Κανένα ποσό δεν πρέπει, πλέον, να μας προκαλεί έκπληξη. Ας το πάρουμε, επιτέλους, απόφαση: το ποδόσφαιρο «πουλάει». Τουλάχιστον στην Ευρώπη, είναι η πιο δημοφιλής πάγια διασκέδαση. Για πλούσιους και φτωχούς. Η τηλεόραση και οι χορηγοί πληρώνουν αδρά. Οι σύλλογοι εισπράττουν όλο και περισσότερα. Εάν δεν ξοδέψουν όλο και περισσότερα για νέους, καλύτερους παίκτες, θα τους καταπιεί ο ανταγωνισμός. Βλέπε Αρσεναλ. Είναι τόσο απλό.

Κάποιοι «σοκάρονται». Τα τρία δισεκατομμύρια ευρώ που ήταν ο τζίρος των καλοκαιρινών μετεγγραφών στα πέντε κορυφαία πρωταθλήματα (χωρίς να προσμετρώνται οι αποδοχές των ποδοσφαιριστών, οι προμήθειες των ατζέντηδων και λοιπά έξοδα), προσεγγίζουν -στην Ελλάδα- την ετήσια δημόσια δαπάνη για την Υγεία. Ισως ο κόσμος των ρομαντικών να ήταν ένας καλύτερος κόσμος, όμως δεν είναι ο πραγματικός. Εάν λάβουμε υπόψη μας και τα γεωπολιτικά συμφέροντα που, πλέον, παίζονται στα γήπεδα, με τη μαζική εισροή κεφαλαίων από την Κίνα, τον αραβικό κόσμο και τη Ρωσία, θα έχουμε μία πλήρη εξήγηση για τα «τρελά» ποσά που διακινήθηκαν στο ποδοσφαιρικό παζάρι κι αυτό το καλοκαίρι.

Ηταν το καλοκαίρι του Νεϊμάρ. Η μετακίνησή του από τη Βαρκελώνη στο Παρίσι -η ακριβότερη μετεγγραφή όλων των εποχών- πυροδότησε ένα πρωτοφανές ντόμινο αγοραπωλησιών. Ηταν το καλοκαίρι που η έννοια της «ρήτρας αποδέσμευσης» έχασε τη σημασία της. Υποτίθεται ότι τα 222 εκατομμύρια ευρώ θα αποθάρρυναν τους επίδοξους «απαγωγείς» του, όμως οι Αραβες τα κατέθεσαν στον λογαριασμό της Μπαρτσελόνα έτσι απλά, με μία επιταγή. Ηταν το καλοκαίρι της Παρί Σεν Ζερμέν. Που, μετά τον βραζιλιάνο σούπερ-σταρ, απέκτησε και το παιδί – «θαύμα», Κιλιάν Εμπαπέ. Γι’ αυτούς τους δύο παίκτες ο παριζιάνικος σύλλογος δαπάνησε, στο σύνολο, 402 εκατ. ευρώ.

Ηταν το καλοκαίρι που το περιβόητο «Financial Fair Play» της UEFA έχασε την αξιοπιστία του. Τα χρήματα για τον Νεϊμάρ τα έδωσε -λέει- το Κατάρ, ως (προκαταβολική) αμοιβή των υπηρεσιών του για το Μουντιάλ του 2022. Και τα χρήματα για τον Εμπαπέ θα καταβληθούν -λέει- στη Μονακό… του χρόνου. Μόνον οι αφελείς πιστεύουν πως η έρευνα που διέταξε η UEFA στα οικονομικά της Παρί θα καταφέρει να αποκαλύψει τις περίτεχνες «ντρίμπλες» του ιδιοκτήτη της, αλ-Κελαΐφι.

Ηταν το καλοκαίρι της «χυλόπιτας» για την Μπαρτσελόνα. Με τα 222 «ζεστά» εκατομμύρια του Νεϊμάρ στο ταμείο της κατάφερε να αγοράσει μόνον τον Ουσμάν Ντεμπελέ, ο οποίος κόστισε 105 εκατ. ευρώ – και έγινε το ακριβότερο απόκτημα στην ιστορία των Καταλανών. Προσπάθησε, ματαίως, να φέρει στο «Καμπ Νου» τον Φιλίπε Κουτίνιο και τον Ανχελ ντι Μαρία, και, τελικώς, ξόδεψε άλλα 87,5 εκατομμύρια σε μάλλον υπερτιμημένους παίκτες όπως ο Παουλίνιο (40 εκατ.) και ο Σεμέδο (30 εκατ.).

