Στον προϋπολογισμό του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης υπάρχει ο κωδικός 5411, «Προϊόν δωρεάς». Στον τελικό προϋπολογισμό του 2015, εμφανίζεται το ποσό των 10.000 ως προϋπολογισθέν, το ποσό των 1.045,60 ευρώ ως βεβαιωθέν και το ποσό των 200 ευρώ ως εισπραχθέν. Στον προϋπολογισμό του 2016, στον κωδικό 5411 εμφανίζεται το ποσό των 4.000 ευρώ από το οποίο, μέχρι τις 30/4/2016 είχαν εισπραχθεί 250 ευρώ.

Υπάρχει κι ο κωδικός 5689: «Λοιπά έσοδα που δεν κατονομάζονται». Για το 2015, αυτά είχαν προϋπολογιστεί στα 35.000 ευρώ, εκ των οποίων βεβαιώθηκαν και εισπράχθηκαν 31.309,97 ευρώ. Το ίδιο ποσό έχει προϋπολογιστεί και για το 2016, εκ του οποίου μέχρι τις 30/4/2016 είχαν εισπραχθεί 4.422,25 ευρώ.

Εδώ εγγράφονται οι περίφημες «δωρεές» των ασθενών προκειμένου αυτοί να έχουν περίθαλψη κατά προτεραιότητα έναντι όσων δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν «δωρεά» στο νοσοκομείο τα υλικά που χρειάζονται και το ίδιο το νοσοκομείο δεν έχει χρήματα να προμηθευτεί; Αυτό θα το δείξει η έρευνα των Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας, οι οποίοι αυτές τις μέρες κάνουν φύλλο και φτερό τις προμήθειες και τα υλικά μετά τις καταγγελίες συνδικαλιστών από το διοικητικό προσωπικό. Μέχρι στιγμής, πάντως, δεν κατηγορείται κάποιος γιατρός και δεν «στοχοποιείται» κάποια συγκεκριμένη κλινική του νοσοκομείου.

Το ΑΧΕΠΑ δεν είναι κάτι μικρό για τη Θεσσαλονίκη και τη βόρεια Ελλάδα, γενικότερα. Συγκαταλέγεται στα μεγαλύτερα νοσοκομεία της χώρας, διαθέτει 680 οργανικές κλίνες και καλύπτει όλες τις ειδικότητες της Ιατρικής και της Ψυχιατρικής. Όταν εφημερεύει, οι κλίνες της εντατικής που διαθέτει εξυπηρετούν, ουσιαστικά, όλη τη βόρεια Ελλάδα, καθώς τα βαριά περιστατικά των επειγόντων θα καταλήξουν εδώ. Επίσης, είναι σημείο αναφοράς για τους ασθενείς με AIDS, ως νοσοκομείο που χορηγεί τα πανάκριβα φάρμακά τους. Πριν από δύο χρόνια έκλεισε η μία από τις δύο μονάδες εντατικής που διέθετε, με αποτέλεσμα να έχουν μείνει 10 από 17 κλίνες.

Το νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ ιδρύθηκε το 1951, λίγα χρόνια μετά την ίδρυση της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, το 1942. Η απόφαση είχε ληφθεί από τους ομογενείς ΑΧΕΠΑΝΣ, οι οποίοι προέβησαν στη σχετική δωρεά. Χάρη σε δωρεά Σουηδικής Φιλανθρωπικής Οργάνωσης, το 1955 ανεγέρθη και εξοπλίστηκε πλήρως η πτέρυγα Πανεπιστημιακής Παιδιατρικής κλινικής. Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ανέλαβε «τη φιλοξενία» στους χώρους του, ενώ έκανε δωρεά και κτίρια, στη συνέχεια.

Το νοσοκομείο σήμερα βρίσκεται οικονομικά σε τραγική κατάσταση. Εδώ και ένα χρόνο, οι γιατροί κάνουν παραστάσεις στους αρμοδίους της Υγειονομικής Περιφέρειας, ενώ όταν ο υπουργός Ανδρέας Ξανθός το επισκέφτηκε πριν από λίγο καιρό, ζήτησε από το προσωπικό να κάνει υπομονή.

