Η είδηση έπεσε σαν βόμβα: ο Αντι Μάρεϊ αποσύρεται από το επαγγελματικό τένις. Το ανακοίνωσε ο ίδιος, τα ξημερώματα της Παρασκευής, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε εν όψει του Αυστραλιανού Οπεν στη Μελβούρνη. Το τουρνουά αυτό ενδέχεται να είναι το τελευταίο του, λίγους μήνες προτού κλείσει τα 32 (15 Μαΐου).

«Οι πόνοι στο ισχίο δεν με αφήνουν να απολαύσω την προπόνηση, να απολαύσω τον αγώνα. Σκοπεύω να βάλω τέλος στην καριέρα μου στο εφετινό Ουΐμπλεντον, όμως πραγματικά δεν γνωρίζω εάν θα μπορώ να παίζω μέχρι τότε. Δεν νιώθω καλά. Παλεύω με τους δαίμονές μου, με τον πόνο, δεν ξέρω εάν θα είμαι σε θέση να αγωνιστώ τους επόμενους τέσσερις πέντε μήνες», είπε με δάκρυα στα μάτια ο σκωτσέζος πρωταθλητής, πρώην Νο 1 της παγκόσμιας κατάταξης.

Πάνε δυο χρόνια τώρα, που ταλαιπωρείται αφάνταστα. Εχει υποβληθεί σε αρκετές χειρουργικές επεμβάσεις, έχει ακολουθήσει μακροχρόνιες και επίπονες θεραπείες, όμως βελτίωση δεν είδε. Η τελευταία του ελπίδα διαψεύστηκε κι αυτή. Απουσίασε από τα courts επί έναν ολόκληρο χρόνο και επέστρεψε την περασμένη Ανοιξη (2018) έπειτα από ένα, ακόμη, χειρουργείο. Στις αναρτήσεις του στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης ήταν πολύ αισιόδοξος και δήλωνε έτοιμος να βρεθεί, πάλι, σε υψηλό ανταγωνιστικό επίπεδο. Αλλά, πολύ σύντομα, οι πόνοι επανήλθαν.

Ολη του η καριέρα ήταν γεμάτη από μικρές ή μεγάλες ατυχίες. Πολλές φορές έπεσε θύμα εκπλήξεων που έκαναν κρότο. Εχασε ματς, στα οποία ήταν το ακλόνητο φαβορί. Αγγιξε θριάμβους, που την τελευταία στιγμή ξεγλύστρησαν μέσα από τα χέρια. Οι φοβερές διακυμάνσεις στην απόδοσή του και η εύθραυστη ψυχολογία του έδωσαν το δικαίωμα, σε όσους δεν τον συμπαθούσαν, να του κολλήσουν τη ρετσινιά του «loser». Αλλά, στην πραγματικότητα, ο Μάρεϊ είναι ένας από τους μεγαλύτερους μαχητές που πέρασαν από τα courts. Κανένας άλλος τενίστας με ανθρώπινη διάσταση δεν έχει να επιδείξει τόσα κατορθώματα, όσα εκείνος, στην εποχή του Φέντερερ, του Τζόκοβιτς και του Ναδάλ. Αυτή ήταν και η πιο μεγάλη του ατυχία: το ότι συνυπήρξε με τρεις από τις κορυφαίες ρακέτες όλων των εποχών.

Κατέκτησε, μεταξύ άλλων, δυο χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες (2012 στο Λονδίνο και 2016 στο Ρίο ντε Τζανέιρο), τρία Grand Slams (Αμερινανικό Οπεν το 2012 και Γουΐμπλεντον το 2013 και το 2016) και 14 ΑΤP Masters. Αν και δεν διαθέτει το ταλέντο των «ιερών τεράτων», που μοιράζονται τον θρόνο του αθλήματος εδώ και πολλά χρόνια, έφτασε κι εκείνος στο Νο 1 της παγκόσμιας κατάταξης (2016). Αλλά, παρά τις επιτυχίες του, την εργατικότητα και τη σεμνότητα, ή τη φιλανθρωπική του δράση, παρέμεινε ελάχιστα δημοφιλής στον κόσμο του τένις. Είναι και η παρουσία του, το προφίλ του, που δεν συγκινεί το ευρύ κοινό…

Μόνο στη Βρετανία αναγνωρίστηκε η τεράστια προσπάθεια που κατέβαλε, για να γίνει αυτό που είναι σήμερα: μέλος των λεγόμενων «Big-4» του σύγχρονου τένις. Τον Σεπτέμβριο του 2012 το Νησί ξενύχτησε για χάρη του, για να τον καμαρώσει στον τελικό του US Open. Ο Μάρεϊ νίκησε τον Νόβακ Τζόκοβιτς, στον πιο συγκλονιστικό τελικό που έγινε ποτέ στο «Αρθουρ Ας» (διήρκεσε σχεδόν πέντε ώρες!). Στο γήπεδο βρίσκονταν, για να του συμπαρασταθούν, ο… Τζέιμς Μποντ (Σον Κόνερι) και ο Ζαν-Λικ Πικάρντ του Star Trek (Πάτρικ Στιούαρτ). Ηταν το παρθενικό του Grand Slam.

Το 2016 έγινε ο πρώτος Βρετανός μετά τον Φρεντ Πέρι, που κατέκτησε το τρόπαιο του Ουΐμπλεντον για δεύτερη φορά. Ηταν η χρονιά του – ενώ το πρόβλημα με το ισχίο του είχε, ήδη, κάνει την εμφάνισή του. Εκτός από το αγγλικό τουρνουά κέρδισε το δεύτερο Ολυμπιακό του μετάλλιο, τον τίτλο της αθλητικής προσωπικότητας της χρονιάς (από το BBC) και τιμήθηκε από τη Βασίλισσα Ελισάβετ με τον τίτλο του Ιππότη.

Το όνομά του πρωτοκυκλοφόρησε ευρέως στον κόσμο του τένις το 2011, αλλά για… λάθος λόγο. Στο Ουΐμπλεντον είχε γίνει μεγάλο «σούσουρο» γύρω από τον… γεροντοέρωτα της μητέρας του, Τζουντ Μάρεϊ, για τον ισπανό τενίστα, Φελισιάνο Λόπεζ. Ο Αντι ντράπηκε τόσο πολύ, που σκέφτηκε να παρατήσει το τένις. Ευτυχώς, τον συγκράτησε ο προπονητής του. Για να ακολουθήσουν όσα ακολούθησαν: 45 τίτλοι στο μονό, 41 εβδομάδες στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης, 29 νίκες (στο σύνολο) απέναντι στον Φέντερερ, τον Ναδάλ και τον Τζόκοβιτς, και 61 εκατομμύρια δολάρια από έπαθλα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News