Τα βήματα της επιστροφής της ΑΕΚ στο ιστορικό της μέγεθος είναι, ίσως, πιο αργά απ’ όσο θα ήθελαν οι οπαδοί της, αλλά και πολύ πιο σταθερά απ’ ό,τι περίμεναν οι αντίπαλοί της. Το χθεσινό (Πέμπτη), στο «Ερνστ Χάπελ» της Βιέννης, δεν ήταν ένα απλό βήμα – ήταν πραγματικό άλμα. Γιατί η τελευταία έκδοση της ΑΕΚ που είχε κατορθώσει κάτι αντίστοιχο -να προκριθεί από όμιλο και να συνεχίσει στην Ευρώπη τον Φεβρουάριο-, υπήρξε η πιο πρόσφατη σπουδαία ΑΕΚ που θυμόμαστε: εκείνη της σεζόν 2007-2008, με προπονητή τον Λορέντσο Σέρα Φερέρ και «αστέρι» τον Ριβάλντο, η οποία είχε τερματίσει πρώτη στο Πρωτάθλημα αλλά το έχασε στα χαρτιά (λόγω Βάλνερ).

Η ΑΕΚ προκρίθηκε στους «32» του Europa League αήττητη. Καθόλου ασήμαντο. Είναι μόλις η δεύτερη φορά στην ευρωπαϊκή της ιστορία που δεν χάνει ούτε ένα ματς σε όμιλο. Διόλου εύκολο. Από όλες τις ομάδες της εφετινής διοργάνωσης, το κατάφεραν άλλες τρεις: η Αταλάντα, η Ζάλτσμπουργκ και η Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης. Τον Φεβρουάριο του 2018 θα είναι ο μοναδικός σύλλογος που θα εκπροσωπεί την Ελλάδα στα Κύπελλα Ευρώπης. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη -από τις πολλές- υπέρβαση της σημερινής ΑΕΚ. Το περασμένο καλοκαίρι, ελάχιστοι πίστευαν ότι θα επιβίωνε απέναντι στην Μπριζ με το (σχεδόν) πενταπλάσιο μπάτζετ.

Απέκλεισε τους Βέλγους με τρόπο εμφατικό, μπήκε στον όμιλο του Europa, νίκησε στη Ριέκα, δεν έχασε τα ματς που «στράβωσαν» και αντιστάθηκε -δύο φορές- στη Μίλαν, αν και στο «Σαν Σίρο» αναγκάστηκε να παίξει με πειραματική άμυνα. Στην Ελλάδα, με δύο θεωρητικά εύκολες νίκες (με Κέρκυρα και Απόλλωνα Σμύρνης στο ΟΑΚΑ), το πρώτο μισό του Πρωταθλήματος θα τη βρει στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα. Εάν συνυπολογίσουμε πως έχει χάσει από καιρό δύο από τους καλύτερους παίκτες της (Μάνταλο, Γιόχανσον), όλα αυτά συνθέτουν έναν «άθλο» που ξεπερνά, κατά πολύ, τις προσδοκίες με τις οποίες μπήκε στη σεζόν.

Η μεγάλη εικόνα είναι ακόμη πιο εντυπωσιακή. Πριν από τέσσερα χρόνια ακριβώς, τον Δεκέμβριο του 2013, η ΑΕΚ βίωνε έναν εξευτελιστικό αποκλεισμό: από τον Αγροτικό Αστέρα στο Κύπελλο της Γ’ Εθνικής. Το καλοκαίρι του 2015 άφησε πίσω της τον εφιάλτη των χαμηλών κατηγοριών. Την πρώτη σεζόν μετά την επιστροφή της στη Σούπερ Λίγκ, «άρπαξε» το Κύπελλο Ελλάδας από τον Ολυμπιακό. Τη δεύτερη, βγήκε πρώτη στα play-offs και πήρε το εισιτήριο για τους προκριματικούς του Champions League. Και τώρα, είναι πρώτη στο Πρωτάθλημα, έχει περάσει στους «32» του Europa League και διεκδικεί το Κύπελλο. Ταυτοχρόνως, κατασκευάζεται το νέο της γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Ο Δημήτρης Μελισσανίδης έχει κάθε λόγο να υπερηφανεύεται ότι πίσω από την «εκτόξευση» του συλλόγου -σε όλα τα επίπεδα- δεν κρύβεται το παχύ πορτοφόλι του, αλλά ένα αταλάντευτο πρότζεκτ που τηρείται με θρησκευτική ευλάβεια. Είναι πολύ πλούσιος -και πολύ ΑΕΚτσής-, όμως επέλεξε να «χτίσει» μία ομάδα με γερά θεμέλια, κι όχι να την αγοράσει. Προτίμησε να επενδύσει στον χρόνο, στην υπομονή, παρά στο χρήμα που ο ίδιος θα μπορούσε να δανείσει στον σύλλογο. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης τον περιέγραψε, κάποτε, ως τσιγκούνη. Σίγουρα, πολλοί οπαδοί της ΑΕΚ πιστεύουν το ίδιο – και είναι λογικό να βιάζονται. Σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα χωρίς Πρωτάθλημα είναι μεγάλη στέρηση για έναν σύλλογο τέτοιου μεγέθους. Αλλά, μέχρι στιγμής, το μοντέλο Μελισσανίδη δικαιώνεται 100%.

Πιστεύει ότι οι ακριβότεροι παίκτες που μπορεί να αποκτήσει μία ομάδα δεν είναι, απαραιτήτως, και οι καλύτεροι. Επιπλέον, θεωρεί πως μία ΠΑΕ που έχει καταλήξει στη Γ’ Εθνική για χρέη, οφείλει να είναι δέκα φορές πιο προσεκτική με τους ισολογισμούς της. Γι’ αυτό δεν πρόκειται να παρεκλίνει από το πλάνο, ούτε τώρα που τα έσοδα θα ξεπεράσουν τα προβλεπόμενα, χάρη στην πορεία της ΑΕΚ στο Europa League. Οι μετεγγραφικές κινήσεις του Ιανουαρίου θα είναι μετρημένες, με στόχο να καλύψουν κάποια κενά: αυτά που προέκυψαν από τραυματισμούς ή από την αδυναμία κάποιων ποδοσφαιριστών να βοηθήσουν ουσιαστικά την ομάδα.

Το μπάτζετ του ΠΑΟΚ είναι διπλάσιο από εκείνο της ΑΕΚ, ενώ του Ολυμπιακού δύο φορές μεγαλύτερο. Εάν οι ανταγωνιστές της ενισχυθούν κι άλλο τον Γενάρη -ο Ολυμπιακός θα το κάνει σίγουρα-, αυτή η επιλογή μπορεί να της κοστίσει τον τίτλο. Οι οπαδοί της ΑΕΚ έχουν δίκιο να ανησυχούν, όμως και ο αντίλογος ακούγεται πειστικός: τα δεινά της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού άρχισαν τότε που ο Ντέμης Νικολαΐδης και ο Γιάννης Αλαφούζος μπήκαν στον πειρασμό να σκίσουν τα μνημόνιά τους.

Αλλά, μπορεί μία «μνημονιακή» ομάδα να πάρει Πρωτάθλημα; Η απάντηση, προσεχώς. Επί του γκαζόν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News