Το κοβάλτιο σχετίζεται με την παραγωγή μπαταριών ηλεκτρικών οχημάτων. Ως στοιχείο, και σε συνδυασμό με τις σπάνιες γαίες που χρησιμοποιούνται γενικώς στην υψηλή τεχνολογία (κινητά, φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες κ.ά.), καθίσταται βασικός παράγων εκσυγχρονισμού της βιομηχανίας σε «πράσινη» κατεύθυνση, όπως το απαιτούν οι καιροί. Η είδηση που προκαλεί εντύπωση προέκυψε από έρευνα των New York Times. Αν και Μέσο των Δημοκρατικών, η νεοϋορκέζικη εφημερίδα ασχολήθηκε με μία πτυχή της επιχειρηματικότητας του υιού του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, του Χάντερ, η οποία πλήττει τα αμερικανικά συμφέροντα.

Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα θέλουν μπαταρίες, λοιπόν, και οι μπαταρίες θέλουν κοβάλτιο. Το δε κοβάλτιο απαντάται σε λίγα μέρη του κόσμου, όπως και οι σπάνιες γαίες, και σε συσσώρευση 70% μόνο στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Ε, ο προεδρικός γιος είχε μετοχές ορυχείου κοβαλτίου στην αφρικανική χώρα και τις πούλησε σε κινεζική εταιρεία, δίνοντας έτσι στο καθεστώς του Σι Τζινπίνγκ πλεονέκτημα στην παραγωγή ηλεκτρικών οχημάτων. Σημειωτέον ότι η Κίνα έχει κάνει προόδους και στο κατεξοχήν δικό της πεδίο, των εξορύξεων σπανίων γαιών, αφού το υπέδαφός της είναι πολύ πλούσιο. Συνεπώς πήρε κεφάλι σε επίπεδο τεχνολογίας με σκοπό την «πράσινη» οικονομία. Οι ΝΥΤ ανέλυσαν το θέμα κοβάλτιο επικεντρώνοντας στην αγοραπωλησία μεταξύ Χάντερ και Κινέζων.

Hunter Biden was part owner of a venture involved in the purchase by a Chinese conglomerate of one of the world’s largest cobalt deposits. The metal is a key ingredient in batteries for electric vehicles. https://t.co/CAAhqs9mDt

— The New York Times (@nytimes) November 20, 2021

Η Κίνα και πριν από τις τελευταίες εξαγορές που έκανε ήλεγχε σχεδόν το ήμισυ της παραγωγής αυτής της αφρικανικής χώρας, αφού αρκετά νωρίς, από το 2005, έκλεισε deal με το κονγκολέζικο πολιτικό προσωπικό: αυτοί της έδωσαν το δικαίωμα να εκμεταλλεύεται τους ορυκτούς πόρους, και το κοβάλτιο φυσικά, και έλαβαν από τους Κινέζους την υπόσχεση ότι εκείνοι θα χτίσουν τις υποδομές της χώρας (από σχολεία και σπίτια για τη λαϊκή στέγαση μέχρι αυτοκινητοδρόμους και νοσοκομεία). Ηταν μία πολύ καλή συμφωνία, την οποία ενίσχυσε και το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Χάντερ Μπάιντεν. Οι ΝΥΤ απέδειξαν ότι οι ΗΠΑ όχι μόνο δεν μπόρεσαν να ανταγωνιστούν τους Κινέζους, αλλά και ότι, επιπλέον, τους διευκόλυναν με την αγοραπωλησία του 2015.

Η ιστορία αυτή, όπως και άλλες υποθέσεις του Χάντερ, είχαν συζητηθεί στις ΗΠΑ και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, πέρυσι, ωστόσο οι δημοσιογραφικές έρευνες δεν είχαν πάει πολύ μακριά επειδή τότε οι φήμες έμοιαζαν να έχουν στόχο τον επηρεασμό του εκλογικού αποτελέσματος. Πλέον, με τον Τζο Μπάιντεν εκλεγμένο πρόεδρο, άρα με τον κίνδυνο πολιτικής εκμετάλλευσης της υπόθεσης πολύ μικρότερο, η υπόθεση επανεμφανίστηκε στο προσκήνιο. Ο θόρυβος που σηκώθηκε έφερε και τη σχετική ανακοίνωση του Λευκού Οίκου, μάλλον αμήχανη: «Ο πρόεδρος δεν γνώριζε τίποτε για τις κινεζικές υποθέσεις του γιου του».

Αυτοκριτική και… εναλλακτικές λύσεις

Πέρα από την υπόθεση του Χάντερ Μπάιντεν, η ιστορία δείχνει ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν άλλη επιλογή από το να κάνουν την αυτοκριτική τους, διότι με τους πολέμους στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν αμέλησαν την εξόρυξη των αφρικανικών κοιτασμάτων, από το ουράνιο των οποίων κάποτε είχαν κατασκευάσει τις βόμβες που εξολόθρευσαν τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Η πρόχειρη λύση που διαθέτει η Ουάσινγκτον είναι η άσκηση πίεσης, όχι στο Κονγκό βέβαια, αλλά σε δύο πιστούς συμμάχους της Αμερικής, στον Καναδά και στην Αυστραλία, χώρες που έχουν κάποια μικρά κοιτάσματα κοβαλτίου και το εξορύσσουν, σε ποσότητες όμως μη συγκρίσιμες με εκείνες του Κονγκό. Για την αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία υπάρχει και άλλη λύση, αλλά χαμηλότερης απόδοσης: να καταφύγουν στην παραγωγή μπαταριών λιθίου, σιδήρου και φωσφόρου, ώστε να αντιμετωπίσουν την έλλειψη κοβαλτίου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News