Πόση υπομονή, όμως, όταν το πανεπιστημιακό αυτό νοσοκομείο δεν μπορεί να εκταμιεύσει χρήματα για υλικά απαραίτητα στα επείγοντα περιστατικά; Για παράδειγμα, το νοσοκομείο δεν μπορεί να κάνει εμβολισμό σε περιπτώσεις ανευρύσματος εγκεφάλου, διότι τα υλικά του εμβολισμού είναι πανάκριβα. Επίσης, μια και πιάσαμε τα ανευρύσματα εγκεφάλου, να πούμε ότι πριν από ένα μήνα δεν λειτουργούσε ο αγγειογράφος, λόγω βλάβης. Έτσι, εάν ερχόταν στην εφημερία του ΑΧΕΠΑ ασθενής από επαρχιακό νοσοκομείο με ανεύρυσμα εγκεφάλου, έπρεπε να τον στείλουν σε άλλο νοσοκομείο (αφού πρώτα έβρισκε ο γιατρός κάπου διαθέσιμο αγγειογράφο και παρακαλούσε τους εκεί συναδέρφους του να “τον εξυπηρετήσουν”) προκειμένου να κάνει την αγγειογραφία. Στη συνέχεια, η διαδικασία προέβλεπε επιστροφή του ασθενή στο ΑΧΕΠΑ προκειμένου να πληροφορηθεί ότι δεν μπορεί να του γίνει εμβολισμός, λόγω ελλείψεως υλικών, άρα η μόνη λύση θα ήταν η εγχείρηση.

Γιατροί του νοσοκομείου συγκρίνουν τη λειτουργία του με εκείνη άλλων νοσοκομείων με διασύνδεση με το Πανεπιστήμιο, όπως ο Ευαγγελισμός. Όπως παντού, και στον Ευαγγελισμό υπάρχουν ελλείψεις υλικών. Ωστόσο, στα επείγοντα βρίσκονται πάντα λύσεις. Δηλαδή, στον Ευαγγελισμό θα γίνει ο εμβολισμός ο οποίος δεν γίνεται στο ΑΧΕΠΑ, θα βρεθεί τρόπος προμήθειας των υλικών. Ποιος; Αυτό είναι ερώτημα και για τους γιατρούς του ΑΧΕΠΑ, ενώ πολλοί αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν να μην μπορεί ένα τόσο σημαντικό νοσοκομείο να προμηθευτεί υλικά για τα επείγοντα με πίστωση, κι έχει ξεμείνει σε τέτοιο βαθμό.

Μια σύγκριση στον προϋπολογισμό του ΑΧΕΠΑ με εκείνον του Ευαγγελισμού, φέρνει ίλιγγο. Για το 2016, το ΑΧΕΠΑ έχει προϋπολογισμό περίπου 72.000.000 ευρώ, με πιθανό ταμειακό υπόλοιπο 10.500.000. Ο προϋπολογισμός του Ευαγγελισμού είναι στα 245.000.000 ευρώ (έσοδα 210.000.000) με πιθανό ταμειακό υπόλοιπο 35.000.000 ευρώ. Μόνο το έλλειμμα του Ευαγγελισμού, δηλαδή, είναι ο μισός προϋπολογισμός του ΑΧΕΠΑ.

Το πρόβλημα υπάρχει ακόμη και σε πολύ απλά υλικά, όπως γάζες, σεντόνια, μαξιλαροθήκες που τα φέρνουν οι ασθενείς από το σπίτι τους. Και τέτοια είδη έχουν γίνει αντικείμενο δωρεάς στο νοσοκομείο. Ένα μεγάλο διάστημα, δεν υπήρχαν γάντια για τους γιατρούς και τους νοσηλευτές.

Οι δωρεές προς τα νοσοκομεία δεν είναι παράνομες. Γι αυτό, άλλωστε, υπάρχει κι ο κωδικός 5411 που λέμε στην αρχή. Ο ασθενής, ο γονιός, ο φίλος του, όποιος θέλει, μπορεί να αγοράσει υλικά και να τα δωρίσει στο νοσοκομείο. Με μια απλή πράξη, το νοσοκομείο θα τα αποδεχτεί.

Το ζήτημα είναι εάν, δωρίζοντας τα υλικά αυτά, οι ασθενείς εξυπηρετήθηκαν κατά παράβαση της σειράς προτεραιότητας σε ιατρικές πράξεις. Αυτό είναι το αντικείμενο της έρευνας και εδώ μπαίνει και το μεγάλο δίλημμα: εσύ αν ήσουν ασθενής και μπορούσες, θα το έκανες;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News