Ηταν το καλοκαίρι της Μίλαν. Στο πρώτο παζάρι της νέας της -κινεζικής- εποχής, ένδεκα ποδοσφαιριστές διάβηκαν τις πύλες του «Μιλανέλο», με συνολικό κόστος 228 εκατ. ευρώ. Οπως έγραψε η Gazzetta dello Sport, πρόκειται για ένα τρομερό ρεκόρ, αν αναλογιστεί κανείς πως το ποσό αυτό είναι μεγαλύτερο από τα 208.000.000 ευρώ που είχε δαπανήσει, στο σύνολο, τα επτά προηγούμενα καλοκαίρια (2010-2016).

Ηταν το καλοκαίρι της Premier League. Ενδεκα από τους 20 συλλόγους της κατέρριψαν τα μετεγγραφικά τους ρεκόρ, και όλοι μαζί εκταμίευσαν για νέους παίκτες σχεδόν 1,6 δισεκατομμύριο ευρώ (έναντι 1,360 πέρυσι). Ας είν’ καλά το νέο τηλεοπτικό συμβόλαιο των επτά δισεκατομμυρίων ευρώ… Πραγματοποίησαν οκτώ από τις 11 ακριβότερες μετεγγραφές. Εάν δεχθούμε τον ισχυρισμό της Παρί ότι η αγορά του Εμπαπέ χρεώνεται λογιστικά στο 2018, τότε η Μάντσεστερ Σίτι είναι -για μία ακόμη χρονιά- η πρωταθλήτρια των εξόδων στην Ευρώπη. Ο Πεπ Γκουαρντιόλα δαπάνησε, στο σύνολο, 244 εκατομμύρια ευρώ, κυρίως για να ενισχύσει την άμυνα της ομάδας του.

Η Τσέλσι ξόδεψε 168 εκατομμύρια ευρώ (τα 80 για τον Μοράτα), περίπου όσα και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (164), η οποία, όμως, απέκτησε ως ελεύθερο και τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς. Ο Μουρίνιο έκανε την ακριβότερη μετεγγραφή στο Νησί αυτό το καλοκαίρι, αγοράζοντας από την Εβερτον τον Ρομέλου Λουκάκου με 85 εκατ. ευρώ. Η Εβερτον, με νέα ιδιοκτησία, δαπάνησε 158 εκατομμύρια (ο Ρούνεϊ επέστρεψε στο «Γκούντισον Παρκ», έπειτα από 13 χρόνια, εντελώς δωρεάν). Η Λίβερπουλ έδωσε 40 εκατομμύρια για τον Αιγύπτιο Μοχάμεντ Σάλαχ -όποιος δει το γκολ που πέτυχε στο πρόσφατο ντέρμπι με την Αρσεναλ, θα αντιληφθεί το γιατί- έκλεισε για του χρόνου τον Ναμπί Κεϊτά (με 50 εκατ. ευρώ) και άρπαξε μέσα από τα χέρια της Τσέλσι τον Αλεξ Οξλεϊντ Τσάμπερλεϊν, ο οποίος προτίμησε τον Κλοπ από ένα καλύτερο συμβόλαιο. Επίσης, αντιστάθηκε στα 160 εκατ. ευρώ της Μπαρτσελόνα κρατώντας τον Κουτίνιο στο «Ανφιλντ».

Οι γαλλικοί σύλλογοι σχεδόν διπλασίασαν τις δαπάνες τους για μετεγγραφές (657 εκατ. ευρώ, από 356 εκατ. πέρυσι). Μία από τις ακριβότερες αγορές τους ήταν ο «δικός μας», Κώστας Μήτρογλου, που μετακινήθηκε από την Μπενφίκα στη Μαρσέιγ έναντι 15 εκατ. ευρώ για το 50% των δικαιωμάτων του. Στον σύλλογο της Μασσαλίας, όπως και στη Λιλ, μπήκαν νέοι ιδιοκτήτες. Η Παρί εντυπωσίασε με τις αγορές της, και η Μονακό με τις πωλήσεις της. Η ομάδα του Λεονάρντο Ζαρντίμ παραχώρησε 14 παίκτες της -τον Εμπαπέ, τον Μεντί, τον Μπερνάρντο Σίλβα, τον Μπακαγιόκοκο κ.ά.- κι έβαλε στα ταμεία της 177 εκατ. ευρώ. Εάν προσθέσουμε και τα 180 του Εμπαπέ, 357 εκατ. ευρώ. Απ’ αυτά δαπάνησε για «ψώνια» μόλις τα 100.

