Οι ισπανοί Podemos μπορεί να ζήσουν στο συνέδριό τους, το οποίο πραγματοποιείται αυτήν την εβδομάδα, ό,τι έχει ζήσει πολλές φορές η Αριστερά παγκοσμίως: ακόμη μια διάσπαση. Πρωταγωνιστές στο κόμμα που γεννήθηκε από τις διαμαρτυρίες των Αγανακτισμένων στην Πουέρτα ντελ Σολ είναι δυο «κοκόρια». Το ένα είναι ο Πάμπλο Ιγκλέσιας, ο αρχηγός με την κοτσίδα και το κάζουαλ ντύσιμο. Ο άλλος είναι ο υπαρχηγός Ινιγκο Ερεχόν, ο οποίος προτείνει ένα διαφορετικό πρόγραμμα.

Είναι αναπόφευκτη η κοκορομαχία ανάμεσα στους δυο πρώην φίλους; Οχι, γράφει στην El Pais ο υποδιευθυντής της εφημερίδας Χουάν Κρουθ. Τα κοκόρια μπορούν να αποφύγουν τη μάχη εάν διδαχθούν από το παράδειγμα της Πάτι Σμιθ. Και για την ακρίβεια, από την Πάτι Σμιθ που στην Στοκχόλμη ξεχνούσε τα λόγια του A Hard Rain’s A-Gonna Fall, το οποίο τραγούδησε προς τιμήν του νομπελίστα Μπομπ Ντίλαν. «Εκείνη την ημέρα – σημειώνει ο ισπανός δημοσιογράφος – η Πάτι Σμιθ δεν ζήτησε συγγνώμη μόνο από τον εαυτό της. Ζήτησε συγγνώμη και από εκείνο το όμορφο τραγούδι, από την ψυχή του και την ιστορία του».

Τα δυο κοκόρια πρέπει λοιπόν να ζητήσουν συγγνώμη από τους υποστηρικτές τους για όλο αυτό το ελάχιστα εποικοδομητικό θέαμα που προσφέρουν όλο αυτό το διάστημα με τους καβγάδες τους. «Η Πάτι Σμιθ έσκυψε στα βάθη της ψυχής της για να βρει εκείνα τα λόγια της συγγνώμης. Ετσι και οι δυο νεαροί πολιτικοί θα έπρεπε να μάθουν να ζητούν συγγνώμη. Δεν έχουν όμως ολοκληρώσει το ταξίδι στα βάθη της δικής τους ψυχής. Και δεν ξέρουν πώς να επιστρέψουν πίσω».

Το συμπέρασμα του ισπανού δημοσιογράφου; «Η καταιγίδα έρχεται, που θα έλεγε και ο Μπομπ Ντύλαν». Και το δικό μας; Τα κοκόρια θα παλέψουν μέχρι τελικής πτώσεως ακόμη και στη λάσπη, όπως γνωρίζουμε πολύ καλά και από τη δική μας Αριστερά.

Φωτό: Αριστερά ο Πάμπλο Ιγκλέσιας, δεξιά ο Ινιγκο Ερεχόν. Μόνο το λειρί τους λείπει. Πηγή: El Pais / AFP / Curto de la Torre

Η Ρόζα Μπρουκς διδάσκει Δίκαιο στο πανεπιστήμιο του Τζόρτζταουν, διετέλεσε επί μια διετία σύμβουλος της κυβέρνησης Ομπάμα σε θέματα άμυνας, ενώ είναι και από τις πιο γνωστές υπογραφές του Foreign Policy. Ακραία επομένως δεν την λες. Μπήκε όμως στο στόχαστρο των ακραίων, όπως διηγείται η ίδια στην ιστοσελίδα του FP. Κι αυτό επειδή «τόλμησε» να αναρωτηθεί σε ένα άρθρο της που δημοσιεύθηκε στα τέλη Ιανουαρίου, πώς θα αντιδρούσε η ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων εάν ο Τραμπ έδινε μια εντολή του τύπου «ετοιμαστείτε να εισβάλετε στο Μεξικό αύριο» ή «να δώσουμε ένα μάθημα στην Κίνα με τους πυραύλους μας». Θα υπάκουαν οι στρατιωτικοί ή όχι;

Τις επόμενες ημέρες, γράφει η Μπρουκς, δεν συνέβη τίποτα. Οταν όμως την περιέλαβε το Breitbart, το ακροδεξιό σάιτ που ίδρυσε ο Στιβ Μπάνον, σήμερα σύμβουλος του Ντόναλντ Τραμπ (και για κάποιους πραγματικός πρόεδρος), με τον τίτλο «Πρώην αξιωματούχος του Ομπάμα προτείνει “στρατιωτικό πραξικόπημα” εναντίον του Τραμπ», είδε να κατευθύνεται επάνω της ένας επικίνδυνος οχετός. Μέσα σε μόλις λίγες ώρες το μέιλ και ο λογαριασμός της στο Twitter γέμισαν από προσβολές, ύβρεις, ακόμη και απειλές θανάτου.

