Πρόσφατα το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ικανοποίησε το αίτημα του Ερντογάν να αποκαλείται επισήμως η χώρα του Τurkiye και όχι πια Τurkey. Το Πεντάγωνο άλλωστε το είχε κάνει από τον περασμένο Αύγουστο. Η αλλαγή όμως από Τurkey σε Turkiye δεν έγινε μόνο για τη γαλοπούλα (αγγλιστί turkey), αλλά όπως επισημαίνει σε άρθρο του στο The National Interest, ο Ρόμπερτ Ελλις, σύμβουλος του Research Institute for European and American Studies στην Αθήνα, πρόκειται για επιταγή του τούρκου προέδρου η οποία έχει να κάνει με το πώς οραματίζεται τον ρόλο της Τουρκίας συνολικά η πολιτική της ελίτ.

Στο δημοσίευμα Υπό τον τίτλο «Türkiye in 2023: What’s in a Name?» υπενθυμίζεται ότι ήδη από το 2012, ο τωρινός σύμβουλος και εκπρόσωπος του Ερντογάν, Ιμπραχίμ Καλίν είχε απορρίψει τη δυτικοκεντρική πολιτική και οικονομική τάξη και ισχυριζόταν ότι η Τουρκία έχει προωθηθεί σε μια κομβική θέση όσον αφορά τη νέα γεωπολιτική κατάσταση.

Και τον  περασμένο Μάρτιο ο Kαλίν επανέλαβε την έκκληση για μία νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας στο πλαίσιο του Φόρουμ στο Κατάρ.

Πρόκειται για θέσεις, σημειώνει ο αρθρογράφος, που προσομοιάζουν με αυτές του ρώσου προέδρου, Βλαντίμιρ Πούτιν, που έκανε λόγο για «μια κρίση του δόγματος του νεοφιλελεύθερου αμερικανικού μοντέλου της διεθνούς τάξης» και την οικοδόμηση μιας πολυπολικής παγκόσμιας τάξης με νέα κέντρα.

Με τη σειρά του και ο πρόεδρος της Κίνας αναφέρθηκε στην αλλαγή του γεωστρατηγικού τοπίου και την άνοδο της «κινεζο-κεντρικής» τάξης με τις δικές της αξίες και κανόνες.

Σε πρόσφατο διαδικτυακό σεμινάριο στο Ινστιτούτο Στρατηγικής και Ασφάλειας της Ιερουσαλήμ, ο συνεργάτης του Hudson Institute, Μάικ Ντόραν, παρατήρησε ότι η Κίνα, η Ρωσία και το Ιράν ευθυγραμμίζονται για να υπονομεύσουν την αμερικανική τάξη σε παγκόσμιο επίπεδο.

«Η πραγματικότητα χτυπάει την πόρτα της διοίκησης Μπάιντεν και πλέον θα πρέπει να το αντιμετωπίσει», υπογραμμίζει, και το αυτό ισχύει και για το Ρεπουμπλικανικό κόμμα.

Στο ίδιο πλαίσιο, κατά τον συντάκτη του άρθρου στο Νational Interest, εντάσσεται και η στάση της Τουρκίας, η οποία προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τη θέση της αναφορικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία, ενώ ταυτόχρονα φλερτάρει και με χώρες όπως η Κίνα, η Ρωσία και το Ιράν.

Αντιμέτωπος με εκλογές τον Ιούνιο –αν και γίνεται λόγος για αλλαγή της ημερομηνίας– ο Ερντογάν  χρειάζεται απεγνωσμένα μια ώθηση. Εχει ήδη παίξει το χαρτί της εθνικής ασφάλειας με την απειλή ενός πυραυλικού πλήγματος στην Αθήνα και μίας προγραμματισμένης συνοριακής επιχείρησης στη Συρία για να στοχεύσει τους κούρδους συμμάχους της Αμερικής και η Ουάσιγκτον θα πρέπει να αντισταθεί στον πειρασμό να προσφέρει στην Τουρκία οποιαδήποτε ενθάρρυνση, καταλήγει το άρθρο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News