Μιλώντας για την ταραχώδη φάση που διέρχεται η κοινωνία των ΗΠΑ με αφορμή ή και με αιτία τον φόνο του μαύρου πολίτη από τον λευκό αστυνομικό, από τους διεθνείς αναλυτές αναζητούνται αναλογίες και γίνονται συγκρίσεις με άλλες περιόδους της αμερικανικής Ιστορίας. Τον κοινό τόπο, το σκηνικό αν θέλετε, συνιστούν δύο ογκόλιθοι, θεμελιώδους σημασίας: η προεκλογική περίοδος και οι βιαιότητες και καταστροφές που προκαλούν σε δημόσια και ιδιωτική περιουσία ορισμένοι από τους «αγανακτισμένους πολίτες».

Για τους λονδρέζικους Times, πρόσφορο παράδειγμα για τον παραπάνω τρόπο ανάλυσης είναι η προεκλογική περίοδος του 1968, η οποία έληξε τον Νοέμβριο με την εκλογή του Ρίτσαρντ Νίξον στην προεδρία των ΗΠΑ. Είχε προηγηθεί ένα κύμα αναταραχής στην Αμερική (αλλά και στη Δυτική Ευρώπη), αριστερίστικου ή και απολίτικου χαρακτήρα (νέα αριστερά, μαοϊκοί, αναρχικοί, αλλά και χίπηδες, «φρικιά», περιθωριακοί, κ.λπ.), το οποίο ο Νίξον υπέστη και ως πρόεδρος το επόμενο έτος, όταν περιόδευσε στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Οι Times θυμήθηκαν ένα σχόλιο του Νίξον για την υποτιθέμενη επαναστατικότητα εκείνων των καιρών: «Το κύμα του εγκλήματος δεν πρόκειται να είναι το κύμα του μέλλοντος για τις ΗΠΑ» είχε πει ο αμερικανός πρόεδρος, θέλοντας να υπογραμμίσει ότι η συγκεκριμένη βία, την οποία όσοι χρησιμοποιούν τη χαρακτηρίζουν πάντα πολιτική, δεν θα αντέξει στον χρόνο, κάποτε θα σταματήσει να έχει πέραση. (Ολοι μπορούμε να κοιτάξουμε γύρω μας και να δούμε αν ο Νίξον μάντεψε σωστά.)

Τότε ο Νίξον είχε στηρίξει την προεκλογική του καμπάνια στην υπόσχεση ότι, άμα εκλεγεί, θα εργαστεί με σκοπό «την αποκατάσταση της τάξης και τον σεβασμό του νόμου». Και εδώ, κατά τους Times, κολλάει ο Τραμπ. Γράφουν οι Βρετανοί: «Ο πρόεδρος Τραμπ έχει ενστερνιστεί το ίδιο μοτίβο, δηλώνοντας ότι θα παλέψει για να προστατεύσει τους Αμερικανούς. Δήλωσε και αυτός πρόεδρος του νόμου και της τάξης». Το λονδρέζικο Μέσο αποδίδει την ιδέα αυτής της προεδρικής ρήσης στους προεδρικούς συμβούλους, επειδή νομίζουν ότι έτσι θα σωθεί η εκστρατεία υπέρ της επανεκλογής του, «η οποία ήδη τινάχτηκε στον αέρα από την πανδημία και τον θυμό που γέννησε η ρατσιστική αδικία».

Από τους προσεχτικούς συντάκτες των Times δεν παραλείπεται η αναφορά στα πραγματικά ιστορικά γεγονότα, δηλαδή στην εκλογική νίκη εκείνου που το 1968 υποσχέθηκε νόμο και τάξη στον αμερικανικό λαό: «Εντάξει, τότε, για τον Νίξον δούλεψε η συνταγή», παρατηρούν οι Βρετανοί, «αλλά τώρα υπάρχει μία κρίσιμη διαφορά, αφού ο Τραμπ δεν είναι ο αμφισβητίας αλλά ο κατεστημένος». Επεται η ερμηνεία: «Εχει παίξει ήδη το χαρτί του νόμου και της τάξης στην προεκλογική εκστρατεία του 2016, δηλώνοντας ότι θεωρεί την αμερικανική κοινωνία σπασμένη και έχοντας δώσει υπόσχεση ότι θα τη διορθώσει».

Η κριτική στα πεπραγμένα του  Τραμπ ακολουθεί: «Οι ψηφοφόροι έχουν δει πώς επέβαλε τον νόμο και την τάξη κατά την πρώτη θητεία του. Χρησιμοποίησε (το δόγμα του νόμου και της τάξης) για να δικαιολογήσει την κατάσχεση δισεκατομμυρίων δολαρίων από τον στρατιωτικό προϋπολογισμό με σκοπό να χτίσει το τείχος στα σύνορα με το Μεξικό. Τώρα προτρέπει τους κυβερνήτες των Πολιτειών να χρησιμοποιήσουν τον αμερικανικό στρατό για να καταστείλουν τις ταραχές».

Οι Times θυμούνται σε αυτό το σημείο ότι «το 1968», στην τότε προεκλογική περίοδο των ΗΠΑ δηλαδή, «το θέαμα των στρατιωτών στους δρόμους συρρίκνωσε ακόμη περισσότερο τη δημοφιλία του κόσμου για τους Δημοκρατικούς», και ενδομύχως εύχονται ο Τραμπ, ως νυν πρόεδρος, να πάθει τον Νοέμβριο του 2020 τα ίδια και οι Ρεπουμπλικανοί να χάσουν την εξουσία.

Το σχόλιο των Times στην κατακλείδα του άρθρου τους έχει υπαινικτικό χαρακτήρα και για τους Ρεπουμπλικανούς (που αναφέρονται) και για τους Δημοκρατικούς (που δεν αναφέρονται): «Τόσο ο Νίξον όσο και ο Τραμπ δεν μπόρεσαν να βρουν απάντηση στο εξής ερώτημα: Ολοι οι Αμερικανοί, ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής, θα αισθανθούν κάποτε ότι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο;» Με αυτόν τον τρόπο οι Times δηλώνουν εμμέσως ότι στο παραπάνω ερώτημά τους έχουν απαντήσει οι Δημοκρατικοί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News