«Περισσότερες αγορές φυσικού αερίου από αμερικανικές επιχειρήσεις. Λιγότεροι δασμοί στις αμερικανικές εξαγωγές. Χαμηλότεροι φόροι για τους τεχνολογικούς γίγαντες της Silicon Valley. Δεσμεύσεις για να σταματήσει η Κίνα να χρησιμοποιεί άλλα έθνη ώστε να στέλνει τα προϊόντα της στις Ηνωμένες Πολιτείες».

Γράφοντας με επικεφαλίδες, ο αρθρογράφος της Washington Post, Τζεφ Στάιν, προσπαθεί να ξεδιαλύνει τη σύγχυση και να λύσει τον γρίφο ως προς τους στόχους του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και το επιτελείο του με τον εμπορικό πόλεμο που ίδιοι κήρυξαν σχεδόν σε ολόκληρο τον κόσμο.

Οι στόχοι που σταχυολογεί παραπάνω είναι μερικά μόνο από τα αιτήματα που αναμένεται να θέσει η κυβέρνηση Τραμπ στις διαπραγματεύσεις με δεκάδες χώρες που προσπαθούν να αποφύγουν τους απότομους δασμούς που τέθηκαν για λίγο σε ισχύ την περασμένη εβδομάδα, προτού, απότομα και πάλι, παγώσουν για 90 ημέρες.

Ο αρθρογράφος της WP παραδέχεται πως υπάρχει ακόμη αρκετή σύγχυση σχετικά με το τι ακριβώς επιδιώκει ο Λευκός Οίκος, προσθέτει ωστόσο ότι «αρχίζει να διαμορφώνεται μια σαφέστερη εικόνα για το πώς θα μπορούσαν να μοιάζουν αυτές οι διμερείς συμφωνίες». Αντλεί τις πληροφορίες του από «συνεντεύξεις με περισσότερους από δώδεκα ανθρώπους που εμπλέκονται ή ενημερώνονται για τις συνομιλίες, ορισμένοι από τους οποίους μίλησαν υπό τον όρο της ανωνυμίας για να αντικατοπτρίζουν τις ιδιωτικές διαβουλεύσεις».

Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Την Τετάρτη (9/4) ο πρόεδρος Τραμπ ανέστειλε ξαφνικά τους δασμούς μεγάλης κλίμακας που επρόκειτο να τεθούν σε ισχύ σε περισσότερα από 70 κράτη, μια κίνηση που απέδωσε εν μέρει στις ανησυχητικές διακυμάνσεις στην αγορά ομολόγων. Ο Τραμπ δήλωσε ότι οι δασμοί θα παραμείνουν «παγωμένοι» για 90 ημέρες, ώστε να δοθεί χρόνος στους συμβούλους του και στους ξένους ομολόγους τους να καταλήξουν σε επιμέρους συμφωνίες: μια διαδικασία που, όπως είπε, έχει ήδη ξεκινήσει με το Βιετνάμ, την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα και το Ισραήλ, μεταξύ άλλων χωρών.

Παράλληλα, ο Τραμπ άφησε σε ισχύ δασμούς 10% σε όλες σχεδόν τις εισαγωγές στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ κλιμακώνει τους δασμούς στην Κίνα σε ποσοστό άνω του 100%, καθώς η παύση για άλλες χώρες συνεχίζεται.

Οπως επισημαίνει ο Tζεφ Στάιν της Washington Post, αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου εξέφρασαν την αισιοδοξία τους ότι οι συμφωνίες θα μπορούσαν να επιτευχθούν τις επόμενες εβδομάδες. «Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουν είναι ότι δεν έχουν αρκετό χρόνο μέσα στην ημέρα», δήλωσε ο Τραμπ για τους συνεργάτες του την περασμένη εβδομάδα. «Ολοι θέλουν να έρθουν και να κάνουν μια συμφωνία» πρόσθεσε.

Ωστόσο, παραμένει αρκετή ασάφεια σχετικά με το πώς ακριβώς θα μπορούσαν να μοιάζουν αυτές οι συμφωνίες, εν μέρει λόγω της αβεβαιότητας σχετικά με τους στόχους του προέδρου. Ακόμη και κάποιοι σύμβουλοι του Τραμπ το αναγνωρίζουν κατ’ ιδίαν αυτό, καθώς ανέφεραν στη Washington Post ότι δεν έχουν στα χέρια αρκετά σαφή στοιχεία σχετικά με τους στόχους. Ο Τραμπ, για παράδειγμα, έχει επανειλημμένα τονίσει ότι θέλει να κλείσει το εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ με άλλες χώρες. Η ιδέα αυτή έχει αποδοκιμαστεί τόσο από φιλελεύθερους όσο και από συντηρητικούς οικονομολόγους.

