Το μεγαλεπήβολο πρότζεκτ της εξελιγμένης σε κανονικό πρωτάθλημα Ευρωλίγκας μπαίνει απόψε (22:00 ώρα Ελλάδας) σε εφαρμογή. Το «ζευγάρι» και η τοποθεσία του πρώτου αγώνα δεν επιλέχθηκαν στην τύχη. Πριν από δεκάξι χρόνια, έτσι άρχισαν όλα: με ένα ματς Ρεάλ – Ολυμπιακός στη Μαδρίτη. Αναβιώνοντας εκείνη την αναμέτρηση στην πρεμιέρα της εφετινής σεζόν, οι διοργανωτές θέλουν να υπογραμμίσουν το πέρασμα του ευρωπαϊκού μπάσκετ σε μια νέα εποχή. Οπως τότε.

Μόνο που τότε, στις 16 Οκτωβρίου 2000, το νεοσύστατο τουρνουά ήταν σχεδόν πειρατικό. Τα κλαμπ τα οποία είχαν αποσκιρτήσει από τη διεθνή ομοσπονδία (FIBA), επιχειρούσαν ένα άλμα στο κενό. Αυτός ο αυτοσχέδιος και αυθαίρετος -χωρίς την άδεια των θεσμών- δικός τους διαγωνισμός που ονόμασαν Euroleague, δεν ήταν διόλου βέβαιο ότι θα τους έβγαινε σε καλό. Οι νομιμόφρονες σύλλογοι της Σουπρολίγκας (FIBA SuproLeague) ήταν εξίσου σπουδαίοι, και είχαν κρατήσει τον «κουμπαρά».

Το εναρκτήριο παιχνίδι (Ρεάλ – Ολυμπιακός) φιλοξενήθηκε σε ένα γηπεδάκι 5.200 θέσεων που δεν γέμισε, καν (κόπηκαν 4.300 εισιτήρια). Εκείνο το βράδυ οι διαιτητές φόρεσαν για πρώτη φορά πορτοκαλί. Ανάμεσα στους πρωτοστάτες της «επανάστασης» ήταν και δυο Ελληνες: ο Σωκράτης Κόκκαλης και ο προϊστάμενος των διαιτητών, Κώστας Ρήγας. Ο Ολυμπιακός, με προπονητή τον Ηλία Ζούρο, είχε χάσει το ματς (75-73), όμως η Ευρωλίγκα κέρδισε -τελικά- τη μάχη. Αυτή που δεν επέζησε, ήταν η Σουπρολίγκα.

Ενα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα με το φορμάτ «όλοι παίζουν εναντίον όλων» ήταν ο απώτερος σκοπός από την πρώτη στιγμή. Αλλά, για τεχνικούς και οικονομικούς λόγους, χρειάστηκε να περάσουν 15 χρόνια μέχρι να γίνει πραγματικότητα αυτό το παιδικό όνειρο της Ευρωλίγκας. Αρχίζοντας από σήμερα, λοιπόν, το ευρωπαϊκό μπάσκετ μας υπόσχεται συγκινήσεις που δεν έχουμε ξαναζήσει.

