Υπάρχουν δύο ερμηνείες των γεωπολιτικών δεδομένων σήμερα και σε σχέση με τον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο: η πρώτη εξηγεί τα πράγματα με τον κανόνα ότι όλος ο κόσμος είναι κατά της Ρωσίας, ενώ η δεύτερη συρρικνώνει τον κόσμο σε επίπεδο Δύσης. Η πραγματικότητα λέει ότι κατά της Ρωσίας είναι οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ενωση. Την Ευρωπαϊκή Ενωση, βέβαια, απαρτίζουν και χώρες που δεν έχουν τον ίδιο ζήλο με την Κομισιόν όσον αφορά τα αντιρωσικά μέτρα, τις κυρώσεις κ.λπ. Υπάρχει και η Κίνα, η οποία δεν εγκρίνει το ατυχές εγχείρημα του Κρεμλίνου μεν, ωστόσο αποπειράται να αποσπάσει από τον πόλεμο όσο το δυνατόν μεγαλύτερα οφέλη στην οικονομία και στη γεωπολιτική.

Η παραπάνω ανάλυση πεδίου που έκανε ο Μάσιμο Νάβα στην Corriere della Sera ήταν η καλύτερη εισαγωγή ώστε να αντιληφθούμε το νόημα των σαουδαραβικών επαφών του κινέζου προέδρου Σι Τζινπίνγκ. Καθώς η συμφωνία που υπέγραψαν την περασμένη Παρασκευή η Κίνα και η Σαουδική Αραβία προσδιορίστηκε από τα μέρη της ως στρατηγική, η Corriere επισήμανε ότι το σαουδαραβικό καθεστώς επιτάχυνε την προσπάθειά του να απεξαρτηθεί από τις ΗΠΑ σε επίπεδο εξοπλισμών. Ετσι, οι συμμαχίες στον Κόλπο και ευρύτερα στη Μέση Ανατολή διαφοροποιούνται.

Η αποδελτίωση άρθρων των αμερικανικών media δείχνει ότι και στις ΗΠΑ έτσι εξέλαβαν τις εξελίξεις οι αναλυτές. «Υπάρχει μια αυξανόμενη αντίληψη στη Σαουδική Αραβία, αλλά και σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, ότι οι ΗΠΑ, οι οποίες θεωρούνται παρακμάζουσα υπερδύναμη, έχουν χάσει το ενδιαφέρον τους για την περιοχή», σχολίασαν οι New York Times. Οι δεσμοί της Σαουδικής Αραβίας με την Κίνα έχουν ενισχυθεί πάρα πολύ, μετατρέποντας τη σχέση που κάποτε εδραιωνόταν μόνο στο πετρέλαιο, σε μια νέου τύπου, πιο περίπλοκη, η οποία περιλαμβάνει αγοραπωλησίες όπλων, μεταφορές τεχνολογίας και κατασκευή έργων υποδομής.

Σε συνέντευξή του το 2004, ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας Σαούντ αλ Φαϊζάλ είχε δηλώσει στη Washington Post ότι η σχέση μεταξύ των ΗΠΑ και της πατρίδας του δεν ήταν «ρωμαιοκαθολικός γάμος», όπου υπάρχει μόνο μία σύζυγος, αλλά «μουσουλμανικός», όπου επιτρέπεται το γυναικείο καρέ. Μεταφρασμένος στην πολιτική, ο μεσανατολίτικος γρίφος σημαίνει ότι πρέπει να έχεις περισσότερους φίλους ή περισσότερους συμμάχους και να μην εξαρτάσαι από κανέναν, παρατήρησε η Corriere. Τώρα, στον Ψυχρό Πόλεμο Νο 2, η Σαουδική Αραβία αρνείται να επιλέξει πλευρά, μάλιστα είναι πιθανότερο να προσεγγίσει την Κίνα και τη Ρωσία βάσει των δικών της συμφερόντων.

Από πλευράς του, ο ιστότοπος Foreign Policy συνόψισε τα στάδια μιας σχέσης που έχει επιδεινωθεί εδώ και αρκετό καιρό. Το αμερικανικό Μέσο περιέλαβε στην ανάλυσή του τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου και το γεγονός ότι οι 15 από τους 19 αεροπειρατές ήταν υπήκοοι Σαουδικής Αραβίας. Μάλιστα, αναρωτήθηκε αν η σαουδαραβική κυβέρνηση γνώριζε για το σχέδιό τους.