Είναι πιθανό ο Τραμπ να συμβιβαστεί με συμφωνίες που θα περιορίζουν αυτά τα ελλείμματα μέσω συμφωνιών που απαιτούν από τις Ηνωμένες Πολιτείες να πωλούν περισσότερα σε αυτές τις χώρες. Αλλά αυτό δεν βοηθά στην κατανόηση του πλαισίου των διαπραγματεύσεων με τις προηγμένες οικονομίες που έχουν εμπορικά πλεονάσματα με τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως η Αυστραλία και η Βρετανία. Και οι συμφωνίες στις οποίες οι ξένες χώρες συμφωνούν να αγοράσουν κάποια περισσότερα προϊόντα που παράγονται στις ΗΠΑ δύσκολα θα οδηγήσουν στην παγκόσμια εξισορρόπηση του εμπορίου που επιδιώκει ο Τραμπ, η οποία έχει τροφοδοτηθεί κυρίως από τις εμπορικές πρακτικές μερικών χωρών που είναι μεγάλοι εξαγωγείς.

«Δεν έχουμε ιδέα τι θέλει από τις άλλες χώρες, και το χειρότερο είναι ότι οι άλλες χώρες δεν ξέρουν τι θέλει ο Τραμπ από αυτές», δήλωσε στη Washington Post ο Νταγκ Χολτζ-Έικιν, πρόεδρος του American Action Forum, μιας κεντροδεξιάς δεξαμενής σκέψης που αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό τους δασμούς του Τραμπ. «Δεν ξέρω πώς μπορείς να κάνεις διαπραγματεύσεις υπό αυτές τις συνθήκες» πρόσθεσε.

Ελλείψει πληροφοριών, οι πρέσβεις, οι εμπορικοί αντιπρόσωποι και άλλοι κορυφαίοι αξιωματούχοι τηλεφωνούν και στέλνουν μηνύματα ο ένας στον άλλον για να προσπαθήσουν να μοιραστούν πληροφορίες. Συζήτησαν για το πλεονέκτημα να τους ανατεθεί ως συνομιλητής ο υπουργός Οικονομικών Σκοτ Μπέσεντ ή ο υπουργός Εμπορίου Χάουαρντ Λούτνικ και προσπάθησαν να κατανοήσουν τι είδους ιδέες είναι αυτές που κινούν τις ενέργειες της ομάδας Τραμπ.

Ομως η διαδικασία αυτή προχωράει αργά σύμφωνα με τον αρθρογράφο της Washington Post. «Eνας ανώτερος διπλωμάτης από έναν σημαντικό εμπορικό εταίρο των ΗΠΑ δήλωσε ότι τις ημέρες που ακολούθησαν την ανακοίνωση των δασμών, ο Λευκός Οίκος δεν απάντησε σχετικά με το τι θα μπορούσε να προσφερθεί για τη μείωση των δασμών. Τώρα που οι υψηλότεροι δασμοί έχουν ανασταλεί, οι αξιωματούχοι του Τραμπ φαίνονται επιτέλους έτοιμοι να διεξάγουν μια κανονική διαπραγμάτευση και όχι απλώς να απαιτούν παραχωρήσεις χωρίς να προσφέρουν τίποτα σε αντάλλαγμα. Αλλά εξακολουθεί να παραμένει ασαφές πώς ακριβώς θέλει να προχωρήσει ο Λευκός Οίκος», δήλωσε ο διπλωμάτης στην αμερικανική εφημερίδα.

«Η ινδική ομάδα δυσκολεύτηκε πολύ να βρει κάποια σαφήνεια στις συνομιλητές. Οι Ιάπωνες δεν ξέρουν με ποιον να μιλήσουν από την πλευρά των ΗΠΑ. Υπάρχει μεγάλη σύγχυση”, δήλωσε στη WP ένα άτομο που γνωρίζει το θέμα, μιλώντας υπό τον όρο της ανωνυμίας για να περιγράψει τις ιδιωτικές διαπραγματεύσεις.

