Η Λος Αντζελες Γκάλαξι έχει, μόλις, ηττηθεί (5-3) από τη Λος Αντζελες FC στα ημιτελικά των πλέι-οφ της Δυτικής Περιφέρειας του MLS, του αμερικανικού πρωταθλήματος soccer. Η σεζόν ολοκληρώνεται τον Δεκέμβριο, όμως για την ομάδα του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς αυτό ήταν το τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς. Ο ιδιόρρυθμος σουηδός σούπερ-σταρ, που έχει πετύχει ένα γκολ κι έχει «σερβίρει» ένα άλλο, στον Παβόν, κατευθύνεται φουριόζος προς τα αποδυτήρια. Μερικά μέτρα προτού η διάσημη φιγούρα του χαθεί στα άδυτα του γηπέδου χουφτώνει τα γεννητικά του όργανα και κάτι μουρμουρίζει μπροστά στους αντίπαλους οπαδούς, που τον «πίκαραν». Ποτέ δεν ήταν το καλύτερο παιδί. Αλλά, αυτή τη φορά ξεπέρασε τον εαυτό του.

«Καλά τους έκανα», ξέκοψε τη συζήτηση που πήγε να ανοίξει στα αποδυτήρια. «Κάτι μου είπαν», δικαιολογήθηκε αργότερα στους δημοσιογράφους, απρόθυμος να μπει σε λεπτομέρειες. Αμέσως μετά «έδειξε» τους συμπαίκτες του ως υπεύθυνους για τον αποκλεισμό: «Ολη τη χρονιά αυτό γινόταν. Εμείς (η αφεντιά του, δηλαδή) βάζαμε γκολ, όμως δεχόμασταν περισσότερα». «Κάνω τους συμπαίκτες μου σούπερ-σταρ», είχε πει κάποτε σε τηλεπαρουσιαστή του ABC που του έπαιρνε συνέντευξη. Οπως, τώρα, εσένα».

Στις 3 Οκτωβρίου γιόρτασε τα γενέθλιά του στο πιο ακριβό εστιατόριο του Λος Αντζελες, όμως ακόμη και μια τέτοια μέρα βρήκε λόγο για να τσακωθεί, με τον ιδιοκτήτη του καταστήματος: τα πυροτεχνήματα που άναψαν για πάρτη του ήταν λίγα και ο στολισμός του χώρου, φτωχός. Εκλεισε τα 38. Δεν είναι παιδί, πια. Αλλά, αντί να ωριμάζει και να «χαλαρώνει» όσο μεγαλώνει, εκείνος προκαλεί όλο και περισσότερο. Του αρέσει να προσβάλλει τους γύρω του, ίσως πιο πολύ και από το να σκοράρει. Αυτή είναι και η μεγάλη του διαφορά από την έτερη αυτάρεσκη κι εγωπαθή «ντίβα» των γηπέδων, τον Κριστιάνο Ρονάλντο: δεν του αρκεί να αυτοαποθεώνεται, θέλει και να ταπεινώνει τους άλλους. Ονομαστικά. Για τον Κάριου είχε πει, κάποτε: «Αυτά που κάνει με μια μπάλα ποδοσφαίρου, εγώ μπορώ να τα κάνω με ένα πορτοκάλι».

Οι δημοσιογράφοι που έτυχε να τον συναντήσουν, έχουν βιώσει τη χυδαιότητά του σε όλο της το μεγαλείο. Οπως εκείνος που είχε την ατυχή έμπνευση να αναφερθεί στις ουλές που χαράζουν το πρόσωπό του. «Δεν ξέρω πώς έγιναν, μάλλον θα πρέπει να ρωτήσεις τη γυναίκα σου γι’ αυτό», ήταν η απάντησή του. Μια κοπέλλα που τόλμησε να τον ρωτήσει εάν είναι γκέι, άκουσε ακόμη χειρότερα: «Ελα σπίτι μου, να το διαπιστώσεις… Φέρε και την αδελφή σου».

