Η Τότεναμ έχει στριμώξει τη Γιουβέντους στην ιταλική περιοχή. Σε μια νέα απειλητική επίθεση των Λονδρέζων, ο Κιελίνι με ψύχραιμη προβολή -που θα μπορούσε να καταλήξει σε αυτογκόλ- διώχνει σε κόρνερ τη σέντρα που έστελνε την μπάλα συστημένη στα πόδια του Χάρι Κέιν. Ο Μπουφόν, σαν αφιονισμένος, πιάνει τον αμυντικό του από από τη φανέλα και τον ταρακουνά. Οι κραυγές τους ακούγονται καθαρά, παρά τον θόρυβο του Ουέμπλεϊ. Το τρομερό πάθος των παικτών της «Γιούβε» αποτυπώνεται σε αυτό το βιντεάκι των ολίγων δευτερολέπτων που ανέβασε στο Διαδίκτυο ο Τζέισον Φόστερ.

Η πρόκριση της «Γηραιάς Κυρίας» στις οκτώ καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, για 18η φορά στην ιστορία της, ήταν μεγάλη έκπληξη μετά το 2-2 του πρώτου αγώνα στο Τορίνο και το γκολ με το οποίο η Τότεναμ προηγήθηκε στον χθεσινό (Τετάρτη) επαναληπτικό. Τα social media στη Βρετανία πλημμύρισαν από πικρόχολα σχόλια για τα «Σπιρούνια», που έχουν τη ρετσινιά του «λούζερ», όμως αυτό που -στην πραγματικότητα- συνέβη, ήταν πως οι άνδρες νίκησαν τα αγόρια. Ακριβώς όπως, προχθές, η Ρεάλ Μαδρίτης την Παρί Σεν Ζερμέν.

Με τη διαφορά, ότι η Τότεναμ ήταν ανώτερη από την αντίπαλό της στα περισσότερα από τα 180 λεπτά αυτής της διπλής αναμέτρησης. Στην Ιταλία είχε πολλές ευκαιρίες να πάρει τη νίκη. Και χθες, στον «ναό» του αγγλικού ποδοσφαίρου, για μία ώρα τα έκανε όλα (σχεδόν) τέλεια στο χορτάρι. Προηγήθηκε (με τον Σον στο 39′), δημιούργησε ένα σωρό φάσεις μπροστά στο τέρμα του Μπουφόν και κράτησε τη Γιουβέντους μακριά από το δικό της. Ο τερματοφύλακάς της, Γιορίς, ήταν… ο πιο κοντινός θεατής του αγώνα. Με μόνη εξαίρεση τη φάση του 17ου λεπτού, όταν ο Ντόουγκλας Κόστα ανατράπηκε μέσα στην αγγλική περιοχή από τον Βερτόνχεν, όμως ο πολωνός διαιτητής έκλεισε τα μάτια σε αυτό το καθαρό πέναλτι.

Μέχρι το 60′ φαινόταν πως το 2-0 ήταν ζήτημα χρόνου. Τίποτα δεν προμήνυε αυτό που επακολούθησε. Οι αλλαγές του Αλέγκρι, ιδίως η είσοδος του Λιχτστάινερ στο ματς, ανέτρεψαν τα δεδομένα. Δύο αργεντίνικα γκολ μέσα σε τρία λεπτά «έκοψαν τα πόδια» των παικτών της Τότεναμ. Στο 64′, με ένα περίτεχνο πλασεδάκι από κεφαλιά του Κεντίρα, ο Ιγκουαΐν ισοφάρισε. Και στην αμέσως επόμενη φάση, ο σκόρερ έκανε μια απίθανη μπροστινή μπαλιά στον συμπατριώτη του Ντιμπάλα, ο οποίος δεν δυσκολεύτηκε να γράψει το 1-2. Ηταν το πρώτο του γκολ στο Champions League ύστερα από σχεδόν 11 μήνες.

