Αναλύσεις επί αναλύσεων, τόνοι μελάνι και εκατομμύρια bytes στα pixels της οθόνης κι, όμως, τίποτα δεν μπορεί να αποτυπώσει ούτε στο ελάχιστο τον πόνο που νιώθουν όλοι όσοι σχετίζονται με το μακελειό στο Ορλάντο.

Την ώρα που ακόμη το αίμα των ανθρώπων που σκοτώθηκαν από τον Ομάρ Ματίν δεν έχει στεγνώσει, διαβάσαμε διαφορετικά άρθρα γνώμης σε μεγάλα αμερικανικά Μέσα Ενημέρωσης και αναπαράγουμε αποσπάσματά τους, για να έχετε μία γενικότερη εικόνα του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουν την –κατά πως φαίνεται- τρομοκρατική επίθεση.

«Οι τοποθεσίες δεν είναι ποτέ τυχαίες, οι στόχοι δεν επιλέγονται ποτέ κατά λάθος. Η επιλογή του δράστη ήταν ένα μέρος όπου υπήρχε αλκοόλ, χορός και όπου μέλη της ΛΟΑΤ (Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αμφιφυλόφιλοι, Τρανσέξουαλ) κοινότητας ένιωθαν ακόμη πιο ευπρόσδεκτα. Ενιωθαν ότι ανήκουν κάπου. Κι αυτή η τελευταία λεπτομέρεια είναι που βρίσκεται στο προσκήνιο της υπόθεσης, μιας υπόθεσης που είναι η πιο αιματηρή στην ιστορία της Αμερικής. Αλλά ας είμαστε ξεκάθαροι. Αυτή η επίθεση δεν ήταν μόνο μία επίθεση προς τα μέλη της ΛΟΑΤ κοινότητας. Οπως το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι δεν ήταν μόνο μία επίθεση σε δημοσιογράφους και σκιτσογράφους. Και οι δύο ήταν επιθέσεις απέναντι στην ίδια την ελευθερία», γράφει ο Φρανκ Μπρούνι στους New York Times.

Τα όσα γράφει ο Μπρούνι για το μακελειό στο Ορλάντο έχουν ξεχωριστή σημασία και αυξημένη βαρύτητα. Κι αυτό γιατί είναι ο πρώτος ανοιχτά γκέι αρθρογράφος των New York Times.

«Και οι δύο επιθέσεις στόχευσαν κοινωνίες και χώρες που έχουν αποδείξει έμπρακτα πώς γίνεται η ενσωμάτωση του διαφορετικού στην κοινωνία μας. Αποθεώνουν και γιορτάζουν τη διαφορετική άποψη, τα διαφορετικά “πιστεύω”, τον διαφορετικό τρόπο αγάπης», συμπληρώνει και τονίζει πως πρέπει να περιμένει η Αμερική για να μάθει τα πραγματικά κίνητρα του δράστη. Ο Μπρούνι στέκεται στο ότι δεν είναι απόλυτα σαφές ακόμη εάν το μεγαλύτερο μέρος στην απόφαση του Ματίν την έπαιξε η ομοφοβία ή ότι ήταν ακραιφνής οπαδός του ISIS. Ενός ISIS, ο οποίος όπως σημειώνει ο Μπρούνι συμπεριφέρεται στους ομοφυλόφιλους με τρόπο που δεν μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους. «Τους πετάνε από τις ταράτσες των σπιτιών», γράφει.

Τις ώρες που ακολούθησαν τη χειρότερη τραγωδία που προκλήθηκε από όπλα στην ιστορία των ΗΠΑ, χωριστήκαμε. Και αυτό το μέτρημα που κάναμε σε στρατόπεδα, όσο άσχημο κι αν είναι, είναι απαραίτητο

Λίγο πριν κλείσει το άρθρο του, ο δημοσιογράφος των New York Times σημειώνει πως δεν είναι μόνο τα μέλη της ΛΟΑΤ κοινότητας τα οποία βρίσκονται σε κίνδυνο. «Ολοι οι Αμερικανοί βρίσκονται σε κίνδυνο, όλοι μας δεχόμαστε επιθέσεις και είμαστε δυνητικά στόχος τέτοιων επιθέσεων», αναφέρει.