Σε έναν μαραθώνιο 30 αγωνιστικών και έξι μηνών, μέχρι τις 6-7 Απριλίου χωρίς διακοπή, κάθε μία από τις 16 κορυφαίες ομάδες θα παίξει από δυο φορές -εντός και εκτός έδρας- με τις υπόλοιπες 15. Οχι μόνον Πέμπτες και Παρασκευές, όπως παλιά, αλλά και άλλες μέρες της εβδομάδας. Θα ακολουθήσουν τα play-offs, όπου τα τέσσερα εισιτήρια για το Final Four (19-21 Μαΐου) θα κριθούν στις τρεις νίκες. Ο τελικός προορισμός είναι το «Σινάν Ερντέμ» της Κωνσταντινούπολης, το γήπεδο στο οποίο -το 2012- ο Ολυμπιακός στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης, έπειτα από μία συγκλονιστική ανατροπή στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Τα προηγούμενα χρόνια, η Ευρωλίγκα άρχιζε -ουσιαστικά- με την έναρξη του Τop-16. Μέχρι τότε, οι ήττες ήταν σχεδόν ανώδυνες. Η αποψινή αντίπαλος του Ολυμπιακού, η Ρεάλ, έχασε πέρυσι τα πέντε από τα πρώτα επτά παιχνίδια της, όμως κατάφερε να φτάσει στους «8». Αν κάτι τέτοιο της συμβεί με το νέο σύστημα, πολύ δύσκολα θα προλάβει να «επιστρέψει». Ο πρόωρος αποκλεισμός της Μακάμπι, ή της Ούνιξ Καζάν πριν από δυο σεζόν, ήταν οι εξαιρέσεις που επιβεβαίωναν τον κανόνα. Εφέτος, όμως, τα σπουδαία αρχίζουν από τον πρώτο αγώνα. Δεν θα υπάρχουν, πια, αποτυχίες που παραγράφονται.

Πολλά θα κριθούν στην αθλητικότητα, στη δύναμη και στο επίπεδο ενέργειας. Γι’ αυτό, οι ομάδες γέμισαν τα ρόστερ τους και -με διαπραγματευτικό χαρτί τη συμμετοχή στην Ευρωλίγκα- προσέλκυσαν καλύτερους παίκτες

Το ότι όλοι θα παίξουν με όλους, μειώνει στο ελάχιστο τον παράγοντα «τύχη». Εκπλήξεις της μιας βραδιάς θα υπάρξουν, όμως δύσκολα ένα κύμα καλής φόρμας μερικών εβδομάδων θα μπορεί να σπρώξει μια ομάδα μέχρι το Final Four (όπως είχε συμβεί με τον Ολυμπιακό το 2012).  Θα δούμε πολλά ντέρμπι, και όλοι θα κάνουν περισσότερες ήττες σε σχέση με το παρελθόν. Η στατιστική είπε τη γνώμη της, για το πού θα βρίσκονται τα σύνορα μεταξύ πρόκρισης και αποκλεισμού, όμως κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά. Επειδή σε αυτά τα αχαρτογράφητα νερά της νέας, εξουθενωτικής Ευρωλίγκας -που θα παίζεται παραλλήλως με τα εθνικά πρωταθλήματα- κανένας δεν γνωρίζει ποιες θα είναι οι αντοχές των αθλητών.

Πολλά θα κριθούν στην αθλητικότητα, στη δύναμη και στο επίπεδο ενέργειας. Γι’ αυτό, οι ομάδες γέμισαν τα ρόστερ τους και -με διαπραγματευτικό χαρτί τη συμμετοχή στην Ευρωλίγκα- προσέλκυσαν καλύτερους παίκτες. Οι σύλλογοι με τα παχιά πορτοφόλια μπήκαν στο… σούπερ μάρκετ εκείνων που δεν μετέχουν, πια, στη διοργάνωση, και αγόρασαν ό,τι καλύτερο βρήκαν.

Και Αμερικανούς. Πολλούς Αμερικανούς. Επειδή διαθέτουν την τεχνογνωσία των αλλεπάλληλων, εξοντωτικών αγώνων, αλλά και διότι -εκτός από την Ευρωλίγκα- έχει αλλάξει το μπάσκετ. Εγινε πιο γρήγορο, πιο δυναμικό. Η Αναντολού Εφές έχει πέντε Αμερικανούς, η Μακάμπι οκτώ, η Γαλατά επτά, ο Παναθηναϊκός και η Νταρουσάφακα από έξι… Αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για τις ισπανικές ομάδες, οι οποίες έχουν μπορούν να διαθέτουν μόνο δύο Αμερικανούς, και αναζητούν λύσεις στους «νατουραλιζέ».