Στην Ιταλία, σχεδόν το 1/4 του τζίρου των μετεγγραφών (820 εκατ. ευρώ) πραγματοποιήθηκε από τη Μίλαν. Ο Μπονούτσι (42 εκατ. ευρώ) και ο Αντρέ Σίλβα (38 εκατ. ευρώ) ήταν τα ακριβότερα αποκτήματα των διαδόχων του Μπερλουσκόνι. Αλλά και η Γιουβέντους ενισχύθηκε εντυπωσιακά (Μπερναρντέσκι, Ματουϊντί, Κουαδράδο, Μπενάτια, Σέζνι, ντε Σίλβιο, Ντόουγκλας Κόστα Χέβεντες) με προσθήκες που της κόστισαν στο σύνολο 150 εκατομμύρια ευρώ.

Μόνο στην Ισπανία, το ισοζύγιο αγορές – πωλήσεις ήταν θετικό. Η Ρεάλ Μαδρίτης έκανε δύο μετεγγραφές όλες κι όλες -του Ερνάντεθ από την Ατλέτικο με 26 εκατ. ευρώ και του Σεμπαγιός από την Μπέτις με 17 εκατ. ευρώ-, δαπανώντας πολύ λιγότερα απ’ όσα εισέπραξε από τις παραχωρήσεις του Μοράτα και του Χάμες Ροντρίγκες. Η Ατλέτικο Μαδρίτης ήταν σχεδόν απούσα από το παζάρι, και η Μπαρτσελόνα ξόδεψε τα 192 από τα 222 εκατομμύρια του Νεϊμάρ.

Παράξενο για τη Ρεάλ, που το καλοκαίρι του 2009 δημιούργησε ένα ακατάρριπτο ρεκόρ, εκταμιεύοντας 257 εκατομμύρια ευρώ για να παρουσιάσει στο «Μπερναμπέου» τον Κριστιάνο Ρονάλντο, τον Κακά, τον Τσάμπι Αλόνσο και τον Μπενζεμά. Αυτό το ποσό δεν ξεπεράστηκε ούτε εφέτος. Η Σίτι σταμάτησε στα 244 εκατομμύρια, η Μίλαν στα 228, η Μπαρτσελόνα στα 192. Στα λογιστικά βιβλία. Γιατί, στην πραγματικότητα, τα δυο «χτυπήματα» της Παρί κόστισαν πάνω από 400 εκατομμύρια. Ο,τι κι αν λέει ο αλ-Κελαΐφι (για να ξεφορτωθεί την UEFA), η ομάδα του συμπλήρωσε, ήδη, την πιο ακριβή τριάδα επιθετικών που γνώρισαν τα γήπεδα. Η συνολική αξία των Νεϊμάρ, Εμπαπέ και Καβάνι (465 εκατ. ευρώ) είναι μεγαλύτερη, και από των MSN της Μπαρτσελόνα, και από των BBC της Ρεάλ.

Μιά ματιά στην κορυφή της λίστας με τους συλλόγους που έχουν δαπανήσει τα περισσότερα για μετεγγραφές από την αρχή της δεκαετίας, εξηγεί το γιατί οι τιμές των ποδοσφαιριστών έχουν ανέβει στην εξώσφαιρα. Η Μάντσεστερ Σίτι, των Εμιράτων, βρίσκεται στην πρώτη θέση με 1,024 δισεκατομμύρια ευρώ. Μόνον τα τελευταία δύο χρόνια ξόδεψε 450 εκατ. ευρώ. Η Παρί Σεν Ζερμέν, του Κατάρ, είναι δεύτερη με 941 εκατομμύρια ευρώ. Η Τσέλσι, του Αμπράμοβιτς, είναι τέταρτη (μεσολαβεί η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) με 834,6 εκατομμύρια ευρώ. Τώρα προστέθηκαν οι Κινέζοι της Μίλαν. Ο «σπάταλος» Φλορεντίνο Πέρεθ και η Ρεάλ του ίσα που χώρεσαν στο top-10.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News