Εγινε και αυτό. Ο Ντόναλντ Τραμπ έδωσε μία ακόμα παράσταση, αυτή τη φορά στο υψηλότερο διεθνές επίπεδο που θα μπορούσε και αρκετοί περίμεναν ίσως κάτι διαφορετικό από τα σόου που έχει συνηθίσει να προσφέρει. Από το βήμα του ΟΗΕ ο επικεφαλής της πιο ισχυρής χώρας του πλανήτη απευθύνθηκε στον κόσμο και με το συνηθισμένο του ύφος απείλησε, φώναξε, θύμωσε, επαίνεσε. Και το ερώτημα που υπήρχε και πριν, παρέμεινε να αιωρείται και μετά. Τα εννοεί αυτά που λέει και αν δεν τα εννοεί τι ακριβώς επιδιώκει; Εχει κάποια συγκεκριμένη στρατηγική;

Ο πολιτικός αναλυτής Ιαν Μπρέμερ, ιδρυτής και πρόεδρος του think tank, Eurasia Group και η αρθρογράφος της Washington Post, Τζένιφερ Ρούμπιν αναλύουν τις τοποθετήσεις του Τραμπ στον ΟΗΕ από διαφορετικές οπτικές. Πιο αισιόδοξος ο Μπρέμερ, βλέπει μία στροφή του αμερικανού προέδρου στον πραγματισμό μετά την αποχώρηση του Στιβ Μπάνον από τον Λευκό Οίκο. «Είναι ρεαλιστής και δεν επιθυμεί την απομόνωση» λέει ο Μπρέμερ μιλώντας στη Repubblica.

Από την άλλη πλευρά η Ρούμπιν, σφόδρα επικριτική, κάνει λόγο για μία επανάληψη των συνηθισμένων σόου του αμερικανού προέδρου, τον οποίο παρομοιάζει με «καρτούν».

Η Washington Post που η αλήθεια είναι δεν χαρίζεται στον Τραμπ, έγραψε ότι αν ο ένοικος του Λευκού Οίκου επιθυμεί να έχει στο πλευρό του τους παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ θα πρέπει να σταματήσει να πουλάει το σύνθημα «America first». Αυτό δηλαδή ακριβώς που έκανε στην ομιλία του στον ΟΗΕ, την οποία ξεκίνησε καλώντας όλους τους παριστάμενους να είναι πατριώτες. Κάτι που δεν είναι από μόνο του αρνητικό, αλλά όπως σχολιάζει η Τζένιφερ Ρούμπιν, «το να πουλάς εγωισμό την ώρα που οι ΗΠΑ ζητούν από τους συμμάχους τους να κάνουν θυσίες είναι κωμικό».

Επιπλέον το σύνθημα «America first» είναι μία συνταγή δεσποτισμού και ασφαλώς δεν είναι αμερικανική πρωτοτυπία. Αν στο τέλος όλα καταλήγουν στον εθνικισμό, τότε αναρωτιέται η δημοσιογράφος -που ας σημειωθεί είναι μέλος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος- πώς ο Τραμπ μπορεί να σηκώνει τους τόνους και να κατηγορεί το αυταρχικό καθεστώς της Βενεζουέλας και τους μουλάδες του Ιράν; Γιατί και αυτοί θα μπορούσαν να του απαντήσουν παραθέτοντας τους ύμνους του στην ισχύ των ΗΠΑ και στην εθνική κυριαρχία και να απορρίψουν τις παραινέσεις για μεταρρυθμίσεις. Και από την άλλη πλευρά αφού ο αμερικανός πρόεδρος δηλώνει πίστη στην αρχή της εθνικής κυριαρχίας γιατί δεν είπε ούτε μία λέξη για την Ουκρανία, της οποίας η κυριαρχία παραβιάστηκε βάναυσα από τη Ρωσία;

Στο ζήτημα των προσφύγων επαίνεσε την Τουρκία, την Ιορδανία και τον Λίβανο γιατί δέχτηκαν πρόσφυγες στο έδαφός, αλλά ξέχασε να αναφέρει τη Γερμανία η οποία έκανε το ίδιο.

Η δε φρασεολογία που χρησιμοποίησε για τον βορειοκορεάτη ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ουν, τον οποίο αποκάλεσε «Rocket Man» και η «υπόσχεση» που έδωσε να καταστρέψει ολοκληρωτικά τη Βόρεια Κορέα αν δεν σταματήσει το πυρηνικό της πρόγραμμα, θυμίζουν περισσότερο εικόνες από ριάλιτι σόου. Ολα αυτά φέρνουν στο νου «καρτούν» και όχι πολιτικό ηγέτη, γράφει η Ρούμπιν.