Αντίθετα, ο Ιβαν Οσνος του New Yorker μιλά για πολιτική. Γράφει για την ανάγκη να μιλήσουμε πολιτικά, ειδικά αυτές τις δύσκολες ώρες. «Τις ώρες που ακολούθησαν τη χειρότερη τραγωδία που προκλήθηκε από όπλα στην ιστορία των ΗΠΑ, χωριστήκαμε. Και αυτό το μέτρημα που κάναμε σε στρατόπεδα, όσο άσχημο κι αν είναι, είναι απαραίτητο. Γιατί η πολιτική, όσο τοξική κι αν είναι ορισμένες φορές, μας δείχνει ποιοι πραγματικά είμαστε», σημειώνει.

Ο Οσνος στέκεται στην στάση του Ομπάμα όλα αυτά τα χρόνια και στις προσπάθειες που κάνει για να περιορίσει την πρόσβαση στα όπλα. Στις ΗΠΑ, το DNA είναι διαφορετικό από την Ευρώπη. Η οπλοκατοχή όχι μόνο επιτρέπεται, αλλά οποιαδήποτε σκέψη για κατάργησή της προκαλεί… αλλεργία σε μεγάλη μερίδα του κόσμου. Στο άρθρο του, ο δημοσιογράφος του New Yorker στέκεται στο πώς η NRA (Εθνική Ομοσπονδία Οπλων) κάνει τα πάντα για να μην αλλάξει το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο. Ακόμη κι αν αυτό έχει οδηγήσει εν μέρει τον Ομπάμα να μιλήσει 15 φορές μετά από mass shooting στη θητεία του.

Ο ISIS κάνει εξαιρετική καμπάνια στα social media. Ξέρει να εντοπίζει πιθανούς συνεργούς εκεί όπου οι δυτικοί δεν μπορούν να ψάξουν. Και αυτούς τους ανθρώπους σύντομα τους μετατρέπει σε μοναχικούς λύκους, σε τρομοκράτες που ζουν στον δικό τους κόσμο

Στο Slate, η Κέιτι Γουόλντμαν κάνει μία αναδρομή σε άλλες περιπτώσεις που προκάλεσαν μαζικές δολοφονίες και που οι πολιτικοί των ΗΠΑ επέμεναν στο να μην γίνει το τραγικό περιστατικό πεδίο αντιπαράθεσης. Μάλιστα, η ρεπόρτερ του Slate αναφέρει πως σε παρόμοια περιστατικά στο παρελθόν «ο κόσμος ξέρει αμέσως τι θα συμβεί». «Οι δηλώσεις των πολιτικών είναι σαν να είναι γραμμένες σε manual, όλα είναι προκαθορισμένα», σημειώνει.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το άρθρο του Αϊζακ Τσότινερ, ο οποίος στέκεται σε κάτι πιο ουσιαστικό και λιγότερο προβεβλημένο στα Μέσα αυτές τις ημέρες. Ο Τσότινερ πήρε συνέντευξη από τον Τζέφρι Σάιμον, Λέκτορα Πολιτικής Επιστήμης στο UCLA και συγγραφέα του «Η τρομοκρατία των μοναχικών λύκων: Κατανόηση της αναπτυσσόμενης απειλής». Και, όπως καταλαβαίνετε, τα συμπεράσματα έχουν ξεχωριστή σημασία. «Υπάρχουν δυσκολίες στο να προβλεφθούν τέτοιου είδους επιθέσεις. Ο δράστης είναι μόνος του, δεν έχει μιλήσει δημόσια, είναι σαν καρφίτσα μέσα στα άχυρα. Μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε. Ο ISIS κάνει εξαιρετική καμπάνια στα social media. Ξέρει να εντοπίζει πιθανούς συνεργούς εκεί όπου οι δυτικοί δεν μπορούν να ψάξουν. Εκεί όπου δεν μπορούν να ερευνήσουν. Και αυτούς τους ανθρώπους που βρίσκει ο ISIS σύντομα τους μετατρέπει σε μοναχικούς λύκους, σε τρομοκράτες που ζουν στον δικό τους κόσμο. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Σταματούν τις δημόσιες παρεμβάσεις τους, σταματούν να μιλούν για πολιτική και θρησκεία στο περιβάλλον τους, χαμηλώνουν το προφίλ τους και ετοιμάζονται για το μεγάλο γεγονός. Ενα γεγονός που δεν είναι άλλο από ένα τρομοκρατικό χτύπημα».

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News