Τα πλούσια κλαμπ θα έχουν σημαντικό προβάδισμα έναντι των υπολοίπων. Διότι μπορούν να συντηρούν μεγάλα ρόστερ και, στην πορεία, να αγοράζουν παίκτες για να καλύψουν τα κενά. Επιπλέον, κάποιες απ’ αυτές (ΤΣΣΚΑ, Μπαρτσελόνα) έχουν την οικονομική δυνατότητα να μετακινούνται με τσάρτερ, μειώνοντας την ταλαιπωρία. Τυχερές είναι κι εκείνες που εδρεύουν σε πόλεις με συχνές και βολικές πτήσεις (όπως η Κωνσταντινούπολη) ή που αγωνίζονται σε πρωταθλήματα σχετικά χαμηλής δυσκολίας (Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Ερυθρός Αστέρας, Μακάμπι, Ζαλγκίρις). Η ανάγκη για άμεσο φορμάρισμα και γρήγορη προσαρμογή, ευνοεί ομάδες όπως ο Ολυμπιακός, που δεν άλλαξαν προπονητή και διατήρησαν τον ίδιο κορμό παικτών.

Η νέα αντίληψη για το παιχνίδι φέρνει και νέους κανονισμούς. Η υπερβολική επαφή με το σώμα και η προσπάθεια να ανακοπεί ένας αιφνιδιασμός («έξυπνο» φάουλ), ακόμη κι αν ο σκοπός είναι το κλέψιμο της μπάλας, θα σφυρίζονται -πλέον- ως αντιαθλητικά φάουλ. Οι διαιτητές της Ευρωλίγκας έχουν την εντολή να δίνουν στην κερδισμένη ομάδα δυο ελεύθερες βολές, και την κατοχή της μπάλας. Πιστεύεται ότι, έτσι, το παιχνίδι θα γίνει ακόμη πιο γρήγορο και θεαματικό, με λιγότερες διακοπές.

Τα έπαθλα θα είναι πιο γενναιόδωρα σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια, αλλά -και πάλι- ψίχουλα μπροστά σε αυτά που μοιράζει το Champions League στις top ποδοσφαιρικές ομάδες της Ευρώπης. Οι 16 ομάδες της Ευρωλίγκας θα μοιραστούν, συνολικά, περίπου 30.000.000 ευρώ. Κάθε νίκη στην κανονική περίοδο θα αποφέρει 40.000 ευρώ. Κάθε νίκη στα πλέι οφ, 70.000 ευρώ. Ο πρωταθλητής θα εισπράξει 1.000.000, ο φιναλίστ της διοργάνωσης 500.000, ο τρίτος του Final Four 300.000, και ο τέταρτος 200.000 ευρώ.

Ο Ολυμπιακός, ο οποίος πέρυσι πληγώθηκε από τραυματισμούς και κακές επιλογές, είναι -ίσως- η ομάδα με τις λιγότερες αλλαγές σε σχέση με την περασμένη σεζόν. Ενισχύθηκε μόνο με δυο top παίκτες, θεωρώντας ότι -προς το παρόν- είναι αρκετοί. Ο Παναθηναϊκός (παίζει την Παρασκευή, στο ΟΑΚΑ, με τη Ζαλγκίρις Κάουνας), χωρίς τον Διαμαντίδη που «υπέγραψε» τρεις Ευρωλίγκες σε 12 χρόνια αλλά με ένα πολλά υποσχόμενο ρόστερ, στοχεύει στη μεγάλη επιστροφή έπειτα από δύο χαμένα Πρωταθλήματα και τέσσερα χρόνια απουσίας από το Final Four. Αλλά, ας κρατάμε μικρό καλάθι. Στη νέα Ευρωλίγκα, μόνον η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η Φενέρμπαχτσε και η Ρεάλ Μαδρίτης δικαιούνται να διαλαλούν -από τώρα- ότι στόχος τους είναι η κορυφή.

Πρόκειται, ασφαλώς, για την πιο λαμπρή παράσταση που έχουν ανεβάσει οι κορυφαίοι σύλλογοι στο θέατρο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Σε αυτό το πρωτόγνωρο πρωτάθλημα, όμως, άλλες βεβαιότητες δεν υπάρχουν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News