρεις ημέρες μετά. «Αλλά η  Ciutat Esportiva, το αθλητικό κέντρο που προπονούνται οι παίκτες της Μπάρτσα, μοιάζει με ελβετική κλινική» συνεχίζει ο ανταποκριτής. Κανείς, ούτε ακόμη κι αυτός ο Πικέ, ένθερμος οπαδός του δημοψηφίσματος, δεν έχει όρεξη για πολιτική. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι οι οπαδοί περίμεναν από την ομάδα τους να κάνει κάτι παραπάνω για τον αγώνα υπέρ της ανεξαρτησίας. «Στην πραγματικότητα, κανένας δεν έχει όρεξη να κάνει τον εθνικό ήρωα. Ο Μέσι φτάνει στο προπονητήριο, οι δημοσιογράφοι του κάνουν ερωτήσεις στα καταλανικά, εκείνος απαντά στα ισπανικά. Στα σχεδόν είκοσι χρόνια που ζει στην πόλη, δεν έχει πει ούτε μια λέξη στην τοπική γλώσσα».

Μα έχει τόση σημασία; Η Καταλονία έχει χάσει 3.000 επιχειρήσεις, όλες τις τράπεζές της και το 30% του τουρισμού της. Και οι εκλογές, γράφει η ιταλική εφημερίδα, δεν πρόκειται να την απαλλάξουν από την τραγωδία που δημιούργησε μόνη της. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι δεν θα κερδίσει κανένας: οι οπαδοί της ανεξαρτησίας θα χάσουν την πλειοψηφία, αλλά οι ενωτικοί δεν θα μπορέσουν να σχηματίσουν κυβέρνηση.

Ποιος θα φανταζόταν χειρότερη ισοπαλία από αυτή;

Φωτό: Μα ούτε μια λέξη στα καταλανικά; Πηγή: Reuters

Μα είναι δυνατόν την ώρα που «τσιμπάει» στις δημοσκοπήσεις να αποφασίζει ο Εμανουέλ Μακρόν να γιορτάσει τα γενέθλια των 40 του χρόνων στο κάστρο του Σαμπόρ; Είναι. Δεν φοβάται ότι θα ενοχλήσει; Όχι, δεν φοβάται. Γιατί στην πραγματικότητα αυτό το άρωμα γαλλικής «grandeur» δεν είναι καθόλου απωθητικό στους Γάλλους – και όχι μόνο επειδή αποδείχθηκε πολύ λίγος ο «νορμάλ πρόεδρος» Φρανσουά Ολάντ.

Τον βασικό λόγο εξηγεί στη Libération ο διευθυντής της εφημερίδας Λορέν Ζοφρέν.  Στο κύριο άρθρο του, ο Ζοφρέν χαρακτηρίζει την επιλογή του Μακρόν «άτοπη αλλά όχι αντιφατική»: ο νεότερος σε ηλικία πρόεδρος από την εποχή του Ναπολέοντα ξέρει ότι οι Γάλλοι «διατηρούν μια νοσταλγία για τη μοναρχία, θέλουν η εξουσία να είναι μεγαλειώδης. Οδήγησαν το βασιλιά τους στη γκιλοτίνα, αλλά εδώ και δύο αιώνες αναρωτιούνται ποιος ή τι θα τον αντικαταστήσει». Και  εφηύραν την Πέμπτη Δημοκρατία, «μισή μοναρχία και μισή δημοκρατία», ακριβώς γι ‘αυτό το λόγο. Εν ολίγοις, η γιορτή στο κάστρο του Λίγηρα, ταιριάζει εξαιρετικά στον «ολύμπιο πρόεδρο» – η Libé τον παρουσιάζει στην πρώτη σελίδα ως  Δία.

Χειρότερο από τις προπόσεις στο κάστρο είναι, κατά τον Ζοφρέν, «το κόκκινο χαλί που έστρωσε ο Μακρόν προς τους επιχειρηματίες του Λονδίνου που σκέφτονται να αφήσουν τη Βρετανία μετά το Brexit», το γεγονός ότι «αντιτίθεται με αστυνομική αποφασιστικότητα στους πρόσφυγες που προσπαθούν να εισέλθουν στη Γαλλία», αλλά και ότι δείχνει «από ποια πλευρά χτυπά η καρδιά της νέας εξουσίας».

