«Το ‘κλειδί’ της εξουσίας του Τραμπ δεν είναι όσα αναληθή λέει – είναι τα εξωφρενικά πράγματα που κάνει ανοιχτά αλλά καταφέρνει να ξεγλιστράει, να αποφεύγει την τιμωρία. Προς το παρόν». Το απερίφραστο σχόλιο, χωρίς λούστρο πολιτικής ορθότητας, σχεδόν ωμό, ανήκει στον Νάιαλ Φέργκιουσον και γράφτηκε στους λονδρέζικους Sunday Times.

Ο συντηρητικός βρετανός ιστορικός φρονεί ότι οι καταιγιστικές αποκαλύψεις στην υπόθεση των συνδιαλέξεων του αμερικανού προέδρου με τον ουκρανό ομόλογό του θα τον οδηγήσουν σε νομοτελειακή ήττα: το «ουκρανικό σκάνδαλο» θα γίνει η ταφόπλακα του «τραμπισμού», το προσωπικό Τσερνόμπιλ του Τραμπ.

Το Τσερνόμπιλ υπεισήλθε στη σκέψη του Φέργκιουσον ως σεσημασμένη τραγωδία, απότοκος χρονίων παθήσεων του σοβιετικού κράτους, όπως «η αναποτελεσματικότητα, η διαφθορά και η ψευδαίσθηση ότι τίποτα καταστροφικό δεν θα συμβεί». Η πινελιά των «κομμουνιστών ηγετών» που ως «πρώτη παρόρμηση» μετά την έκρηξη στον αντιδραστήρα και το πυρηνικό δυστύχημα είχαν την επιθυμία «να κρύψουν την καταστροφή κάτω από το χαλί» συμπληρώνει έναν σύγχρονο πίνακα, της τωρινής εποχής, ο οποίος θέλει να σκιαγραφήσει τη διακυβέρνηση Τραμπ – με τα μελανότερα χρώματα, που λένε.

Ο Φέργκιουσον μνημονεύει και τον «ηρωισμό» των σοβιετικών πολιτών στην περίπτωση του Τσερνόμπιλ, αντιστικτικά προς το παρόν των ΗΠΑ μάλλον, αλλά και για να μπορέσει να πει ότι τότε συνέβαινε το εξής «παράδοξο», ένα «σύστημα σπάταλο να μπορεί να καλεί σε αυτοθυσία».

Επίσης θεωρεί την πρώην σοβιετική δημοκρατία χώρα που υπέφερε πολλά «από την εποχή του Στάλιν» κιόλας, που «αγωνίστηκε να καθαρίσει τον εαυτό της από τα πολλά δεινά της ιστορίας», μάλιστα «σε διαδοχικές επαναστάσεις, το 2004 και το 2014, εναντίον της ρωσικής απειλής και της διαφθοράς» αλλά ακόμη υπομένει ορισμένα βάσανα: «Οι ολιγάρχες εξακολουθούν να κυριαρχούν τόσο στην οικονομία όσο και στην πολιτική» της Ουκρανίας.

Περνώντας στο επίδικο, ο Φέργκιουσον δηλώνει ότι δεν εξεπλάγη με «το ενδιαφέρον του Τραμπ για την ουκρανική πολιτική». Και αναφέρει ότι τον περασμένο Μάιο ο δικηγόρος του αμερικανού προέδρου Ρούντι Τζουλιάνι είχε επιδιώξει να συναντηθεί με ουκρανούς αξιωματούχους με σκοπό να επιτύχει έναν συγκεκριμένο στόχο, «η νέα κυβέρνηση της Ουκρανίας να διερευνήσει τους ισχυρισμούς που αφορούσαν τον Τζο Μπάιντεν, τον πρώην αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, και την καλοπληρωμένη δουλειά του γιου του, Χάντερ, σε μια ουκρανική επιχείρηση ενέργειας».

Η συνδιάλεξη του Ιουλίου, ο πληροφοριοδότης της CIA και όλα αυτά τα στοιχεία που έχουν δει μέχρι στιγμής το φως της δημοσιότητας έρχονται στο κείμενο του Φέργκιουσον αναλυτικά για να θεμελιώσουν την πίστη του στην επερχόμενη ταφόπλακα που θα σκεπάσει τον «τραμπισμό», παρά την αντίδραση των ρεπουμπλιακανών ψηφοφόρων στην παραπομπή του Τραμπ – ανθρώπων που ακόμη πιστεύουν στις «κραυγές» του για «fake news» και «κυνήγι μαγισσών».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News