Το ματς που οι θεατές δεν θα ξεχάσουν ποτέ εξαιτίας της χυδαίας χειρονομίας του ήταν, πιθανότατα, το τελευταίο του στις ΗΠΑ. Στην υπερατλαντική του καριέρα, που άρχισε την Ανοιξη του 2018 (στα 36 του), μέτρησε 52 γκολ και 17 ασίστ σε 56 εμφανίσεις. Αυτή τη στιγμή είναι το κορυφαίο όνομα στη μαρκίζα του MLS, έχει πουλήσει τις περισσότερες φανέλες από κάθε άλλον ποδοσφαιριστή στις ΗΠΑ και, ασφαλώς, κανείς δεν κερδίζει περισσότερα χρήματα από εκείνον. Το συμβόλαιό του για το 2019 προβλέπει αποδοχές 7,5 εκατομμυρίων δολαρίων – είναι το υψηλότερο στο αμερικανικό πρωτάθλημα ever. Κι όμως, ο Ζλάταν επέλεξε να τον θυμούνται για την αναίδεια και την αλαζονεία του, κι όχι για τις μαγευτικές του παραστάσεις στον αγωνιστικό χώρο.

Μετά τον αγώνα τον ρώτησαν εάν θα συνεχίσει να παίζει για την Γκάλαξι, κι εκείνος, χωρίς κανένας να τον εκνευρίσει αυτή τη φορά, θεώρησε σκόπιμο να απαξιώσει το πρωτάθλημα που τον προσκύνησε ποικιλοτρόπως: «Αν παραμείνω, το MLS θα είναι καλό, γιατί θα το βλέπει όλος ο κόσμος. Αν όχι, ουδείς θα θυμάται τι είναι το MLS. Στην καριέρα μου έχω κατακτήσει 33 τίτλους, όσους δεν συγκεντρώνουν εδώ όλες οι ομάδες μαζί». Τα ίδια έλεγε, κάποτε, για τη χώρα στην οποία γεννήθηκε, από γονείς μετανάστες (πατέρα Βόσνιο και μητέρα Κροάτισα με ρίζες από τη Βόρεια Μακεδονία): «Δεν είμαι ο κλασικός Σουηδός. Εβαλα τη Σουηδία στον χάρτη». Αλλά και για το Μουντιάλ: «Ενα Παγκόσμιο Κύπελλο χωρίς εμένα, δεν αξίζει να το δείτε».

Ο άνθρωπος που πριν από μερικά χρόνια ζήτησε -έστω γι’ αστείο- να στηθεί το άγαλμά του στη θέση του Πύργου του Αϊφελ, προκειμένου να ανανεώσει το συμβόλαιό του με την Παρί Σεν Ζερμέν, έχει για «υπογραφή» του στους λογαριασμούς του στα social media ένα λιοντάρι. Ετσι νιώθει, και εξακολουθεί να «κατασπαράζει» ανθρώπους. Ολοι του φαίνονται μικροί, ανάξιοι, ασήμαντοι, αναλώσιμοι.

Τώρα παζαρεύει την επιστροφή του στην Ευρώπη. Η Νάπολι θα τον υποδεχόταν όπως, κάποτε, τον Μαραντόνα, όμως -σύμφωνα με την Gazzetta dello Sport- βρίσκει τις απαιτήσεις του υπερβολικές: πέντε εκατομμύρια ευρώ για συμβόλαιο 18 μηνών. Υπάρχει, όμως, κι ένας Σαουδάραβας, που είναι πρόθυμος να του ανοίξει το πορτοφόλι του. Πρόκειται για τον Τούρκι αλ-Σεΐχ, ιδιοκτήτη του αιγυπτιακού συλλόγου Pyramids FC. Περνάει, ακόμη, η… μπογιά του. Γι’ αυτό και δεν είχε πρόβλημα να αποχαιρετήσει τον Νέο Κόσμο με την απρέπεια που, πάντα, τον ξεχώριζε όσο και το σπάνιο ταλέντο του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News