Αυτοί που έχουν σκύλο, ζουν περισσότερο και το καρδιαγγειακό τους σύστημα λειτουργεί καλύτερα. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για επιζώντες από καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό επεισόδιο που ζουν μόνοι τους, ένας σκύλος ως κατοικίδιο μπορεί να έχει ευεργετικά αποτελέσματα για την υγεία τους, όπως αποκαλύπτει νέα έρευνα.

Η συγκεκριμένη μετά-ανάλυση, που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Circulation: Cardiovascular Quality and Outcomes», βασίστηκε σε δύο προηγούμενες, ήδη δημοσιευμένες, μελέτες.

Ο Γκλεν Λεβίν, επικεφαλής της συγγραφικής ομάδας επιστημονικών δηλώσεων για τα κατοικίδια ζώα στην Αμερικανική Ενωση Καρδιολογίας, εξηγεί ότι αυτές οι έρευνες υποστηρίζουν πως όσοι έχουν σκύλο διατρέχουν μειωμένο κίνδυνο καρδιαγγειακών επεισοδίων.

Στο πλαίσιο της πρώτης έρευνας, που εξέτασε τη σχέση της απόκτησης σκύλου με την επιβίωση έπειτα από ένα καρδιαγγειακό επεισόδιο, έγινε σύγκριση της ανάρρωσης έπειτα από καρδιακή προσβολή ή ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο ανάμεσα σε εκείνους που είχαν και εκείνους που δεν είχαν σκύλο ως κατοικίδια ζώα.

Τα δεδομένα συλλέχθηκαν από το σουηδικό εθνικό μητρώο ασθενών. Το εύρος των ηλικιών του δείγματος που μελετήθηκε ήταν από 40 έως 85 ετών και επρόκειτο για ανθρώπους που είχαν υποστεί καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό επεισόδιο την περίοδο 2001-2012.

Διαπιστώθηκε λοιπόν, ότι, συγκριτικά με εκείνους που δεν είχαν σκυλιά, αυτοί που είχαν, διέτρεχαν 33% μικρότερη πιθανότητα θανάτου από καρδιακή προσβολή όταν έμεναν μόνοι τους μετά τη νοσηλεία και 15% μικρότερο κίνδυνο αν έμεναν με σύντροφο ή είχαν παιδί.

Αντίστοιχα, μειωμένος παρουσιάστηκε ο κίνδυνος θανάτου στους ασθενείς που είχαν υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο, με το ποσοστό μείωσης του κινδύνου να προσεγγίζει το 27% για εκείνους που μένουν μόνοι και το 12% για τους ασθενείς που ζουν μετά τη νοσηλεία με τον-την σύντροφο ή το παιδί τους.

Από το σύνολο των συμμετεχόντων, 182.000 άτομα είχαν υποστεί καρδιακή προσβολή και από αυτούς μόνο το 6% είχε σκύλο, ενώ 155.000 ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο, από τους οποίους μόνο το 5% είχε σκύλο ως κατοικίδιο.

Η Τόουβ Φαλ, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Ουψάλα στη Σουηδία εξηγεί ότι αυτοί που έχουν σκύλο βιώνουν λιγότερη κοινωνική απομόνωση και έχουν περισσότερες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, ενώ ασκούνται και περισσότερο. Αυτοί ενδέχεται να είναι οι λόγοι που διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο θανάτου από καρδιαγγειακά επεισόδια.

Στη δεύτερη μελέτη, συλλέχθηκαν δεδομένα από 3,8 εκατ. άτομα που προήλθαν από 10 διαφορετικές μελέτες με απώτερο στόχο τη δημιουργία μιας μετά-ανάλυσης. Από τις 10 έρευνες, οι εννέα εξέτασαν τις διαφορές στα επίπεδα θνησιμότητας από κάθε αίτιο, οι οποίες παρουσιάστηκαν ανάμεσα σε εκείνους που είχαν και εκείνους που δεν είχαν σκύλο.

Βρέθηκε λοιπόν, ότι σε σχέση με εκείνους που δεν είχαν σκύλο, αυτοί που είχαν, μείωναν τον κίνδυνο θανάτου από κάθε αίτιο κατά 24%, τον κίνδυνο θανάτου από καρδιακή προσβολή κατά 65% και τον κίνδυνο θανάτου από άλλες καρδιαγγειακές παθήσεις κατά 31%.

Η Καρολάιν Κράμερ, αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Τορόντο, εξηγεί τα ευρήματα κατά παρόμοιο τρόπο με την Φαλ, κάνοντας λόγο για αύξηση σωματικής άσκησης και μείωση της κοινωνικής απομόνωσης σε αυτούς που έχουν σκύλους.

Η ίδια φιλοδοξεί στο μέλλον τη διεξαγωγή μιας διεθνούς μελέτης η οποία θα εκτιμήσει τα ψυχολογικά οφέλη και τα οφέλη στην υγεία που απορρέουν από την υιοθέτηση ενός σκύλου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News