Τη συνέχεια, ακόμη κι αν δεν την είδατε, μπορείτε να τη φανταστείτε. Οταν μια ιταλική ομάδα φτάνει σε σκορ πρόκρισης, πολύ δύσκολα θα το αφήσει να της ξεφύγει. Λένε ότι οι Ιταλοί, πρώτα μαθαίνουν να αμύνονται και ύστερα να περπατάνε. Με πρωταγωνιστές τον Κιελίνι και τον Μπουφόν, η Γιουβέντους κράτησε -με σχετική ευκολία- το εισιτήριο για τους προημιτελικούς του Champions League. Καρδιοχτύπησε μόνο στο φινάλε, όταν η κεφαλιά του Χάρι Κέιν σταμάτησε στο δεξί δοκάρι του «Τζίτζι» Μπουφόν. Θεία Δίκη, γιατί ο άγγλος αρχισκόρερ βρισκόταν σε θέση οφ-σάιντ.

Η αλήθεια είναι πως η Γιουβέντους δεν ανήκει στις πιο αγαπητές ομάδες της Ευρώπης. Αλλά, ακόμη κι αν δεν τη συμπαθείς, δεν μπορείς παρά να τη θαυμάζεις. Για την «ψυχή» της στις καθοριστικές στιγμές. Για την αποτελεσματικότητά της (χθες κατάφερε να ισοφαρίσει με το πρώτο της σουτ στην αντίπαλη εστία και να κάνει την ανατροπή με το δεύτερο), στα όρια του κυνισμού. Για το πόσο γρήγορα επέστρεψε στην κορυφή (στην Ιταλία) και σε top επίπεδο (στην Ευρώπη) μετά τις γνωστές δικαστικές της περιπέτειες που την έριξαν κατηγορία. Για την προσήλωσή της στο πλάνο της, το οποίο διαφέρει πολύ από εκείνα όλων των άλλων μεγάλων συλλόγων.

Ακόμη κι όταν η FIAT ήταν στα ντουζένια της, οι «Μπιανκονέρι» δεν είχαν το χρήμα της Ρεάλ Μαδρίτης, της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ή της Μπαρτσελόνα, της Σίτι, της Τσέλσι, της Αρσεναλ και της Παρί των τελευταίων ετών. Η οικογένεια Ανιέλι ξόδευε σταθερά πολλά εκατομμύρια, όμως ποτέ τόσα όσα μπορούσαν να διαθέσουν άλλα club αυτού του μεγέθους. Παραμένουν πιστοί στους ισολογισμούς τους, από τους οποίους δεν ξεφεύγουν ακόμη και για όλα τα τρόπαια του Κόσμου (σε αυτό μοιάζουν πολύ με την Μπάγερν). Το μόνο τους λάθος ήταν ότι -κάποτε- πούλησαν την ψυχή τους στον «διάβολο» του ιταλικού ποδοσφαίρου, τον Λουτσιάνο Μότζι. Και το πλήρωσαν ακριβά, με έναν αναπάντεχο και ντροπιαστικό υποβιβασμό.

Αλλά, είναι θαυμάσιος ο τρόπος με τον οποίο η Γιουβέντους επέστρεψε. Πιο δυνατή και από πριν, αφού τα τελευταία χρόνια η σύγχρονη αυτοκρατορία της πρωταγωνιστεί στο Champions League (έπαιξε σε δυο τελικούς του Champions League), σε πείσμα της παρακμής του ιταλικού ποδοσφαίρου. Εχοντας κατασκευάσει το νέο της γήπεδο -αρχιτεκτονικό θαύμα- «Γιουβέντους Στάντιουμ». Κι όλα αυτά, χωρίς τα κεφάλαια των Αράβων, των Κινέζων ή των Ρώσων, και με «ταπεινούς» προπονητές που χάρη στη δουλειά τους στο Τορίνο έγιναν διάσημοι.

Υπάρχει, βεβαίως, κι ένας καλύτερος λόγος για να χαρεί κάποιος για την απρόσμενη πρόκριση της «Γιούβε» επί της Τότεναμ: το ότι το όνειρο του Μπουφόν -να μη φύγει από το ποδόσφαιρο χωρίς να έχει κατακτήσει το Champions League- παρέμεινε ζωντανό.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News