«Ουραγός» στη δημοτικότητα ο έλληνας πρωθυπουργός, μαζί με τους Μαδούρο (Βενεζουέλα), Τεμέρ (Βραζιλία), Ζούμα (Νότια Αφρική) και Ραζάκ (Μαλαισία)

Το αρνητικό ρεκόρ δημοτικότητας κατέχει ο νυν αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, καθώς ο ρεπουμπλικανός ηγέτης μόλις και μετά βίας ξεπερνά το 40% στην αποδοχή των πολιτών, κατά το πρώτο αυτό διάστημα της παρουσίας του στον Λευκό Οίκο, σύμφωνα με το περιοδικό Time. Ομως, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ο ηγέτης με τη μικρότερη δημοτικότητα στον πλανήτη. Πέντε πρωθυπουργοί και πρόεδροι, μεταξύ των οποίων και ο έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, συγκεντρώνουν ποσοστά αποδοχής μικρότερα από εκείνα του αμερικανού προέδρου.

Ετσι, ο Ντόναλντ Τραμπ «απολαμβάνει» δημοτικότητα λίγο πάνω από το 40%, ποσοστό μικρότερο από εκείνο των αμερικανών πολιτών που τον ψήφισαν στις εκλογές του Νοεμβρίου. Σύμφωνα πάντα με το περιοδικό TIME, πέντε ηγέτες βρίσκονται «κάτω» από τον Ρεπουμπλικανό, καθώς αντιμετωπίζουν καταστάσεις δύσκολες στις χώρες τους και καλούνται να λαμβάνουν επίπονες αποφάσεις, που καθορίζουν αρνητικά τη ζωή των ανθρώπων.

Δείτε τι γράφει το περιοδικό.

Βραζιλία: Μικέλ Τεμέρ

Πάνω από τον Μαδούρο βρίσκεται ο βραζιλιάνος πρόεδρος Μικέλ Τεμέρ, ο οποίος κατηγορείται για σκάνδαλα διαφθοράς, την ίδια στιγμή που στη μεγάλη χώρα της Λατινικής Αμερικής τα ποσοστά της φτώχειας είναι εξαντλητικά και η εγκληματικότητα έχει χτυπήσει «κόκκινο», ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο. Το ίδιο και στα ποσοστά της ανεργίας, η οποία εκτοξεύτηκε επί των ημερών του.

Νότια Αφρική: Τζέικομπ Ζούμα

Ο πρόεδρος της Νότιας Αφρικής, σε πρόσφατη μέτρηση που πραγματοποιήθηκε, συγκέντρωσε ένα ποσοστό αποδοχής λίγο πάνω από το 20%. Πάνω από το 70% των Νοτιοαφρικανών δήλωσαν ευθέως ότι επιθυμούν να παραιτηθεί και να διεξαχθούν εκλογές για την ανάδειξη νέου προέδρου. Με την ανεργία στο 27% και τα «φαντάσματα» του παρελθόντος, όπως οι επιθέσεις σε μετανάστες και οι φυλετικές διακρίσεις, να γιγαντώνονται, ο Ζούμα δεν μπορεί να βρει λύσεις για τα προβλήματα, χάνοντας ολοένα και περισσότερο την αναγνώριση των πολιτών του.

Βενεζουέλα: Νίκολας Μαδούρο

Τελευταίος στη σχετική λίστα βρίσκεται ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Νίκολας Μαδούρο. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, η χώρα της αμερικανικής ηπείρου βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, απομονωμένη και με τον εμφύλιο να βρίσκεται προ των πυλών, καθώς για διάστημα σχεδόν δύο μηνών, σε καθημερινή βάση, υπάρχουν αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και Αστυνομίας. Στη σκιά των δεκάδων νεκρών και των εκατοντάδων τραυματιών, η αντιπολίτευση ζητά την αποχώρηση του Μαδούρο και τη διεξαγωγή εκλογών.

Μαλαισία: Νατζίντ Ραζάκ

Ο πρωθυπουργός Νατζίντ Ραζάκ ανέλαβε την εξουσία το 2009. Την ίδια χρονιά ξέσπασε ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, ύψους 1 δισ. δολαρίων, το οποίο, όπως ανέφεραν τα ΜΜΕ, ήταν δώρο της βασιλικής οικογένειας της Σαουδικής Αραβίας. Ο κόσμος, που αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα φτώχειας, ανεργίας και εκμετάλλευσης, αντέδρασε, ζητώντας την αποχώρησή του, κάτι που ωστόσο, δεν ασπάστηκε ο ίδιος.

Ελλάδα: Αλέξης Τσίπρας

Το γεγονός ότι ο έλληνας πρωθυπουργός τυγχάνει αποδοχής μικρότερης από εκείνης του Ντόναλντ Τραμπ και βρίσκεται στην ίδια λίστα με ηγέτες όπως ο Μαδούρο, ο Ζούμα, ο Ραζάκ και ο Τεμέρ, εξηγείται, κατά το περιοδικό. «Ο Τσίπρας εξακολουθεί να πέφτει σε ποσοστά δημοφιλίας, καθώς αναγκάστηκε να αποδεχτεί κι άλλα μέτρα λιτότητας προκειμένου να κρατήσει ζωντανή την Ελλάδα. Τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας ξεκίνησαν πολύ προτού αναλάβει τα ηνία ο Τσίπρας (η χώρα έχει χάσει το 25% του ΑΕΠ της από το ξέσπασμα της κρίσης το 2010), αλλά ο Τσίπρας και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχουν προκαλέσει προβλήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε τις εκλογές το 2014, μία εποχή στην οποία φαινόταν ότι η ελληνική οικονομία έβρισκε τα πατήματά της, τις οποίες ο Τσίπρας κέρδισε με την υπόσχεση να κάμψει το Βερολίνο στις επιθυμίες του και να κάνει τους Γερμανούς να διαγράψουν το ελληνικό χρέος (ακόμη το περιμένει αυτό).

»Ακολούθησε η ταραχώδης θητεία του υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη, του οποίου η ορμητική ρητορική έκανε ακόμη λιγότερο πιθανό μία ήδη κουρασμένη ΕΕ να κάνει παραχωρήσεις στην Ελλάδα, και ένα δημοψήφισμα για το αν θα γίνει δεκτή η νέα συμφωνία με τους δανειστές. Οι Ελληνες είπαν όχι, ο Τσίπρας προχώρησε και την υπέγραψε έτσι κι αλλιώς». Βέβαια, «η μαχητική ρητορική και η αντικαθεστωτική στάση του Τσίπρα τον καθιστούν ως τον μοναδικό έλληνα πολιτικό που κατάφερε να περάσει εξαντλητικά μέτρα λιτότητας δίχως να συναντήσει την παραμικρή αντίδραση από τον λαό». Αυτά τονίζει το άρθρο, καταλήγοντας με νόημα πως «μερικές φορές, οι δημοκρατίες χρειάζονται αντιδημοφιλείς ηγέτες [σαν τον Τσίπρα]».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News