Η πρώτη παράξενη εικόνα αυτού του Μουντιάλ ήταν τα άδεια καθίσματα στο «Αλ Μπαΐτ», στο εναρκτήριο ματς του τουρνουά (Κατάρ – Εκουαδόρ). Για πρώτη φορά στα χρονικά των Παγκοσμίων Κυπέλλων, εδώ και 92 χρόνια, το γήπεδο δεν γέμισε στην παρθενική εμφάνιση της οικοδέσποινας ομάδας. Στο ημίχρονο οι Καταριανοί, απογοητευμένοι από το σκορ (0-2), άρχισαν να αποχωρούν – πρωτοφανές κι αυτό. Προς το τέλος του παιχνιδιού οι οπαδοί του Εκουαδόρ είχαν απομείνει (σχεδόν) μόνοι. Μαζί με μερικές εκατοντάδες -γύρω στους 1.500- υποστηρικτές των γηπεδούχων, που κάθονταν πλάι – πλάι πίσω από το ένα τέρμα.

Φορούσαν τα ίδια, βυσσινί T-shirts που έγραφαν «Qatar», στα αγγλικά και στα αραβικά, και σε όλη τη διάρκεια του αγώνα προσπαθούσαν να… ανεβάσουν τα ντεσιμπέλ. Οχι με ιδιαίτερη επιτυχία, όσο κι αν φώναζαν (ακαταλαβίστικα) συνθήματα, τραγουδούσαν, χοροπηδούσαν και βάραγαν κάτι τύμπανα που είχαν κοντά τους. Ξεχώριζαν, όμως, σαν τη μύγα μεσ’ στο γάλα από όλους τους υπόλοιπους οπαδούς του Κατάρ, που παρακολουθούσαν το ματς λες και έβλεπαν κάποια θεατρική παράσταση. Το ίδιο συνέβη και στα δυο επόμενα παιχνίδια της εθνικής ομάδας του Εμιράτου, εναντίον της Σενεγάλης και της Ολλανδίας. Τα παιδιά με τα βυσσινί έκαναν φασαρία, ενώ οι υπόλοιποι (χιλιάδες) Καταριανοί στις εξέδρες ακούστηκαν μόνον όταν ο Μοχάμεντ Μουντάρι πέτυχε το πρώτο (και τελευταίο) γκολ της διοργανώτριας χώρας στο τουρνουά (εναντίον της Σενεγάλης).

Τα ρεπορτάζ των Νew York Times και του ESPN, τα οποία δημοσιεύθηκαν σχεδόν ταυτοχρόνως, ήρθαν να λύσουν το μυστήριο. Οι υποτιθέμενοι «ultras» (φανατικοί οπαδοί) του Κατάρ ήταν… εισαγόμενοι. Πληρωμένοι κομπάρσοι της μεγάλης ποδοσφαιρικής γιορτής, όπως εκείνοι που οι διοργανωτές στρατολόγησαν από τη γειτονιά του Κόλπου -με το αζημίωτο- για να παραστήσουν τους φιλάθλους – επισκέπτες από άλλες χώρες. Ετσι εξηγείται και το γεγονός ότι ήταν γεμάτοι τατουάζ, αν και η συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων του κρατιδίου αποδοκιμάζει τη δερματοστιξία. Απλούστατα, δεν ήταν Καταριανοί. Τι ήταν; Αιγύπτιοι, Αλγερινοί, Σύροι και (κυρίως) Λιβανέζοι. Φοιτητές, ως επί το πλείστον, που δέχτηκαν να παίξουν αυτόν τον ρόλο για να παρακολουθήσουν το Μουντιάλ από κοντά με όλα τα έξοδα πληρωμένα (διαμονή, διατροφή, μετακινήσεις, εισιτήρια των αγώνων), και να βγάλουν κι ένα χαρτζιλίκι.

Το Κατάρ δεν είχε εμφανιστεί σε Παγκόσμιο Κύπελλο, ποτέ στο παρελθόν. Στη χώρα δεν υπήρχε ποδοσφαιρική κουλτούρα. Ούτε οπαδική, κατά συνέπεια. Η ελπίδα πως η Qatar Stars League, ένα από τα πλουσιότερα πρωταθλήματα της Ασίας, θα έκανε τους ντόπιους να αγαπήσουν το σπορ, διαψεύστηκε παταγωδώς. Ακόμη και οι σπουδαιότεροι σύλλογοι που αγωνίζονται στη λίγκα, όπως η Αλ Σαντ και η Αλ Ραγιάν, δεν έχουν κοινό. Οι ξένοι επισκέπτες και η περιέργεια των Καταριανών, θα γέμιζαν τα γήπεδα. Χρειαζόταν, όμως, να δημιουργηθεί και μια «εξέδρα» για την εθνική ομάδα του Κατάρ, που θα έδινε ώθηση στους παίκτες και χρώμα στη διοργάνωση. Που θα παρακινούσε και τους υπόλοιπους φιλάθλους της χώρας να γίνουν πιο εκδηλωτικοί. Ετσι, καθώς η ημερομηνία έναρξης του τουρνουά πλησίαζε, άρχισε η αναζήτηση μερικών εκατοντάδων νεαρών με οπαδική τεχνογνωσία, που θα υποδύονταν τους «ultras».

Η… οντισιόν έλαβε χώρα τον περασμένο Απρίλιο στη Βηρυττό. Εκατοντάδες Λιβανέζοι φοιτητές – οπαδοί ενός τοπικού συλλόγου συγκεντρώθηκαν υπό την επίβλεψη ενός οργανωμένου οπαδού της Γαλατασαράι και «τα έδωσαν όλα» για να δημιουργήσουν μια εξέδρα σαν αυτές των γηπέδων της Ευρώπης και της Νοτίου Αμερικής. Το βίντεο του δοκιμαστικού στάλθηκε στην Ντόχα, οι αξιωματούχοι του Κατάρ έμειναν ικανοποιημένοι, και προχώρησαν στις… προσλήψεις. Των Λιβανέζων και μερικών, ακόμη, εκατοντάδων νεαρών από άλλες χώρες. Τον Οκτώβριο, στην πρωτεύουσα του Κατάρ πλέον, έκαναν τις πρόβες τους, και μερικά μαθήματα για να αποστηθίσουν τον εθνικό ύμνο των εργοδοτών τους.

Δεν το έκαναν μόνο για τα χρήματα, ή για να απολαύσουν το Παγκόσμιο Κύπελλο από κοντά, όπως διαβεβαίωσε τους Νew York Times ένας από τους μισθοφόρους οπαδούς:«Είναι καθήκον μας να στηρίξουμε μια αραβική χώρα. Μοιραζόμαστε την ίδια γλώσσα, τον ίδιο πολιτισμό. Είμαστε τα δάχτυλα του ίδιου χεριού…».

Μετά την ήττα του (και) από την Ολλανδία, την Τρίτη, το Κατάρ αποκλείστηκε με ένα αρνητικό ρεκόρ: έγινε η πρώτη οικοδέσποινα Παγκοσμίου Κυπέλλου που τερματίζει στον όμιλό της χωρίς να κερδίσει ούτε έναν βαθμό. Οι ψευτο-οπαδοί του θα επιστρέψουν, αμέσως, στις χώρες τους. Οσο για τους πραγματικούς φιλάθλους του, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν αγάπησαν το ποδόσφαιρο λίγο περισσότερο από ό,τι πριν αρχίσει το αραβικό Μουντιάλ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News