Αλλά γιατί, στις δημοσκοπήσεις, ο Μακρόν πάει καλύτερα; Επειδή το τελευταίο διάστημα βελτιώνονται οι δείκτες της  γαλλικής οικονομίας, ενώ ο ίδιος έχει την ικανότητα να «εμφυσά έναν άνεμο αισιοδοξίας στην κοινή γνώμη». Τελικά, έμεινε μόνο ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν, ο ηγέτης της ριζοσπαστικής Αριστεράς, να γκρινιάζει για την απόφαση του Μακρόν να επιλέξει το αγαπημένο κάστρο του Φραγκίσκου Α’. Και τι απάντησε ο Μακρόν; «Θλιβερά πνεύματα. που θέλουν να βλέπουν σύμβολα παντού».
Πραγματικός αυτοκράτορας ε;

Φωτό: Είναι ο «νέος Δίας»; Πηγή: REUTERS/Charles Platiau/File Photo

Τους αρέσει να επιδεικνύουν τον πλούτο τους, αλλά δεν τους αρέσει  να τους αποκαλούν «φουερντάι», κινεζικό νεολογισμό που θα μπορούσε να αποδοθεί ως «νεοπλουτόπαιδα». Αυτοί είναι πάντως οι πλούσιοι νεαροί Κινέζοι, η δεύτερη γενιά της οικονομικής έκρηξης που γνώρισε η Κίνα, που πολλοί στη χώρα τους θεωρούν όχι μόνο κακομαθημένους – αρκεί να  θυμηθεί κανείς τις αντιδράσεις στα κοινωνικά δίκτυα για το νεοπλουτόπαιδο που αγόρασε δύο Apple Watch για το σκύλο του – αλλά και ότι «στερούνται πραγματικών και στόχων για να μπορέσουν να επαναλάβουν τις πράξεις που οδήγησαν τους γονείς τους στην επιτυχία».

Τα παιδιά αυτά είναι ένας πονοκέφαλος και για τις οικογένειές τους και για το καθεστώς, γράφει το ένθετο των Financial Times. Τι πρέπει να κάνει κανείς με τα αυτά τα κακομαθημένα «φουερντάι» που ανάβουν φωτιές με δεσμίδες από γουάν και γκαζώνουν τις νύχτες με τα πανάκριβα αυτοκίνητά τους; Κάποιοι από αυτούς πάντως φαίνεται να βρήκαν τον δικό τους δρόμο στην τεχνολογία. Ή καλύτερα, σε επενδύσεις που μπορούν να χρηματοδοτήσουν τις νεοσύστατες επιχειρήσεις της Σίλικον Βάλεϊ. Αυτός είναι ο λεγόμενος  «επενδυτικός άγγελος» και σε αυτόν τον άγγελο ποντάρουν αυτά τα παιδιά για να βρουν ένα διέξοδο στην υπαρξιακή τους κρίση.

Γιατί πολλοί από αυτούς, λέει το FT Magazine, δεν θέλουν να ακολουθήσουν τα βήματα των γονιών τους.  «Πολλοί φουερντάι είναι απρόθυμοι να εμπλακούν στις δραστηριότητες των γονέων τους, συχνά σε τομείς που δεν είναι τόσο διαφανείς όπως είναι εκείνος των ακινήτων». Ε, γι’ αυτό τα καίνε τα γουάν.

Φωτό: Υφος ε; Πηγή: Shutterstock

Κάθε νέο γκάτζετ που θα αγοράσουμε για να κάνουμε δώρο τα Χριστούγεννα, έναν υπολογιστή, κάποιο νέο κινητό κλπ κλπ, θα αντικαταστήσει κάποιο παλαιότερο μοντέλο. Και τι σημαίνει αυτό; Οτι παράγουμε μια νέα, τεράστια μάζα ηλεκτρονικών σκουπιδιών. Και πόση είναι αυτή η μάζα; Οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΟΗΕ, γράφει το Ars Technica, υπολογίζουν ότι το 2016 κατέληξαν στα σκουπίδια 45 εκατομμύρια τόνοι ηλεκτρονικών συσκευών. Κι από αυτά τα 45 εκατομμύρια, ανακυκλώθηκε λιγότερο από το 20%.

Οι αριθμοί είναι πράγματι τρομακτικοί: 35,8 εκατομμύρια τόνοι εξαφανίζονται χωρίς να αφήσουν κανένα ίχνος. Περίπου 1,4 εκατομμύρια τόνοι καταλήγουν στα σκουπίδια των πλούσιων χωρών. Η Αφρική, της οποίας το μερίδιο στα ηλεκτρονικά σκουπίδια είναι 5%, ανακυκλώνει το 0%. Η Ευρώπη και η Ρωσία έχουν το 28% αλλά ανακυκλώνουν περισσότερο από το 35%. Ποσοστό που είναι μάλλον παραπλανητικό για την πραγματική κατάσταση σε πολλές χώρες εάν λάβει υπόψη του κανείς ότι η Ελβετία, η Σουηδία και η Νορβηγία ανακυκλώνουν πάνω από 70%.

Ακόμη, για το 14% των ηλεκτρονικών σκουπιδιών ευθύνονται οι ΗΠΑ, ενώ ανακυκλώνουν μόλις το 25% της δικής τους παραγωγής. Οι αριθμοί της Κίνας είναι 18% και 16% αντιστοίχως. Μ’ αυτά και μ’ αυτά το μήνυμα δεν μπορεί παρά να είναι ένα: ανακυκλώστε γιατί χανόμαστε.

Φωτό: Τι να προλάβουν κι αυτές. Πηγή: Ars Technica