Οι συμφωνίες. γράφει ο Τζεφ Στάιν, είναι πιθανό να αφορούν συγκεκριμένα τα προβλήματα που εντοπίζουν οι αμερικανοί αξιωματούχοι σε κάθε χώρα. Ανώτεροι συνεργάτες του Τραμπ, όπως ο Ναβάρο και ο εμπορικός αντιπρόσωπος των ΗΠΑ Τζέιμισον Γκριρ, έχουν δηλώσει ότι θέλουν οι άλλες χώρες να μειώσουν τόσο τους δασμούς όσο και τα «μη δασμολογικά» εμπόδια, όπως η κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας και οι ποσοστώσεις εισαγωγών. Οι αξιωματούχοι του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων του Λευκού Οίκου των ΗΠΑ έχουν ξοδέψει εβδομάδες μελετώντας τις πολιτικές που πιστεύουν ότι τροφοδοτούν τα μεγάλα εμπορικά ελλείμματα με χώρες όπως η Κίνα και τις πιθανές ευκαιρίες για την προώθηση των αμερικανικών εξαγωγών. Η εργασία αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει σε συγκεκριμένα αιτήματα από την πλευρά της κυβέρνησης Τραμπ, εκτιμά ο αρθρογράφος της Washington Post.

Το κυριότερο από τα αναμενόμενα αιτήματα, προσθέτει, είναι χώρες όπως το Βιετνάμ και το Μεξικό να μην χρησιμεύουν πλέον ως ενδιάμεσοι σταθμοί για κινεζικές επιχειρήσεις και προϊόντα που επιδιώκουν να αποφύγουν τους αμερικανικούς δασμούς. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επικεντρωθούν στη διασφάλιση ότι «τα προϊόντα από το Βιετνάμ είναι πραγματικά βιετναμέζικα προϊόντα», δήλωσε ο Ντάνιελ Κίσι, σύμβουλος πολιτικής στο American Compass, ένα κεντροδεξιό think tank. Ο Κίσι ανέφερε στη WP ότι η ομάδα του Τραμπ είναι πιθανό να πιέσει άλλες χώρες να αντιστοιχίσουν τους δασμούς τους στην Κίνα με τα ποσοστά που εφαρμόζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στην Κίνα και να συγχρονίσουν τη χρήση άλλων εργαλείων για να εμποδίσουν την Κίνα να ελέγχει τις αλυσίδες εφοδιασμού σε κρίσιμους τομείς.

Κατά τον Στάιν, οι συμφωνίες θα μπορούσαν να είναι ευκολότερες αν ο Τραμπ επαναλάμβανε το μοτίβο που καθιέρωσε κατά την πρώτη του θητεία. Το 2019, η Κίνα συμφώνησε να αγοράσει περισσότερα αμερικανικά αγαθά στο πλαίσιο μιας συμφωνίας για την άρση των δασμών αν και ο Τραμπ παραπονέθηκε αργότερα ότι το Πεκίνο δεν την ακολούθησε ποτέ.

Δύο άτομα που έχουν ενημερωθεί σχετικά με τις σκέψεις της κυβέρνησης Τραμπ δήλωσαν στη Washington Post ότι οι συμφωνίες είναι πιθανό να περιλαμβάνουν μια σειρά δεσμεύσεων προς όφελος συγκεκριμένων εγχώριων βιομηχανιών. Οι Ιάπωνες, για παράδειγμα, μπορεί να δεσμευτούν να αγοράσουν μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου που παράγονται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Ευρώπη έχει φόρους και κανονισμούς για τους γίγαντες του διαδικτύου και περιορισμούς στις εισαγωγές μοσχαρίσιου κρέατος, ζητήματα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Δεδομένου ότι η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν σε μεγάλο βαθμό ήδη καταργήσει τους δασμούς στις εισαγωγές η μία της άλλης, οι εμπορικές συμφωνίες εδώ θα πρέπει να αντιμετωπίζουν τα μη δασμολογικά εμπόδια.

Οι αμερικανοί αγρότες, οι οποίοι έχουν πληγεί από τον εμπορικό πόλεμο μέχρι στιγμής, θα μπορούσαν επίσης να επωφεληθούν από συμφωνίες ανά χώρα, ιδίως εάν οι ευρωπαϊκές χώρες είναι πρόθυμες να χαλαρώσουν τους περιορισμούς σε ορισμένες αμερικανικές γεωργικές εξαγωγές.

Παράλληλα, ο αρθρογράφος της Washington Post τονίζει ότι ορισμένοι εμπειρογνώμονες του εμπορίου αμφιβάλλουν ότι αυτές οι ειδικές για κάθε κλάδο συμφωνίες θα βοηθήσουν πολύ στην επιστροφή των Ηνωμένων Πολιτειών στη δόξα της κατασκευαστικής τους υπεροχής. Αλλά με την αγορά ομολόγων να συνεχίζει να αυξομειώνεται ακόμη και μετά την παύση των δασμών, ο Τραμπ μπορεί να αισθάνεται ότι πρέπει να συνάψει τώρα συμφωνίες αντί να τεθούν σε ισχύ οι εισαγωγικοί δασμοί που ανακοίνωσε και πάγωσε σε δεκάδες χώρες…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News