Το ιστορικό εστιατόριο «Oyster Bar», που στεγάζεται στον σιδηροδρομικό σταθμό Grand Central της Νέας Υόρκης, στο Μανχάταν, ήταν κλειστό εδώ και δεκαοκτώ μήνες αφού η πανδημία του κορονοϊού ακύρωσε όχι μόνο τη δική του λειτουργία αλλά και τα δρομολόγια των τρένων. Ωστόσο η ομαλοποίηση της καθημερινότητας στο Μεγάλο Μήλο οδήγησε και στη δική του επαναλειτουργία.

Ωσπου να διευθετηθεί και το ζήτημα με τις πρώτες ύλες που μπλοκάρονται στα αμερικανικά λιμάνια λόγω της αποδιοργάνωσης της εφοδιαστικής αλυσίδας, ο δημοφιλής «αστακός ρολό» δεν θα σερβίρεται – οι πελάτες του «Oyster Bar» θα αρκεστούν σε ένα πιάτο με καβούρια, το οποίο όμως θα πληρώσουν αρκετά αλμυρά: 40 δολάρια.

Παρά τη συγκυριακή ακρίβεια στο μενού με τις θαλασσινές λιχουδιές, η χαρά των Νεοϋορκέζων είναι μεγάλη και αποτυπώθηκε και στον σχετικό διθύραμβο της Wall Street Journal. Δεν ξεχνιούνται, βέβαια, τα θύματα του κορονοϊού στην αμερικανική μεγαλούπολη, όπως δεν ξεχάστηκαν και τα θύματα της 11ης Σεπτεμβρίου, ωστόσο η ζωή συνεχίζεται και προχωράει με δυναμισμό.

Στα ασπροκόκκινα τραπεζομάντιλα που στρώνονται στους πάγκους του εστιατορίου οι μετακινούμενοι και κάθε άλλος θα γευτεί ξανά όμορφα φαγητά σε ένα προσεγμένο περιβάλλον – και αυτό δεν είναι λίγο.

Η ιστορία του καταστήματος, όπως επισημαίνουν και άλλα διεθνή Μέσα, διέτρεξε εποχές με δύσκολες καταστάσεις: το μαγαζί επέζησε από την πανδημία του κορονοϊού όπως είχε επιζήσει και στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο Κραχ και στη Μεγάλη Υφεση, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στον Ψυχρό Πόλεμο, αλλά και επί δημαρχίας Τζουλιάνι και προεδρίας Τραμπ. Ναι, είναι παλιό μαγαζί. Πρώτη φορά λειτούργησε το 1913 με σκοπό να περιποιηθεί με πολυτέλεια τους ταξιδιώτες. Είχε θόλους και περσικά χαλιά και απέπνεε μεγαλοπρέπεια και πλούτο. Εγινε το στέκι των κοσμικών και των ρεπόρτερ.

Το 1975 οι τοπικές αρχές είχαν αποφασίσει να γκρεμίσουν τον σταθμό Grand Central προκειμένου να χτίσουν σύγχρονα κτίρια. Τότε παρενέβη η Τζάκι Κένεντι και με επιχειρήματα υπέρ της αρχιτεκτονικής αξίας του οικοδομήματος κατάφερε να το σώσει.

Οταν άνοιξε πρώτη φορά τις πύλες του οι πάντες έμειναν έκθαμβοι από τον συνδυασμό των χαλιών στο δάπεδο, των μπαμπού επίπλων, των λινών τραπεζομάντιλων και των πολυελαίων – ήταν ένα θαύμα. Με το πέρασμα των δεκαετιών η αισθητική μεταβλήθηκε επί το πρακτικότερον, και τα τραπέζια αντικαταστάθηκαν από πάγκους.

Κατά τη δεκαετία του ’60 ήταν ακόμη στα επάνω του, πλήθος συνέρρεε για κοκτέιλ με μεζεδάκι στρείδια, αλλά τη δεκαετία του ‘70 όταν ο σιδηρόδρομος παρήκμασε, γνώρισε και το ρεστοράν την παρακμή. Πρώτη φορά λοιπόν το «Oyster Bar» έκλεισε την τελευταία μέρα του Ιουλίου 1974, όμως λίγο αργότερα εκείνη τη χρονιά το εστιατόριο λειτούργησε εκ νέου. Πλέον το περιμένουν καλύτερες ημέρες – τουλάχιστον, όλοι αυτό του εύχονται.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News