Ποιος είναι ο ήχος του γαβγίσματος 488 γκόλντεν ριτρίβερ στα Χάιλαντς; Φανταστείτε την αίσθηση αδυναμίας που μπορεί να νιώθετε όταν ένα μωρό κλαίει και δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα για αυτό. Στη συνέχεια πολλαπλασιάστε επί 488. Ακολούθως, προσθέστε λίγη καταρρακτώδη βροχή και μια επίθεση από σκνίπες.

Προς τι η κακοφωνία; Γύρω στις 4 μ.μ. της 13ης Ιουλίου τα σκυλιά είχαν συγκεντρωθεί στο πλατύ γρασίδι μπροστά από τα ερείπια του Οίκου του Γκουισάτσαν, στα Χάιλαντς της Σκωτίας, για να τραβήξουν μια ομαδική φωτογραφία της συγκέντρωσης Γκουισάτσαν του 2023 – ένα είδος συνέλευσης γκόλντεν ριτρίβερ, για τον εορτασμό της επετείου της ίδρυσης της ράτσας.

Για τις ανάγκες της φωτογραφίας οι ιδιοκτήτες των σκυλιών έλαβαν οδηγίες να δέσουν τον σκύλο τους σε έναν πάσσαλο στο έδαφος και στη συνέχεια να φύγουν για περίπου 15 δευτερόλεπτα, έτσι ώστε η φωτογράφος Λιν Κιπς να μπορέσει να απαθανατίσει το… κοπάδι. Ομως 15 δευτερόλεπτα σε χρόνο γκόλντεν ριτρίβερ είναι περίπου μια αιωνιότητα – και 488 σκυλιά, προφανώς, πίστεψαν ότι είχαν εγκαταλειφθεί για πάντα.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Roddy Mackay (@invernessphotographer)

Τελικά, μετά την αιωνιότητα, οι μητέρες και οι πατέρες των σκύλων επέστρεψαν στα εξαρτώμενα μέλη τους και η τάξη αποκαταστάθηκε με ένα τσουνάμι χαϊδεμάτων και λιχουδιών. Από τότε που τραβήχτηκε η πρώτη ομαδική φωτογραφία, το 2001, οι εραστές των ριτρίβερ συγκεντρώνονται περίπου κάθε πέντε χρόνια για να αποτίσουν φόρο τιμής στον σερ Ντάντλεϊ  Μάρτζοριμπανκς, μετέπειτα λόρδο Τουίντμαουθ, ο οποίος ζούσε στον τότε Οίκο Γκουισάτσαν.

Ο σερ Ντάντλεϊ πιστώνεται την ανάπτυξη του γκόλντεν ριτρίβερ το 1868, όταν επιχείρησε την επίμιξη ενός ριτρίβερ με κυματιστή επίστρωση με ένα τουίντ νεροσπάνιελ. Ηθελε έναν σκληροτράχηλο σύντροφο κυνηγιού με όμορφο κεφάλι, τρυφερή διάθεση και μαλακά μάτια για να λιώνεις, που θα ζούσε για θηράματα.

Ανθρωποι και τα σκυλιά τους ταξιδεύουν από όλο τον κόσμο για να λάβουν μέρος στη φωτογραφία (οι σκύλοι δεν χρειάζεται να μπουν σε καραντίνα για να εισέλθουν στη Σκωτία). Φέτος εκπροσωπήθηκαν η Ιρλανδία, η Βαυαρία, η Ελβετία, η Τσεχία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Αυστραλία, ο Καναδάς και η Κροατία, σύμφωνα με τους New York Times.

Η φετινή συγκέντρωση ήταν η μεγαλύτερη στην ιστορία του θεσμού. Τα καταλύματα της περιοχής κάνουν κρατήσεις μήνες νωρίτερα και οι συμμετέχοντες λένε ότι θα έφερναν περισσότερα σκυλιά, αν η πλειονότητα των B&B (Bed & Breakfast) και των κάμπινγκ δεν τους περιόριζαν σε δύο.

Τι κάνουν μόλις φτάσουν εκεί; Υπάρχουν επιδείξεις κυνηγετικών σκύλων και έκθεση σκύλων. Υπάρχει ένα μάθημα με τίτλο «πώς να συμπεριφέρεσαι σε ένα σόου». Για τους ανθρώπους, υπάρχει ένας διαγωνισμός εκσφενδόνισης χάγκις. Το χάγκις είναι σκωτσέζικη πουτίγκα –παραδοσιακή λιχουδιά– και η εκτόξευσή του όσο πιο μακριά και με ακρίβεια είναι σπορ στη Σκωτία.

Πολλοί από τους παρευρισκόμενους είναι κτηνοτρόφοι, αλλά κάποιοι είναι απλώς ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων ή φανατικοί οπαδοί των ριτρίβερ. Πολλοί έρχονται απλά για να παρευρεθούν στη «Φωτογραφία» – τη λήψη όλων των σκυλιών που συγκεντρώθηκαν μπροστά στα ερείπια του σπιτιού. Φέτος, δύο Αμερικανοί που δεν μπορούσαν να πετάξουν με τα σκυλιά τους έφεραν αντ’ αυτών χαρτονένιες εκδοχές τους σε φυσικό μέγεθος.

Παρά την τεράστια δημοτικότητα της ράτσας, κανένα γκόλντεν ριτρίβερ δεν κέρδισε ποτέ το βραβείο «Best in Show», είτε στον διαγωνισμό ομορφιάς σκύλων Westminster, είτε στο Crufts (το μεγαλύτερο και πιο διάσημο σόου σκύλων της Βρετανίας). Αλλά, φυσικά, το σικ δεν ήταν ποτέ το ζητούμενο για τα γκόλντεν ριτρίβερ (ούτε, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, η ευφυΐα).

Για τους φανατικούς της εν λόγω ράτσας, τα μάτια είναι πάντα το ζητούμενο. Η αιώνια λιακάδα είναι η ουσία. Οι τούφες γούνας γύρω από το σπίτι και η χαρά να τα παρακολουθείς με κάτι, οτιδήποτε, στο στόμα τους, είναι το ζητούμενο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News