Με την πανδημία της COVID-19 πολλοί άνθρωποι άρχισαν να δουλεύουν από την άνεση του σαλονιού τους για μήνες: αυτή η εμπειρία άλλαξε για πάντα το τι σημαίνει εργασία. Μια εξωτερική συνθήκη επέβαλε ριζικές αλλαγές στις εταιρείες, απομυθοποιώντας κάποιες πτυχές της ζωής στο γραφείο και αναδεικνύοντας άλλες. 

Πολλές από αυτές, βλέποντας ότι η ευελιξία αυτή κρατάει τους εργαζόμενους χαρούμενους (και άρα παραγωγικούς) και ζυγίζοντας τα θετικά και τα αρνητικά, μονιμοποίησαν την τηλεργασία, επιτρέποντας σε εργαζόμενους να δουλεύουν από το σπίτι. 

Πόσο παραγωγικοί μπορούν να είναι, όμως, αν δουλεύουν σε ένα παγωμένο σαλόνι; Μετά την πανδημία, η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έφερε νέες συνέπειες παγκοσμίως, μία εκ των οποίων είναι και ο πολλαπλασιασμός του κόστους της ενέργειας. Αν οι εργαζόμενοι δεν πηγαίνουν τις πρωινές ώρες στο γραφείο, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ανάβουν τη θέρμανση όλη μέρα, κάτι που θα αποβεί πάρα πολύ κοστοβόρο, ιδιαίτερα για χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά, που τη χρειάζονται για περίπου τον μισό χρόνο.

Μην θέλοντας ή μημπορώντας πλέον να επιστρέψουν στα γραφεία τους, οι τηλεργαζόμενοι ψάχνουν λύσεις. Κάποιοι αποφασίζουν να μεταναστεύσουν σε μια χώρα με πιο ζεστό κλίμα, που προσφέρει «digital nomad visa», όπως η Ιταλία, η Ισπανία, αλλά και η Ελλάδα. Οι Βρετανοί, όμως, δεν θα χρειαστεί να πάνε πιο μακριά από την κοντινότερη παμπ.

Δύο μεγάλες αλυσίδες, η Fuller’s και η Young, στις οποίες ανήκουν περίπου 600 παμπ σε όλη τη χώρα, ξεκίνησαν ένα χειμερινό πρόγραμμα προσφορών σε όσους κάνουν τηλεργασία, προσφέροντας τους σταθερή σύνδεση στο Διαδίκτυο και ένα άνετο και ζεστό, με την κυριολεκτική έννοια, περιβάλλον για να εργαστούν, το οποίο άρχισαν να υιοθετούν και μεμονωμένες παμπ σε διάφορες περιοχές του Λονδίνου.

Σύμφωνα με στοιχεία του Digital Trends, με κόστος 11-17 ευρώ, ο εργαζόμενος μπορεί να καθίσει για όση ώρα θέλει, να φάει ένα σνακ, να πιει χυμό ή μπίρα και να έχει όσα φλιτζάνια καφέ ή τσαγιού επιθυμεί. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουν οι παμπ να αυξήσουν τον τζίρο τους στις παραδοσιακά νεκρές πρωινές ώρες και ευελπιστούν ότι οι εργαζόμενοι θα κάνουν μεγαλύτερη κατανάλωση από το πακέτο της προσφοράς, κανονίζοντας τα επαγγελματικά τους ραντεβού εκεί  ή μαζεύοντας τους φίλους τους για απογευματινές μπίρες. 

Με αυτόν τον τρόπο, ιστορικές βρετανικές παμπ δανείζονται τη φόρμουλα από τα χιπ «co-working καφέ» που φυτρώνουν στις μητροπόλεις την τελευταία πενταετία, για να δώσουν ένα οικείο, ζεστό και φιλόξενο περιβάλλον σε όσους εργάζονται από οπουδήποτε. Πέρα από θέρμανση, η δουλειά από την παμπ μπορεί να προσφέρει και κάτι ακόμα σε όσους Λονδρέζους αναγκάζονται να δουλέψουν από το ελάχιστων τετραγωνικών διαμέρισμά τους με τις πιτζάμες τους: μια αλλαγή περιβάλλοντος.

Το να δουλεύει κανείς από τον ίδιο χώρο όπου θα πρέπει σε λίγες ώρες να χαλαρώσει ή να φάει και να μην «αναγκάζεται» να βγει από το σπίτι του κάθε πρωί με τα «ρούχα του γραφείου», μπορεί να ακούγεται βολικό και πρακτικό –ο νεκρός χρόνος αξιοποιείται καλύτερα–, αλλά μπορεί και να διαλύσει τα όρια μεταξύ εργασίας και σπιτιού, με αποτέλεσμα το ένα να εισβάλει στο άλλο, μειώνοντας την παραγωγικότητα και την απόλαυση, αυξάνοντας ταυτοχρόνως την απομόνωση.

Με λίγα λόγια, η τηλεργασία, εφόσον το σπίτι δεν μπορεί να προσφέρει αρκετούς χώρους, θέρμανση ή γενικότερα κατάλληλες συνθήκες, μπορεί να αποβεί εξαντλητική για τον εργαζόμενο, γι’ αυτό και δεν είναι υποχρεωτικό να είναι συνώνυμη με την εργασία από το σπίτι. 

Τέτοιες πρωτοβουλίες δίνουν εναλλακτικές σε όσους εργάζονται από απόσταση, ώστε να μπορούν να διαχωρίσουν την εργασία από την προσωπική τους ζωή, να είναι πιο παραγωγικοί, ακόμα και να κοινωνικοποιούνται χωρίς να χρειάζεται να έχουν το δια ζώσης «μικρο-μάνατζμεντ» ενός προϊσταμένου και άλλες παθογένειες που ενίοτε συναντά κανείς στο γραφείο. 

Στην Ελλάδα, η κουλτούρα μας επιτρέπει σε όποιον θέλει, ειδικά τις πρωινές ώρες, να πληρώσει ένα αντίστοιχο ή και χαμηλότερο ποσό σε ένα από τα πολλά ήσυχα καφέ που έχουν οι πόλεις μας και να εργαστεί για ώρες με δωρεάν σύνδεση στο ίντερνετ, χωρίς να δεχτεί απειλητικά βλέμματα από τον σερβιτόρο, όπως θα συνέβαινε σε άλλες χώρες της Ευρώπης. 

Ποιος ξέρει, λοιπόν; Με τη διάδοση της τηλεργασίας και στη χώρα μας και την αύξηση του κόστους θέρμανσης, μετά το «work-from-pub» των Βρετανών, θα έρθει και το δικό μας «work-from-kafeneio»;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News