«Επί δεκαετίες – σημειώνει η Μπρουκς – απολαμβάναμε την πολυτέλεια να πιστεύουμε ότι οι ΗΠΑ θα είχαν πάντα επαγγελματίες και αμερόληπτους δημόσιους λειτουργούς και ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα ασκούσε πάντα την τεράστια εξουσία της με υπεύθυνο και συνταγματικό τρόπο.  Βλέποντας μπροστά, δεν είμαι σίγουρη ότι θα συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε αυτήν την πολυτέλεια. Δεν λέω ότι η επόμενη κίνηση του Τραμπ θα είναι να επιτεθεί στους επικριτικούς δημοσιογράφους με drones. Λέω ότι πολιτικά δεν ζούμε πια σε κανονικές εποχές. Ο Τραμπ και ο Μπάνον μας έκαναν να το καταλάβουμε».

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις εδώ είναι τελείως συμπτωματική.

Φωτό: Ο εκλεγμένος πρόεδρος και ο πραγματικός πρόεδρος. Ποιος είναι χειρότερο να σε πιάσει στο στόμα του; Πηγή: Reuters/ Carlos Barria

Εκείνα τα μεταλλικά φράγματα που είχαν τοποθετηθεί γύρω από τον πύργο του Αϊφελ στο Euro του 2016, το οποίο είχε φιλοξενηθεί στη Γαλλία, δεν άρεσαν σε κανέναν. Κι έτσι το μέταλλο θα αντικατασταθεί από ένα γυάλινο και αλεξίσφαιρο τείχος, ύψους 2,5 μέτρων. «Πρέπει να συγκεράσουμε την αποτελεσματικότητα με τον σεβασμό στην ομορφιά του μνημείου» λέει στην Corriere della Sera ο Ζαν Φρανσουά Μαρτεν, αντιδήμαρχος Τουρισμού του Παρισιού.

Το γυάλινο τείχος θα τοποθετηθεί σε όλη την περίμετρο των κήπων του Αϊφελ  και θα θυμίζει και στους τουρίστες την κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην οποία βρίσκεται η Πόλη του Φωτός μετά τις τρομοκρατικές του Νοεμβρίου του 2015. Για να φτάσει κανείς στον πύργο θα πρέπει να περάσει από σημεία ελέγχου όπου οι επισκέπτες θα μπορούν να υποβληθούν ακόμη και σε έλεγχο. Το σκεπτικό είναι ότι με το γυάλινο τείχος η θέα προς τον πύργο δεν θα χαθεί, ενώ θα εμποδίζονται οι επιθέσεις με τροχοφόρα, που αποτελούν και την τελευταία μόδα ανάμεσα στους επίδοξους τρομοκράτες.

Μια τέτοια επίθεση θα πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία. Γιατί ο πύργος του Αϊφελ είναι κάτι παραπάνω από το σύμβολο μιας πόλης.

Φωτό: Η ομπρέλα είναι για την προστασία από τη βροχή. Για την προστασία από τους τρομοκράτες θα χρειαστεί κάτι παραπάνω. Πηγή: Reuters/Gonzalo Fuentes

Οι πωλήσεις των βιβλίων αυξάνονται (+3,3% στις ΗΠΑ το 2016), εκείνες των ebook μειώνονται. Ζούμε άραγε έναν θρίαμβο της παράδοσης σε βάρος της τεχνολογίας; Ή – διαφορετικά – ηττήθηκε ο Τζεφ Μπέζος, ιδιοκτήτης του Amazon και πατέρας του Kindle, του πιο γνωστού e-reader; Αν μην βιαστούν να πανηγυρίσουν οι ρομαντικοί. Γιατί η ανατροπή αυτή οφείλεται ακριβώς στον άνθρωπο εξαιτίας του οποίου έκλεισαν πολλά βιβλιοπωλεία. Και οφείλεται επειδή ο ίδιος άλλαξε στρατηγική. «Αυτό που ζούμε – εξηγούν οι Financial Times – δεν είναι μια βιβλιοφιλική επανάσταση».

Εντάξει, είναι αλήθεια ότι οι αναγνώστες απέδειξαν ότι εκτιμούν το χαρτί και ότι δεν είναι και πολλοί διατεθειμένοι να ψηφιοποιήσουν την ανάγνωση όπως έκαναν με τη μουσική. Αλλά είναι περισσότερο αλήθεια ότι δεν έχουν χάσει ούτε το πάθος τους για την αποταμίευση. Και μετά το τέλος της εποχής των σούπερ εκπτώσεων στα e-books που έκανε η Amazon, πολλά βιβλία κοστίζουν πλέον λιγότερο από τις ηλεκτρονικές τους εκδόσεις. «Ολο αυτό πρέπει να το δούμε σαν μια βιομηχανία που έφτασε σε ένα σημείο ανταγωνιστικής ισορροπίας έπειτα από μια δεκαετία υπερβολών. Κι έφτασε μετά την ανακωχή ανάμεσα στην Amazon και τους πέντε μεγάλους εκδοτικούς οίκους».

Η αναγέννηση του χάρτινου βιβλίου είναι προϊόν αυτής της ανακωχής. Αλλά πόσο κρατάνε οι ανακωχές;

Φωτό: Το υπέροχο σκίτσο είναι του Ingram Pinn. Πηγή: Financial Times