Ο Ιαν Μπρέμερ από την πλευρά του λέει ότι ελάχιστοι είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι ο Τραμπ θα καταστρέψει τη Βόρεια Κορέα. «Ούτε θεωρώ πως ο αμερικανός πρόεδρος θα απορρίψει τη συμφωνία για τα πυρηνικά με το Ιράν» εκτιμά ο αναλυτής. Για τον Μπρέμερ ο Τραμπ δεν στάθηκε μόνο στις επικρίσεις απέναντι στον ΟΗΕ, αλλά υπενθύμισε τον ιστορικό ρόλο των ΗΠΑ στη δημιουργία του και κατέληξε λέγοντας ότι είναι μία αμερικανική δημιουργία που στηρίχθηκε στις πολιτικές και πολιτιστικές αξίες της Αμερικής και η οποία ακόμα και σήμερα στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην οικονομική βοήθεια των ΗΠΑ.

Σε  ό,τι αφορά την Κορέα οι απειλές του, κατά τον Μπρέμερ, μπορεί να προσφέρουν ελκυστικούς τίτλους στις εφημερίδες αλλά δεν προκύπτει κάτι διαφορετικό από αυτά που ξέραμε ως σήμερα. Οπως τονίζει, κανείς δεν πιστεύει ότι ο Τραμπ θα κάνει πράξη αυτές τις απειλές, ούτε ότι πρόκειται να ξεκινήσει πόλεμο με το καθεστώς του Κιμ Γιονγκ Ουν. Κατά τον αμερικανό αναλυτή είναι μία κίνηση τακτικής, μία επίδειξη δύναμης ίσως για να εξαναγκάσει Ρωσία και Κίνα να αυξήσουν τις πιέσεις τους στη Βόρεια Κορέα. Ενώ σε ό,τι αφορά τη Βενεζουέλα δεν υπάρχει καμία ένδειξη για επιθετικότερες κινήσεις. Η Ουάσιγκτον θα συνεχίσει τη στρατηγική των οικονομικών κυρώσεων.

Σε γενικές γραμμές η ομιλία του Τραμπ ήταν διαφορετική από εκείνη της ορκωμοσίας του το περασμένο Ιανουάριο, εκτιμά ο Μπρέμερ. Η ιδέα του απομονωτισμού, του «America First», χάνει σε σημασία, κάτι λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι οι ΗΠΑ εξακολουθούν να παραμένουν ενεργές στα διεθνή μέτωπα, από το Αφγανιστάν ως τη Βενεζουέλα.

Ο Μπρέμερ αποδίδει αυτή την αλλαγή στην εκδίωξη του Στιβ Μπάνον, του θεωρητικού του απομονωτισμού και του εθνικισμού. «Τώρα γίνεται αντιληπτό πόση επιρροή είχε ο Μπάνον το προηγούμενο διάστημα», αναφέρει. Ο Τραμπ δεν κατέχει καλά τα ζητήματα εθνικής ασφαλείας αλλά τώρα αναδύεται η προσοχή του στα κοινωνικά και οικονομικά θέματα. Εφαρμόζει την τακτική και τον ρεαλισμό του ανθρώπου της αγοράς στα ζητήματα της διεθνούς διπλωματίας.

Μια ενδιαφέρουσα, αν και ανησυχητική, προσέγγιση επιχειρεί έτερος αναλυτής της Washington Post, ο Ααρον Μπλέικ. Ο Τραμπ ίσως ακολουθεί τη «στρατηγική του τρελού», επιδιώκει δηλαδή να δώσει την εντύπωση ότι είναι τόσο απρόβλεπτος και τόσο αναξιόπιστος που να εξαναγκάσει τους αντιπάλους να τον φοβηθούν και να κάνουν πίσω. Αλλά όπως υπενθύμισε προ ημερών ο, εν αποστρατεία πια, στρατηγός Ντέιβιντ Πετρέους «δεν είναι σοφό να επιδιώκεις κατά τη διάρκεια μίας κρίσης να κάνεις την άλλη πλευρά να σκεφτεί ότι είσαι αρκετά παράλογος ώστε να χτυπήσεις πρώτος ή να κάνεις το αδιανόητο».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News