Η Σαουδική Αραβία δεν είδε με καλό μάτι ούτε την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ το 2003, διότι αποσταθεροποιούσε ένα σουνιτικό καθεστώς και έστελνε το Ιράκ στην αγκαλιά των σιιτών του Ιράν. Με τον ίδιο τρόπο αντιμετώπισε και την αμερικανική επιχείρηση «Αραβική Ανοιξη», που ανέτρεψε τον αιγύπτιο πρόεδρο Χόσνι Μουμπάρακ και ενεθάρρυνε τις μεταρρυθμίσεις στη Βόρεια Αφρική. Οι σαουδάραβες βασιλείς εξέλαβαν όλα αυτά ως δυνητικές απειλές για την εξουσία τους.

Αλλά υπάρχουν και άλλα θέματα που ενόχλησαν ή τρόμαξαν επιπλέον το Ριάντ: η επανάσταση του fracking [σ.σ.: αναφέρεται στη διαδικασία εξαγωγής πετρελαίου ή αερίου από σχιστολιθικά πετρώματα διά της εγχύσεως υγρού υπό πίεση], η οποία κατέστησε τις ΗΠΑ πετρελαϊκό ανταγωνιστή της Σαουδικής Αραβίας, η πυρηνική συμφωνία της κυβέρνησης Ομπάμα με το Ιράν και η εξουσιαστική ανέλιξη του διαδόχου Μοχάμαντ μπιν Σαλμάν, η οποία σηματοδοτήθηκε από τη δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι, κατοίκου ΗΠΑ. Περαιτέρω πάγωμα των σχέσεων της Σαουδικής Αραβίας με τις ΗΠΑ επήλθε όταν Σαουδάραβες και Ρώσοι μείωσαν την πετρελαϊκή παραγωγή κατά 2 εκατ. βαρέλια ημερησίως, ενέργεια που ο Λευκός Οίκος θεώρησε υποστηρικτική προς τον Πούτιν.

Τι προσέφερε η Κίνα στη Σαουδική Αραβία; Για τον Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, η Κίνα δεν είναι απλώς ένας μοχλός που πρέπει να χρησιμοποιηθεί εναντίον των ΗΠΑ, αλλά έχει ουσιαστική αξία αφ’ εαυτής. Η Κίνα είναι πλέον ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Σαουδικής Αραβίας, υπερφαλαγγίζοντας τις ΗΠΑ. Οπως αναφέρουν οι New York Times, «οι κινεζικές εταιρείες είναι βαθιά ριζωμένες στη Σαουδική Αραβία, κατασκευάζουν μεγάλα έργα υποδομής, εγκαθιστούν υποδομές 5G και αναπτύσσουν στρατιωτικά drones».

Οι αναλυτές που μίλησαν στο Foreign Policy είπαν ότι, πέρα από τις κατασκευές, οι Κινέζοι επιδιώκουν την πολυδιάστατη προσέγγιση και στην τεχνολογία και στις τηλεπικοινωνίες. Τον περασμένο μήνα, η κινεζική εταιρεία τηλεπικοινωνιών China Mobile International υπέγραψε μνημόνιο με το Ριάντ για την προώθηση των ψηφιακών μέσων στη Σαουδική Αραβία. Αλλά και η διακριτικότητα της Κίνας όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις σχέσεις με τους Ταλιμπάν του Αφγανιστάν κ.ά. ανάλογα ζητήματα, όχι μόνο έχει εκτιμηθεί δεόντως από το Ριάντ, αλλά είναι και αμφίδρομη.

Πηγαίνοντας στο Ριάντ, ο Σι ήταν σίγουρος ότι δεν θα τον υποδεχόταν κανένα ντόπιο δημοσίευμα περί Ουιγούρων, Χονγκ Κονγκ και διαληλωτών κατά της αντικορονοϊκής πολιτικής του. Διότι και η Σαουδική Αραβία αυταρχικό καθεστώς είναι. Κίνα και Σαουδική Αραβία είναι μέλη του ιδίου κλαμπ αυταρχικών χωρών, τους ενώνει ο κοινός αγώνας κατά των εξωτερικών πιέσεων για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και για σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σχολίασε κλείνοντας το ρεπορτάζ της η Corriere.

«Ενώ η διεθνής προσοχή εστιάζεται στον πόλεμο του Πούτιν, το κλαμπ των αυταρχικών δυναμώνει και διευρύνεται. Η διεθνής οργή δεν συγκινεί το Ιράν. Η Κίνα κωφεύει στις διαμαρτυρίες των πολιτών της. Ο Ερντογάν έχει λυμένα τα χέρια του στο εσωτερικό της Τουρκίας επειδή αυτή η χώρα θεωρείται στρατηγικής σημασίας για το ΝΑΤΟ. Και η κομψή βιτρίνα του Κατάρ έχει φιμώσει τις φωνές που διαμαρτύρονται για τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων, για τους θανάτους ξένων εργατών και για τη διαφθορά», κατέληξε το ιταλικό Μέσο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News