Σε θερινό σινεμά θα μετατραπεί για μία ημέρα το Ωδείο Ηρώδου Αττικού, το Σάββατο 14 Ιουλίου, καθώς στο πλαίσιο του  Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, η Ταινιοθήκη της Ελλάδος θα παρουσιάσει δύο βωβές ταινίες που σφράγισαν την πορεία του ελληνικού κινηματογράφου: το «Δάφνις και Χλόη» του Ορέστη Λάσκου (1931) και την «Αστέρω» του Δημήτρη Γαζιάδη (1929).

Και οι δυο ταινίες έχουν αποκατασταθεί από την Ταινιοθήκη.

«Δάφνις και Χλόη»

Η ταινία «Δάφνις και Χλόη», η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Ορέστη Λάσκου, μεταφέρει στην οθόνη το ομώνυμο ειδύλλιο του Λόγγου (2ος αιώνας μ.Χ.),  ένα από τα πρώτα μυθιστορήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας,  που επηρέασε  από τον Σαίξπηρ μέχρι τον Τουρκουάτο Τάσσο και τον Ζακ Ανρί  Μπερναρντέν. Αφηγείται την ιστορία δύο νέων παιδιών που, ζώντας στη φύση, ανακαλύπτουν σιγά σιγά τις χαρές του έρωτα.

Το φιλμ έχει περάσει στην Ιστορία ως η πρώτη ταινία με γυμνό στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Γυρίστηκε στη Μυτιλήνη και στη Λίμνη της Βουλιαγμένης  σε φυσικά ντεκόρ, με πρωταγωνιστές τη Λούση Ματλή και τον Απόλλωνα Μαρσύα. Το Τμήμα Συντήρησης και Αποκατάστασης της Ταινιοθήκης, κατόρθωσε να αποκαταστήσει το υλικό με την επίβλεψη και τη συνεργασία του ίδιου του σκηνοθέτη που προσπάθησε να «θυμηθεί» την ταινία (και τους μεσότιτλους) καρέ-καρέ.

Το έργο ήταν δύσκολο καθώς τα πρωτότυπα αρνητικά της βωβής ταινίας είχαν καεί. Από τα σκόρπια φιλμ που διασώθηκαν ο Λάσκος έφτιαξε στην περίοδο της κατοχής (1942) ένα ενδιάμεσο αρνητικό (duplicate negative) με καινούργιο μοντάζ από το οποίο τύπωνε κόπιες ομιλούσες.

Στην κατοχή της Ταινιοθήκης βρίσκονταν δύο από αυτές τις ομιλούσες κόπιες της ταινίας Δάφνις και Χλόη, η μία με αγγλικούς υπότιτλους, τις οποίες ο Λάσκος είχε παραχωρήσει στην αείμνηστη Αγλαία Μητροπούλου, ιδρύτρια της Ταινιοθήκης και μητέρα της Μαρίας Κομνηνού (σημερινής προέδρου του ιδρύματος).

Ωστόσο, η Ταινιοθήκη θεώρησε σημαντικό να διασώσει και να αποκαταστήσει την πρωτότυπη βωβή εκδοχή της ταινίας.

«Αστέρω»

Στην «Αστέρω» του  Δημήτρη Γαζιάδη, που βασίζεται σε ένα κείμενο του Παύλου Νιρβάνα, η βοσκοπούλα Αστέρω (Αλίκη Θεοδωρίδου) είναι ερωτευμένη με τον Θύμιο (Κώστας Μουσούρης) αλλά συναντά την άρνηση του πατέρα του πλούσιου βοσκού (Αιμίλιος Βεάκης). Το ζευγάρι θα ξανασμίξει μετά από μεγάλες περιπέτειες. Το στόρι είναι μεταφορά στα καθ’ ημάς της γνωστής «Ραμόνα». Το νέο αυτό είδος της «φουστανέλας» είχε τις απαρχές του στο θέατρο με τον «Αγαπητικό της βοσκοπούλας» του Δημήτρη Κορομηλά.  Η εξιδανίκευση της ελληνικής υπαίθρου, που την εποχή εκείνη μαστίζεται από τα δεινά της παγκόσμιας κρίσης, λειτουργεί ως διέξοδος απέναντι στις αντίξοες συνθήκες της καθημερινότητας. Η αποκατάσταση της ταινίας βασίστηκε στην κόπια με γαλλικούς μεσότιτλους που ανακαλύφθηκε στη Γαλλική Ταινιοθήκη το 2003.

Οι δύο ταινίες, πριν από την ψηφιακή αποκατάσταση τους, είχαν προβληθεί στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης και στο πλαίσιο του φεστιβάλ Cinema Ritrovato στην Μπολόνια.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News